Proeven

Zoals Arjan van alles op technisch gebied proeft en beproeft, zo gaat Ellen op kookgebied proeven nemen.
Gister had ze bedacht dat ze ijs wilde maken. Daar was ik niet direct heel enthousiast over, omdat ik dacht dat dat niet zo makkelijk was.
Daarom moest ze mij eerst een recept laten zien, zodat ik een beetje kon inschatten of dat zou gaan lukken. Een half uurtje later had ze een simpel recept met filmpje opgezocht. En ging ze mee naar de Centrum.
Gecondenseerde melk en slagroom en een chocoladereep, vanille extract had ik nog wel in de koelkast.

Ze moest tien minuten mixen. Dat deed ze vol toewijding. Ze kreeg zelf al wel de indruk dat het niet helemaal goed kwam. Uiteindelijk werd het in de vriezer gezet en moesten we afwachten.
Nee, het was niet wat je je bij ijs voorstelt, zal ik maar zeggen. Volgens mij is de slagroom te lang geklopt. Even goed smaakt het wel, alleen een beetje hard en een beetje klonterig, niet echt romig.
Nu ja, het is best goed om dingen te proberen. Van je fouten kun je leren. En inderdaad, het is best lastig om zelf ijs te maken.
Gelukkig hadden we er niet echt op gerekend dat we ijs als toetje hadden....

Vandaag gingen Ellen haar EFO toetsen weer verder. Ze kreeg onder andere het woord: proeft :) bij spelling.

Voorlopig zit ik weer op mijn plekje op Damacor. Mijn collega, met wie ik daar meestal samenwerk, zit in de lappenmand: ze heeft haar voet gestoten aan een balk en daarbij haar teen gebroken. Gister heeft ze geprobeerd om te werken, maar dat ging natuurlijk niet. Nu mag ze een maand niet werken, de teen moet eerst genezen. Een flinke beproeving...
Ook voor mijn leidinggevende, want het is de tweede collega die langdurig ziek is. Ja, dat wordt nog even hard werken, deze laatste weken.

Ook Thijs moet nog even hard werken. Hij kwam, zwaar gefrustreerd, in de auto, vanmiddag. Vijf bladzijden sommen, twee bladen taal. Vooral de herhalingen van rekenen vindt hij vreselijk. Als je het al gemakkelijk vindt, waarom moet je dan ook nog alles herhalen?
Om het frustratieniveau enigszins te laten zakken heb ik alles samen met hem gedaan. Want het opschrijven is ook nog eens een bron van frustratie. En zo hebben we gezellig samen de schouders eronder gezet.

Vervolgens voorzag ik voor morgen nieuwe ellende, want er stond ook nogal wat voor donderdag op de planning. Het leek mij verstandig om in elk geval iets daarvan te doen.
Nieuwe tranen, maar uiteindelijk hebben we daar ook meer dan de helft van gedaan. Daarna was Thijs wel opgelucht dat een deel van de rijstebrijberg al was verdwenen. Soms is het goed om vervelende dingen niet uit te stellen.... maar ook dat moet je leren.