Het was gezellig druk, op mijn prikpoli. Althans, de eerste helft van de ochtend. Een patiënt moest twee keer terug komen voor de controle van zijn bloedsuiker. Iemand met een hoop humor. Zo leuk is dat, daar geniet ik echt van. Samen lachen, heel gezond.
Verder zijn we op zoek naar hoe je een huis toegewezen kunt krijgen. Hoe ingewikkeld kan het zijn... Want, om een huis toegewezen te krijgen moet je een bewijs van je inkomen laten zien. Op zich logisch. Maar om genoeg inkomen te krijgen moet ik wel een uitkering aanvragen. En om een uitkering aan te vragen moet ik ingeschreven staan bij de Burgerlijke Stand in Nederland. En om me in te schrijven moet ik wel een woonadres hebben. Soort van kip-en-ei-verhaal.
Dus ik zal creatief moeten zijn en ergens in moeten stappen in het kip-en-ei-verhaal.
Gelukkig heeft Billy me gisteren net verzekerd dat ik dat wel kan.
Het is eigenlijk net als met het bovenste stukje: je wordt vrolijk omdat je lacht en omdat je lacht wordt je vrolijk.
 |
| misschien is het zwaar om bij de top te komen, maar als je je doel bereikt hebt kun je genieten van het uitzicht |
Toen las ik vanmorgen ook nog eens de blog van Zussenliefde (een aanrader!) waarin stond: Ik vermag alle dingen, in Hem die mij kracht geeft.
Precies, zo is het.
De hele dag had ik dat lied in mijn hoofd. Soms is dat verschrikkelijk irritant, maar in dit geval werd ik steeds weer herinnerd aan het feit dat ik het allemaal niet zelf op hoef te lossen.
Ik doe mijn best, God doet de rest.
Een gewone maandag, maar eigenlijk ook heel bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten