Zwart

Vanmorgen was het heel rustig op de prikpost. Om half 9 kwamen er 2 mensen. Een héél zenuwachtige mevrouw. Gelukkig ging alles goed.
En om 10 voor 11 kwam de derde en laatste patient. Ze moest geprikt op sikkelcellen, dat is een soort bloedarmoede. In Nederland komt dat bijna niet voor, dus ik twijfelde welke buis ik af moest nemen. Toen ik naar het Lab wilde bellen, zei ze: Ik heb haast!
Ja, hallo, ik zit hier al vanaf half 8.... Maar ik heb haar vriendelijk verteld dat ik toch wel graag de goede buis wil nemen, dat ik daarom even contact opneem met mijn collega.
Later, op het Lab, vertelde ik hoe het gegaan was. Dat ik dit nog nooit geprikt had in Nederland. Zegt Josefine, donkerbruin, dat dit alleen bij zwarten voorkomt.
Waarop er een commentaar kwam! JOSEFINE!! Haha, het kon haar niets schelen. Nou, zei ze, dat is toch zo??
Ik zei: Ik heb niks gezegd...
We hebben er  erg om gelachen met elkaar. En een iets andere definitie gezocht.

Ard had Thijs en Theo, en Ellen opgehaald. En vervolgens thuisgebracht. Kon ik mooi gelijk om half 1 boodschappen halen. Het scheelt toch wel dat ze allemaal iets groter zijn en je ze wel alleen thuis kunt laten. Ze hadden niet eens ruzie gemaakt.

Theo zijn Nederlands was goed gegaan, dacht hij.
En ook Arjan was positief over zijn toetsen. Op naar de volgende.
Nu eerst lekker weekend.

Ontruimingsoefening

Vandaag een grote ontruimingsoefening gehad op de Albert Schweitzer. Onze jongens verheugden zich er op alsof het een feestje was. Grote plannen met wat ze allemaal wel niet zouden doen... Toen het zo ver was hebben ze zich netjes gedragen. Zeker onder het toeziend oog van papa. Die toekeek en foto's maakte.
Na de grote brand naast het tankstation, eind oktober, is er veel veranderd. Inmiddels hebben alle scholen van de VPCO een eerste lichting BHV-ers. Er zijn noodplannen en allerlei andere richtlijnen op papier gezet. Nu was het tijd om eens in het echt te gaan oefenen. Alle ouders hebben een brief gehad. Er waren zelfs klassen in de onderbouw die gister al geoefend hebben voor de oefening. Zodat alles vandaag super goed ging.
We zijn zelfs een voorbeeld op Curaçao geworden met elkaar, als VPCO. En nu maar hopen dat we het voorlopig niet nodig hebben...

Daar loopt Thijs, blond koppie tussen heel veel zwart. Dit zijn dan wel zo'n 1000 kinderen die je eventueel moet evacueren! Best een operatie... Goed idee om dan af en toe te oefenen.




Als je goed kijkt kun je onze jongens zien: boven loopt Arjan, netjes zoals het hoort, richting de voetbalvelden. Hier rechts-naast staat Theo stoer te doen.











Vanmorgen heb ik (vrije dag!) de naaimachine op tafel gehad. Laatst had Anja hem al uitgeprobeerd op een broek voor Herman. Het lukte toen helemaal niet, dikke stof enzo. Dus ik verwachtte ook problemen. Maar dat viel mee. Mijn dunne stofje trok er makkelijk doorheen. Wat een lol.
Mijn eigen naaimachine, al een oud beestje, heeft de overtocht naar hier niet overleefd. Die is inmiddels met het grof vuil verdwenen. Vorig jaar heb ik deze op de kop getikt via Marktplaats. Maar ik gunde me steeds geen tijd om er iets mee te doen. Nu heb ik er wel weer zin in! Gauw maar eens een keer naar Ackerman, daar hebben ze lekker veel stoffen.
Ik had 2 gordijnen gemaakt voor de porch, als we daar zitten te eten aan het eind van de middag, schijnt de zon in onze gezichten. Vandaar...

Vanmiddag ging ik naar Curgas. Vorige week beloofde die mevrouw mij dat ze binnen een week langs zouden komen. Met spoed. Mooi niet dus. Kwam ik daar tegen 3 uur, bleek dat ze vandaag om 2 uur dicht gingen. Vandaag is het 44 jaar geleden dat de 30 mei staking was, die eindigde in een verwoestende brand en ernstige rellen. En dat wordt her en der herdacht.

Verder hebben we hier met z'n allen niet zo'n goed gevoel over hoe het nu politiek er voor staat. De PS, van Wiels, is behoorlijk verdeeld. Als ze niet snel zorgen dat ze het goed gaan doen, blijft er niet veel over. Maar het ergste is dat Asjes, een boef van formaat Schotte, minister-president wordt. Oké, erger dan Schotte kan niet. Deze man heeft tenminste nog gestudeerd en Schotte kwam niet verder dan Mavo-3. Maar hij heeft wel fraude gepleegd, zichzelf baantjes toebedeeld met rijkelijke beloning. En zijn vrouw erbij... Niet bepaald wat je noemt integer. En dat moet dan een land(je) regeren?
In de krant staat zelfs dat PAIS ermee akkoord gaat. Wat heel veel wenkbrauwen doet fronsen. We zullen zien. De kans lijkt me groot, gezien de voorgaande acties van Asjes, dat we binnen afzienbare tijd weer verkiezingen hebben.

O ja, nog even iets om te onthouden. De meteo heeft voorspeld dat we een orkaanseizoen gaan krijgen met meer dan normale stormen. Vorig jaar voorspelden ze een "droog" regenseizoen. Ze kregen wel gelijk. Dus... Dat kunnen ze al voorspellen aan de hand van de stromingen in de zee. 1 juni begint het stormseizoen.

Warmer

Anja zei het ook al. Het wordt warmer. Maar zolang de wind zo lekker blijft waaien hebben we er nog niet te veel last van.
Behalve als je een kast in elkaar moet zetten. Vandaag heeft Ard een kast voor Arjan opgehaald. Waren we eigenlijk al 2 jaar naar op zoek. Vorige week stond er een op marktplaats. Een lekkere grote, kunnen al zijn kleren en bakken in. Wat een verzamelaar is het ook!
We hebben de kast maar even van te voren behandeld, want het leek wel of er gaatjes in zaten van houtworm. Volgens die mevrouw was dat niet zo, maar zat het er in om het ouder te laten lijken. We hebben het zekere voor het onzekere genomen.
Nu zit de kast in elkaar, is hij gesopt en ingepakt door Arjan en mij. Arjan heeft het druk gehad met het uitzoeken van zijn snoertjes, draadjes, stekkertjes en weet ik wat nog meer. Maar, het is er een stuk opgeruimder van geworden. Zijn kamer is ook groot genoeg voor een flinke kast.
Goed gevoel! Ook al loopt het zweet met straaltjes van mijn rug...

kast ontploft

O nee, hè.... Maar het is erger dan het lijkt....ehhhh, lijkt erger dan het is...

Vanmorgen in de bieb was het zo rustig. Het wordt zo langzamerhand tijd om de boel daar af te ronden. Nog ruim 4 weken school, dat schiet mooi op. Over 2 weken maar eens beginnen met de boeken in te zamelen. En dan hopen dat ze voor volgend schooljaar nieuwe ouders kunnen vinden...

zo ieniemienie begint het!

Hard gewerkt

Er is weer hard gewerkt. Arjan moest vandaag, met zijn groepje, de film afmaken. Ze zijn om 3 uur begonnen, zouden tot 6 uur doorgaan, maar het werd nog later. Nu zit hij de puntjes op de i te zetten. Ik geloof dat hij dat liever zelf doet dan het aan anderen over te laten. Sowieso kwamen er al 3 niet opdagen (van de 9). De rest is wel gemotiveerd, begreep ik van hem. Hij vond het een leuk project. Ik ben heel benieuwd naar het resultaat!
Thijs kwam helemaal met z'n tong op z'n tenen thuis van judo. Dus ook hard gewerkt.
Ik heb het vanmorgen ook druk gehad. Wel lekker, trouwens. Van 7 tot 11 aan één stuk door geprikt. Alleen snap ik niet dat ik in Zeewolde in die tijd wel 50 mensen kon prikken en hier maar een stuk of 30. Denk dat het toch wel aan de administratie ligt. Nu zit ook alles in de computer en zitten de barcodes op de buizen. Eigenlijk moet je die tijd er bij op tellen in Zeewolde, dat de mensen in het ziekenhuis alles nog in de computer moesten zetten en de buizen stickeren. Nou ja, in elk geval vloog de tijd om. Wel een paar vergissingen maar die waren nog te overzien en te herstellen. Tja, alle begin is moeilijk. En van je fouten leer je het meest!
Uiteindelijk heb ik het laatste uur bijna geen patiënten meer gehad. Dus konden we rustig alle materiaal voor verzending klaar maken en waren we mooi om 12 uur klaar. Super.

Ellen heeft met een vriendinnetje uit de buurt vanmiddag gefietst. Lachen, hoor. Op de mountainbike. Ze kan er net bij. O, zei ze, je moet in elk geval 1 rem hebben die werkt. En dat heeft die fiets. Ja, volgende week verkeersexamen. Op dinsdag, misschien kan ik wel mee naar het verkeerspark. Leuk om foto's te maken!

Theo heeft thuis hard gewerkt. Die was al vroeg klaar op school, om nogal onduidelijke redenen. Het klopt wel, daar niet van. Hij hoefde zich dus niet te vervelen: vrijdag mondelinge toets van Nederlands. Verder is hij druk met Papiamentu. Samen met Daphne, die ook erg Nederlands is, heeft hij geluk met de leraar: ze mogen een papiertje met punten erbij houden als ze een betoog moeten houden. En de leraar zal niet letten op spellingfouten. Hij is helemaal in de gloria. Je kan bij hem goed zien waar zijn talenten liggen. Zodra het op spreken aankomt, mondelinge toetsen, betogen, ed dan zie je hem opleven en er helemaal voor gaan. Als er hoofdstukken uit boeken geleerd moet worden is hij minder enthousiast.
Nu leeft hij zich nog even uit op judo.

Ik denk dat Ard ook wel hard gewerkt heeft. Over hard werken gesproken. In elk geval wordt er nu nog hard gewerkt op de kerkenraad... En dat zou waarschijnlijk laat worden.

Op internet stond een leuke site over bananenplanten. Je hoeft niet te snoeien, de moederplant sterft af na de bloei. Oké, we zullen zien. Er stond ook dat een plant na 9 maanden gaat bloeien. Dat klopt dus ongeveer. Maar dan duurt het 3 maanden voordat de vruchten rijp zijn. Dat wordt nog even geduld hebben dus.

goed kijken: er rolt steeds een donkerrood blad op, de tros wordt al heel zwaar, maar je zou zeggen dat-ie het moet kunnen hebben...

en hier: een vierde puntje van een pup (ja echt, zo heet dat bij bananen) wordt zichtbaar!

rottig rattig....

Het is al een beetje gewoonte geworden dat de jongens zelf hun kamer schoonmaken en opruimen op zaterdag. Een hééél goede gewoonte. Houden zo, dus.

Ik moest vandaag, nou ja moest..., mijn nieuwe pasje van de bank ophalen. Duurde weer een eeuwigheid, dat wel. Maar dan heb je ook wat. Compleet met nieuw salaris en al. Ha. Het viel ook nog mee, zelfs.

En toen ik thuis kwam was er gezogen, de badkamers schoon, slaapkamers schoon, de afwas gedaan. Wow.

Vanmiddag ging Ard met Thijs en Ellen naar de baai. Kon ik nog wat andere klussen doen. Was enzo... een nimmer eindigende bezigheid.

Onder het avondeten zagen Ard en Theo een ratje door de tuin gaan. Toen Theo even ging kijken, hij kon het niet laten, liep het beestje niet eens weg. Dat klopt niet. Blijkt dat hij half verlamd is, bloed heeft, dus waarschijnlijk door de hond van de achterburen te pakken is genomen. Die stond van een afstandje hard te blaffen. Na het eten wilde Thijs dat ratje wel verhuizen met de schep. Alleen toen puntje bij paaltje kwam durfde hij het toch niet. Waarop Ellen hem op de schep liet kruipen en zo naar voren liep. Daar een flinke mep op zijn koppie gaf en hem de rooi in wilde zwaaien. Dat lukte niet goed, de schep was iets te zwaar, dus Ard heeft het karwei afgemaakt. Nu maar hopen dat het niet te erg gaat stinken...

We hebben de kids snel naar bed gebonjourd. En zelf hebben we gezellig samen een kaasfonduetje gedaan. Heerlijk. Relaxed. Tijd om te praten. Zonder 24 keer onderbroken te worden. Moeten we toch vaker doen. De enige goeie tip die Fina ons indertijd gegeven heeft...

denk de foto even een slag gedraaid... 5 kammen zijn er nu zichtbaar!

aaaaah, wat zielig... een ratje, gepakt door de hond van de achterburen...

Heel stoer, ik breng hem wel weg

maar uiteindelijk is het Ellen die hem een mep op zijn kop geeft en hem zo uit zijn lijden verlost. En Ard zorgt dat-tie ergens ver weg in de rooi zijn laatste rustplaats vindt.

Het is geel...

... en je schrikt er van...
BANAAN

je kunt al 3 kammen zien! Hopen dat ze niet allemaal tegelijkertijd rijp zijn...

op naar het eind

... van het schooljaar. Net een mail gehad van de mentor van Theo. Morgen de cijferkaarten. Ze krijgen dan nog wel een toetsweek, en die cijfers tellen nog 3x mee. Maar heel veel zal het niet veranderen aan de cijfers die nu bekend zijn, aangezien alles van het hele jaar meetelt. Theo heeft niet veel over, maar zoals het er nu voor staat zal hij over gaan. Prettig vooruitzicht.
De rest van de kids doet het ook goed. Bij Arjan is het afwachten of hij gelijk door mag naar het VWO. Eigenlijk mag hij dan niet een 5 staan voor Papiamentu én Spaans. Dus dat wordt even spannend.
Ellen is nog druk met rekenen. Heeft over 2 weken het verkeersexamen. Maar dat komt vast helemaal goed.

Vanmorgen was ik op de Dividivi. Langzamerhand wil ik daar ook gaan afronden. Nog eens even porren dat ze andere biebouders gaan zoeken. Misschien is het een idee dat ik zelf een stimulerend stukje schrijf voor de nieuwsbrief.

Vanmiddag was Thijs met Kiet naar de Skatebaan. Hij kwam erg enthousiast terug. Voor herhaling vatbaar!

En de banaan groeit en groeit. Het tweede blad is nu open en vanavond zagen we dat zelfs het derde blad al kiert. Het eerste blad is nu opgerold naar boven en de banaantjes kijken de open lucht in...

Ergernissen

Vandaag ben ik naar Curgas geweest, op Muizenberg. Daar zit het kantoor waar de flessen met gas verdeeld worden. Met enig gevoel voor drama heb ik daar zitten vertellen dat wij al vanaf vorig jaar op gasflessen zitten te wachten.

Die mevrouw zoeken, zoeken, zoeken in de computer. Blue Bay BL34b?? Nee, niet te vinden. Vreugdenhil?? Nee, ook niet.
Nee, u staat niet geregistreerd. Grr, ik kon wel uit mijn vel springen. Heeft Ard daar al 3 keer de papieren overnieuw in moeten vullen. Nog steeds geen steek verder.
Zegt ze: Maar u moet ook niet zo lang wachten!!
Ja, duhh, dat deden we ook niet. Ard is er wel vaker naar toe geweest om te vragen waarom het niet opschoot.
In elk geval heeft ze nu beloofd dat er binnen een week iemand komt om de situatie op te nemen. Die vult dan papieren in. Met die papieren, geld en onze sedula moeten we dan weer naar Muizenberg. Dán kunnen we flessen bestellen. Eerst moeten we geregistreerd zijn als klant.
Als volgende week dinsdag niet een mannetje is geweest, sta ik woensdag daar weer in het kantoor! Net zo lang tot ze de boel geregeld hebben. Totdat ze daar allemaal weten wie de familie Vreugdenhil is op Blue Bay BL34b...

Gisteravond kwamen we er achter, dankzij een mail van Blue Bay, dat er dingen met de betaling fout zijn gelopen. Ergernis nr. 2. Dus Ard naar de bank, RBC. Niet aan te raden, trouwens. Zeggen ze daar dat een automatische incasso maar voor een jaar is. Dan moet je het weer opnieuw regelen. Ja, er kan toch iets veranderd zijn?
Wat een systeem... er kan toch iets veranderd zijn. Hallo, zeg! Dan kun je daar toch even voor tekenen? Nu wordt gewoon die hele betaling stopgezet zonder dat je iets hoort. Pas na 5 maanden trekt er iemand aan de bel. Pfff.

Verder blijken ze bij Ennia ook minder slimme dingen uitgehaald te hebben met de hypotheken. Wij zijn niet de enigen. De hypotheken zijn overgedaan naar Banco di Caribe, daar hebben ze hun handen er vol aan.
Soms krijg je een punthoofd van al die regeldingen. Dan denk je dat alles al lang geregeld is..... helaas, toch niet. Of toch anders.

Nou ja, Herman en Anja hebben vanmorgen ongeveer 2 uur zitten wachten bij Immigratie. Ik was dan wel meteen aan de beurt bij Curgas. En Ard heeft ook geen 2 uur zitten wachten bij de banken. Dus ach, soms vallen dingen ook nog wel een beetje mee. Het kon nog erger.

Ik had eerst mooi wel alle 9 ramen aan één kant van het huis schoongemaakt. Goed gevoel! Ze waren dan ook giga smerig, dus het effect is groots.

Vanmiddag heb ik met Ellen sommen zitten maken. Ze moest van bedragen als: E 8,70 naar 10 euro gaan. En ook hogere bedragen. Het duurde even voordat ze snapte hoe het moest en waarom. Maar uiteindelijk lukte het haar wel.
Anja heeft nog met Thijs geoefend op woorden als: beren, leren, veren, kleren. Ideaal, zo'n juf als buurvrouw!

Morgen weer een nieuwe foto van de banaan. Je kunt nu al zien dat onder de andere bladeren ook banaantjes aan het groeien zijn, de contouren zijn al zichtbaar. Morgen gaan er vast meer bladeren open.

Faxen

Vanmorgen zat ik dus weer op Muizenberg. Ik had mijn e-reader mee. Maar goed ook. Vorige week had ik de hele ruimte al doorzocht. Allen laatjes en kastjes opengetrokken om te zien wat er is en waar de voorraad ligt. Alles ligt verspreid over 3 kastjes en 8 laatjes of zoiets. In elk geval had ik nu tijd genoeg om te lezen. Best irritant, trouwens, niks te doen te hebben terwijl je weet dat ze in het ziekenhuis werk zat hebben. Maar ja, zo is dat op een prikpost.
Tot er achter elkaar 6 mensen kwamen met van alles en nog wat aan kweken. Ik heb erg mijn best gedaan om het goed te doen: genoeg kopiëren, de goede bladen aan elkaar nieten. Ging er een meneer weg, vergat ik om zijn pasjes terug te geven. Gelukkig kon ik hem nog achterna rennen en kwam dat net op tijd goed.
En ik een telefoontje kreeg van het Lab: hoe het zat met de eerste 4 patiënten. Ik snapte eerst niet wat ze bedoelde, Sherila. Maar ineens ging mij een lichtje branden: heb ik de papieren verkeerd om in de fax gedaan? Haha, kregen ze alleen witte papieren uit de fax! Weer alle nietjes lospeuteren, door de fax gooien.

Kwam ik op het Lab, hadden ze nog maar 3 patiënten ingevoerd. Of ik de rest even wilde doen. Tuurlijk. Bij de een-na-laatste: barcode-stickers op. En hoe doe je een nieuwe rol erin?
Als er dan nog om 5 voor 12, als de poli dus bijna dicht gaat, 5 patiënten in je nek staan te hijgen...
Alle verzendingen nog liggen te wachten om afgewerkt te worden...
Je geen stickers hebt, dus alle buisjes moet schrijven...
Dan ben je blij dat Anja de kinderen uit school heeft gehaald, zodat ik kon blijven tot kwart over 1. Toen hadden we weer stickers, was alles ingevoerd. Alle verzendpapieren geschreven. Hoefde het alleen nog maar in zakjes.
En mochten de analisten zelf even de inmiddels geprinte barcodes op de buisjes plakken. Maar ik heb zo'n idee dat de rest van het personeel niet echt op tijd naar huis kon gaan.

Theo en Ellen hadden thuis al gezien dat de eerste banaantjes zichtbaar worden!

16 kleine banaantjes

Aan het eind van de middag, toen ik de rijst met kip-kerrie klaar ging maken, kwam ik er achter dat de pudding, die ik had gekocht, kookpudding was. Wat ik nooit zou maken... Brrrr. Maar ja, als je het dan in huis hebt moet je wel. Overigens vonden de kinderen het wel te eten. Thijs at het zelfs op met vel en al. Gek kind.

gaan met die banaan

Die bananenbloem gaat als een speer. Hij floept al open. Nu heeft het afgelopen nacht ook weer geregend, en daar houdt-ie erg van.

de bloem gaat open

Vanmorgen vroegen ze of ik in plaats van woensdag, morgen wil komen werken. Even nadenken, dat kan. Alleen bleek later dat ik dan weer naar de prikpost moet, en dan mag ik een half uur later beginnen. Leuk, maar dan moet ik wel doorwerken tot half 1. Dat zijn de mindere dingen. Dan past het niet meer in elkaar... Gelukkig hebben wij een lieve buurvrouw, die wil onze schatjes wel ophalen.
Sprak ik zonet de moeder van Kiet. Met haar had ik het er nog even over. Zegt zij: Ik zou het maar aankaarten op je werk. Nu kun je dat nog makkelijk doen. Als je er straks een half jaar werkt dan kun je dat niet zomaar meer zeggen. Het bleek mij vanmorgen in een gesprek met een andere nieuwe collega dat ze 's middags ook allemaal veel langer werken dan gepland. Persoonlijk vind ik dat niet goed. Je krijgt een cultuur dat dat normaal is en het van iedereen wordt verwacht. Maar het leven is niet alleen werken. Overigens gaat dat natuurlijk niet meer over een kwartiertje, maar echt over uren. Kan een keer gebeuren in geval van nood, maar dat mag geen gewoonte zijn. Dan doe je iets goed fout.
Dus ga ik van de week naar Sherila om één en ander aan te kaarten. De vorige keer dat die moeder mij advies gaf (dat was om mijn"poot stijf te houden" in het geval van die drie ochtenden werken) is het erg goed uitgepakt. Moed gevat en voor mijzelf opkomen...

Thijs en Kiet zijn vanmiddag samen naar de baai geweest. Hebben daar visjes gevangen, bij de bar gehangen, golfballen gezocht, gezwommen in het zwembad... Thuisgekomen hadden ze niet veel energie meer. Mochten ze nog een poosje Lucky Luke kijken. Thijs is er helemaal weg van.
In die tijd kon ik de macaroni koken zodat ze voor judo nog een bord macaroni met een lekker toetje konden eten.

lekker stelletje

Toen ik met Thijs thuiskwam na judo zat Ellen op de porch bij Herman en Anja. Ze was helemaal overstuur geweest door een zwerfhond die bij ons op de porch was gekomen. Die komt elke keer aanlopen, heeft ergens een gaatje gevonden in de afrastering. Tijd om de security in te seinen dat ze een vangkooi komen zetten voor dat beest.

Pinksterfeest

Hoewel we het er met z'n allen wel over eens waren dat dit echt een feest is, bleek het best moeilijk te zijn om dat over te brengen op de kinderen. Feest, omdat de Heilige Geest naar de aarde is gekomen, in ons hart woont. Het is niet zo zichtbaar.
Misschien toch nog eens een keer het voorbeeld van de emmer laten zien... Pas in korte tijd 2 x hetzelfde gehoord: het is met de Heilige Geest net als met het volgieten van een emmer, een emmer waar gaatjes in zitten. Ik ben die emmer, ik ontvang de Heilige Geest. Helemaal volgestort, Hij werkt in mij. Maar ik ben dus wel een lekke emmer, het gaat niet altijd even goed. Door de zonde, door onvolmaaktheid.
Gelukkig mogen we elke avond weer vergeving vragen voor die zonden. Omdat de Here Jezus aan het kruis is gestorven, worden die zonden vergeven. Dat geloof ik!
Wat is dan nu het Nieuwe Leven, waar we het vandaag over hadden. Ons nieuwe leven is dat we met vallen en opstaan, met pieken en dalen, toch gehoorzaam willen zijn aan God. Daar helpt de Heilige Geest ons bij.
Dus is het feest! Volgend jaar toch proberen om daar met de kinderen meer aandacht voor te hebben.

Vandaag waren Etty en Nora bij ons. Die meiden hebben heerlijk gespeeld. Ze waren alleen erg teleurgesteld dat ik alle Playmobil (bijna alle...) op de zolder had weggeborgen. Of ik het niet even kon pakken. Nou nee, helaas.
Later, toen Ellen en Etty gezellig samen in de hangmat aan het schommelen waren, zijn ze samen op de grond gekukeld: het ene touw brak af bij de boom... Ze waren erg beduusd. Morgen maar eens vragen of Ellen nog gewoon op een stoel kon zitten?

De bloem (ik werd door de jongens op de vingers getikt, natuurlijk is het nog geen vrucht!) van de banaan hangt nu al naar beneden. Er drupt nectar uit, we zagen er al een suikerdiefje bij. Misschien komen er ook nog vleermuizen op af.

Vruchtbaar

Vanmorgen heeft Ard een vergadering gehad in de kerk. Zelf georganiseerd, met ontbijt en al. En het was een vruchtbare vergadering. Over het jeugdwerk bij ons in de kerk. Allerlei nieuwe ideeën en inzichten zijn ter tafel gekomen. Over 2 weken gaan ze verder. Ha, dat klinkt goed.

Nog een vruchtbaar onderwerp: de bananenboom krijgt vruchten. Een soort van bloem wordt zichtbaar, daar gaat straks, als het goed is, een kam bananen uit komen. De eerste vruchten uit onze eigen tuin! Kunnen we ons nu al op verheugen.

dit is de vrucht, of de bloem, dat weet ik nog niet precies

Verder was het een beetje kabbelende zaterdag. Ellen naar de Zeeverkenners, waar ze gepeddeld hebben, levend Stratego gedaan op een onbewoond eilandje en nog meer leuke dingen.

Theo heeft weer gefilmd. Volgens hem was dit nu echt de laatste filmdag. Hij is helemaal weg van die ranch, waar ze bijna alles gefilmd hebben.

Arjan heeft zijn kamer opgeruimd en gesopt, goed man! Helemaal schoon en netjes. Houden zo.

Ook Thijs heeft een sopdoek door zijn kamer gehaald. Ik moest hem wel eerst alle stoffige hoekjes wijzen. Toen hij klaar was is hij hem snel gesmeerd naar de baai. Alwaar hij een portie friet heeft gebietst.
Vanmiddag heeft hij nog met bloed, zweet en tranen zijn Papiaments gemaakt. Aangezien hij dat niet alleen kon, weet ik nu ook alles van schoenen in het Papiamentu. Kan ik minstens 12 soorten schoenen opnoemen, dat hebben we dan toch maar mooi weer geleerd. Nu draag ik slòfnan. Nee, geen sloffen, dat zijn slippers.

belevenissen op een prikpost

Vanmorgen mocht ik alleen werken op de prikpost Muizenberg. Gelukkig heeft Sherila mij wel wegwijs gemaakt. Want ook al is het prikken overal gelijk, de rest verschilt nogal eens. Maar het is niet moeilijk, je moet even weten waar je op moet letten.
Er kwam een mevrouw bij mij die in het Spaans(?) een heel verhaal afstak, waar ik werkelijk geen woord van herkende. Tot ze iets van resultado zei. Zij verstond niets van mijn Nederlands. Dat zijn de lastige momenten. Gelukkig zit er om de hoek van de prikkamer een aardige assistente die én Nederlands én Spaans verstaat. Zij kon mij vertellen dat de mevrouw kwam om een uitslag. Uitslag van bloedprikken en ontlasting, van september vorig jaar. Toen heb ik voor hun uitgezocht wat de uitslagen waren van het bloed, dat wilde mijn aardige collega op het Lab wel faxen. Maar die ontlasting had de mevrouw nooit ingeleverd... ja, dan krijg je ook geen uitslagen, natuurlijk.
Vervolgens kwam er een echtpaar, engelstalig, waarvan de man ook Nederlands sprak, maar de vrouw moest geprikt. Ze was nogal gezet, zacht gezegd. De elleboog kon ik bijna niet vinden, laat staan dat ik een ader daar kon vinden. Dus op de hand geprikt. Dat viel ook nog niet mee, dunne vaatjes. Sloegen dicht, te weinig materiaal... wat een toestand. Legde ik met gevoel uit dat dit niet goed ging komen. Die mevrouw was not amused, ze vond het allemaal erg pijnlijk. Wat ook wel zo was, denk ik. Zei ik: 'Ik zal het nog even op de andere hand proberen...' Zegt die meneer: 'Dat zal niet gaan, die zit er niet meer.' Oeps, heel die arm geamputeerd. Ze had er een spijkerjasje overheen hangen, ik had er niets van gezien...
Op het Lab heb ik later uitgebreid uitgelegd hoe de vork in de steel zat. In de hoop dat ze zo veel mogelijk bepalingen uit het beetje bloed dat ik had zullen halen. Maandag maar eens even vragen of het een beetje gelukt is.
En als laatste stunt kwam er een jongeman. Met een formulier voor ontlasting onderzoek. 'Wat moet ik doen?' vroeg hij. Ik probeerde hem uit te leggen dat hij ontlasting in moest leveren. Hij keek nogal wazig. Faeces... Nog waziger. Tja, wat is het Papiamentu voor poep??
Tot hijzelf begon over: moet ik poepen? Ja!! Dat was hem. Nou, dat ging hij mooi niet doen. Echt niet, stond hij met veel drama tegen mij te verkondigen. Ik zei nog dat hij het niet ter plekke hoefde te produceren. Maar dat maakte niet uit. Hij ging het echt niet doen!!
Oké, dat hij dat dan zelf maar even bij de dokter ging vertellen. Zoveel Nederlands snapte hij dus wel, hij droop af. Later zag ik hem nog in de wachtkamer zitten. De assistente heeft hem, denk ik, ook doorverwezen naar de dokter.

En vanmiddag hoorden we dat broer Dirk en schoonzusje Rienke een zoon hebben gekregen. We hebben hier de foto's bewonderd. Ellen zei: 'Nu gaan we van de zomer naar Nederland'. Helaas, dat zal niet gaan.

Omdat we nog geen nieuw gas hadden, hebben we maar frietjes gegeten bij de baai. Waar ook Herman en Anja nog kwamen (om frietjes te eten). Zodat we een gezellig begin gemaakt hebben van het weekend.

Thuis

Vandaag ben ik weer eens lekker een dagje thuis geweest. Alle tijd om een verslag te maken van de Bijbelstudie van gisteren. Zodat we dat kunnen delen met de rest van de gemeente.
Daarna snel met een sopje door het huis. Zaterdag mogen de kinderen weer hun eigen kamer schoonmaken! Hé jongens, dan weet je dat vast!!
En toen naar de Building Depot, een enorme bouwmarkt en een zusje van Leen Bakker uit Nederland. Het werd hoog tijd voor nieuwe lakens, nieuwe handdoeken. Ik kwam nog een leuke aanbieding tegen van iets. Cadeautje voor Ard z'n verjaardag.
Ook zag ik nog een leuke vriezer. Aangezien de koelkast van het appartement op zijn laatste benen loopt, moeten we daar iets anders. Morgen halen we een andere koelkast. En dat vriezertje, gewoon een simpele kist, kunnen we dan bij ons op de porch zetten.
Het idee was goed.

Maar zopas hoorden we dat er brand uit is gebroken bij de Building Depot. En dat was geen kleintje! Op een filmpje op You Tube kon ik zien dat de vlammen hoog uit het dak sloegen. Ard kon het niet laten om even te gaan kijken, samen met Theo en Herman. Ramptoeristen.
Dus die vriezer zal wel gesmolten zijn...

De mannen zijn net weer terug met foto's en verhalen, ze hebben een mooi plekje gevonden na flink zoeken en wat foto's gemaakt, maar het is een heel complex wat aan het afbranden is... minstens zo groot als Wolter Koops... heftig allemaal! De minister van onderwijs heeft samen met de VPCO een noodplan bedacht voor als er morgen nog (rook)overlast is, dus Ard moet morgen om 6.30 op appél.

Thijs had een 8,3 voor zijn spreekbeurt. Blijkbaar kan hij het wel alleen. Zal nog eens aan de juf vragen hoe het ging.
Ellen is weer bezig met Citotoetsen. Ik vind het wel leuk om te merken hoe ontspannen zij daar mee omgaat. Dat heeft ook zeker te maken met hoe de juf haar stimuleert. Ellen wil het graag goed doen en ze heeft genoeg zelfvertrouwen om met plezier dan aan die toetsen te werken. Volgens haarzelf doet ze nu de toets van eind groep 5. Als die goed is mag ze door met midden groep 6. Dat zou een grote stap vooruit zijn.
Ze heeft er nu al buikpijn van dat ze binnenkort afscheid moet nemen van de juf, als de vakantie begint. Tja, dat hoort er bij.

positief

Vanmorgen weer hard gewerkt op het Lab. Het gaat best goed. Vind ik zelf, en vinden de collega's ook. Er was een mevrouw waar we vorige week met z'n tweeën ons best op hebben moeten doen om een klein beetje bloed te krijgen. Te weinig, waar we al bang voor waren. Dus die mevrouw kwam vanmorgen terug. Dat is natuurlijk altijd een beetje spannend: wordt het weer zo'n drama.... maar nee, ik prikte meteen goed.

Verder hadden we achter elkaar mensen die ingewikkelde dingen moesten doen: 24-uurs potten voor urine, allerlei poep-onderzoek. Kijk, dan is het een stuk lastiger om in het Papiamentu uit te leggen wat de bedoeling is. Gelukkig doet Josepha dat dan. Soms is het voor de patiënten zelfs nog lastig te begrijpen in het Papiamentu... En dan hoop je maar dat ze het goed gedaan hebben als ze het hele zaakje weer in komen leveren.

Aan het eind van de ochtend moest ik bij 'het hoofd' komen. Die begon met uit te leggen dat degene die op Muizenberg prikt, bij een huisartsenpost, op vrijdag vrij is. Het duurde even voor ik snapte wat de bedoeling was. Komende vrijdag mag ik daarheen om te prikken. Ze vonden dat ik genoeg ingewerkt was, prikken ging goed en de rest ook. Daarom moet dat wel goed gaan. Oké, verrassing. Ze gaat me wel even brengen en vertellen hoe het daar in elkaar zit. Misschien dat ik nog even probeer uit te zoeken waar die huisartsenpost is... Kan ik vast op de kaart kijken hoe ik ongeveer moet rijden.

Vanmiddag heeft Ard zijn ouders weer naar Hato gebracht. Het ene afscheid is het andere niet...
Alles paste in de koffers, de koffers waren niet te zwaar ( Ard heeft maar even gewacht tot ze ingecheckt waren) en nu zullen ze al wel weer bijna bij Nederland zijn. Waar ze van 't weekend 35 graden gaan halen, zoals mijn aangetrouwde neef schreef,uitgesmeerd over drie dagen. Goeie grap.
Als het maar droog is, zeiden wij dan. Altijd positief blijven.

Vanavond hadden we Bijbelstudie. We hebben de hele avond gebrainstormd over gemeente-zijn. Wat is het belangrijkste voor mij als christen. Wat wil je uitstralen als gemeente. Hoe kun je meer samenbindend bezig zijn. Een leerzame avond.

feestje

Dat wil zeggen, we hebben feest gevierd omdat oma jarig was. Lekker naar de Pizzahut geweest. Daar hebben ze zulke heerlijke panpizza's. We waren er al vroeg, zodat het er nog erg rustig was.
We moesten weer op tijd naar huis, want vanavond was het in de kerk nog feest. Ook daar was het erg gezellig. We hebben gezongen, op z'n Curaçaos, uit volle borst. En de helft langzamer dan anders.

 

Voor de rest was het natuurlijk een vreemde dag. De dag dat er van Wiels afscheid werd genomen door 'het  volk'. Schotte heeft een rare toespraak gehouden in de Staten. De rest van de partijen heeft wel een goede toespraak gehouden. Daarna is de lijkauto door de hele stad gegaan. Naar het SDK stadion. Daar was vanmiddag een herdenkings samenkomst. Morgen wordt hij dan in besloten kring begraven.

Zal ik...

Ja, zal ik echt eens gaan vertellen hoe de ochtend is verlopen? Hmm, nee, dat wordt te bloederig. Wie het wil weten, die zal ik een privé-berichtje sturen (Elly?? Ingrid??) haha.
Oké, een klein tipje van de sluier. We begonnen rustig. Volgens de collega's bijzonder rustig voor de maandag. Dat leek mij ook al. Maar ja, wie ben ik? Op mijn tweede maandag op het lab.
In elk geval had ik niet het gevoel dat het werk mij over de schoenen liep. Een uurtje later kwamen de mensen achter elkaar binnen. Ze melden zich bij de balie. Daar zit een secretaresse die ook voor een paar artsen in het gebouw werk verricht. Zij kopieert ID's, dupliceert aanvragen, zodat wij alleen maar hoeven prikken. En de aanvragen invoeren, dat dan weer wel. Daarna komen de etiketten uit de printer.

Ineens moest er een klein jongetje geprikt worden. Oeps, dat was wel even geleden voor mij. Josepha wilde wel helpen. Zegt ze: ik prik altijd met open systeem bij kinderen. Hmm, ik niet, eigenlijk.
Voor de insiders, stel je een klein, 2-jarig mannetje voor. Wiebel-wiebel. En een open naaldje. Met een buisje eronder...
Laat ik maar niet verder gaan. Het duurde wel even voordat we met de volgende patiënt konden beginnen.
Vervolgens wilde ik mijn handen wassen. Geef een douw op de fles Hibiscrub (rode zeep...) het spuit er met kracht uit, recht op mijn labjas. Enorme rode strepen. Nee, werkelijk, wat een smeerboel. En dan weet ik wel dat het zeep is. Maar de patiënten niet! Gelukkig had ik een helder ogenblik, vanmorgen, en had ik mijn andere labjas ook meegenomen. Zo kwam alles nog goed.

Het gaat overigens best goed. Alles gaat steeds vlotter, ik heb het idee dat ik steeds beter door heb wat de logica is. Ze gunnen me dan ook alle tijd om te wennen.

Vanmiddag kwam Thijs thuis met een pakket sommen! Hij stond door de wc-deur tegen mij te schreeuwen hoeveel 40 x 5 is... Het leek me sterk dat dat een som was die erbij zat. Dus, even rekenen, riep ik terug: 200. Reageerde hij met: dan moet ik vandaag 200 sommen maken, en morgen ook 200. Sorry juf, 200 is niet gelukt. Iets te veel van het goede.
Ellen ging haar rekenen maken, samen met Rianne. Merkte ik vorige week ook al een keer. Gaan ze skypen en tegelijkertijd huiswerk maken. Ellen is erg blij met deze constructie. Nu ligt ze niet meer in bed te huilen dat ze Rianne zo mist... Lief!

kijk, Rianne, dit zijn mijn sommen!

De jongens kregen de papieren mee voor de judo-examens. Thijs gaat al voor de gele band. Arjan voor de bruine slip op de blauwe band. En Theo?? We wachten nog even af.
Tio Braafhart zei vanavond dat hij zijn zwarte band krijgt als hij met een gouden medaille uit het buitenland thuis komt..... Het volgende tournooi is trouwens weer de US Open in Fort Lauderdale kregen we vandaag te horen... Beetje te hooggegrepen om daar goud te verwachten..... mochten er nog lieve familieleden of ondernemers zijn die willen sponsoren.... De telefoonlijnen staan weer open.... (wrsch 3 of 4 tickets te boeken...... oeffff....)

afscheid...

Vandaag in de kerk hebben we alweer afscheid genomen van een stel stagiaires. Langzaamaan loopt het leeg in deze tijd van het jaar. Jammer, ook dit was weer een leuk stel meiden. We hebben nog leuke herinneringen aan een gezellige en smerige dag op de vlakte van Hato....

 

 

Verder was het de laatste zondag van opa Vreugdenhil, althans, dat ze hier in de kerk waren... Dinsdag nog een afscheidsfeestje en dan is het woensdag echt voorbij op Curaçao.
Zullen we het hier voorlopig even zonder dominee moeten doen. Ook de kandidaat die hierheen zou komen heeft zich teruggetrokken. Moeten we weer verder op zoek.

In de middagdienst waren we net bij het laatste artikel van de Nederlandse Geloofsbelijdenis aangekomen. Dat kwam mooi uit. Het ging over 'het laatste oordeel'. Eigenlijk was de tijd te kort, blijkbaar zijn er genoeg vragen en gesprekspunten hierbij! In elk geval hebben we een goede bespreking gehad. Vanaf volgende week gaan we in de middagdienst een preekbespreking doen van de preek die 's ochtends gelezen is.

En dan is het weekend weer voorbij. Alle vrije dagen weer geweest, want aan tweede Pinksterdag doen we hier niet.

Kapper, machoo en meer

Vanmorgen ben ik weer eens naar de kapper geweest. Vorig jaar in juni heeft Hannieke mijn haar nog eens geknipt. Dus het werd wel tijd om weer eens te kortwieken.
Anja was erg enthousiast over een kapper in Bloempot. Beetje suggestief. Maar ze heeft in elk geval geen bloempot-model gekregen. Daarom wilde ik die kapper ook wel eens proberen. Gister een afspraak gemaakt, bleek later dat het toch nog een ander was. Het leek me sterk dat als ze in hetzelfde winkelcentrum zitten de condities erg ver uit elkaar zouden liggen.
Er is dus inderdaad een flink eind van mijn haar af. Een lekker gevoel. Goeie kapper...

Ondertussen waren Ard en Theo samen de stad in naar een kledingwinkel. Machoo, heet die winkel! Voor allebei geen favoriete bezigheid. Maar ik vond toch echt dat ze het zelf maar op moesten lossen. In Nederland kon ik het nog wel eens gokken met de kleren. Hier zijn de maten zo anders. Gelukkig voor hen had ik een speciale herenmodezaak gevonden. Daar hebben ze in no time van alles en nog wat aangeschaft. Nette broeken, nette shorts, Theo nog het Ajax uit- en thuis-tenue.
Mijn conclusie was dat ze nog eens vaker samen op pad mochten. Dat waren ze dan weer niet zo van plan...

Toen we zaten te ontbijten zagen we de grote cactus achter het appartement (in de tuin van de buren) vol leguanen zitten. Ard heeft er een plaatje van gemaakt. Het is echt gestoord.

Logisch dat onze tuin leeggevreten wordt. Ik snap dat die beesten ook moeten eten om te leven. Maar dan toch liever in een ander tuin dan de onze. Ard en Theo zien het wel zitten om een luchtbuks aan te schaffen. Ben bang dat dat niet helemaal legaal is... We zullen Jaanchie eens een tip geven. Vulling voor zijn sopi yuana.

Vanmiddag heb ik Ellen van het feestje van Etty en Nora gehaald. Die hadden het heel gezellig gehad. Niet zo veel geslapen. Dat haalt ze nu dan weer in. Nagels gelakt, rug gemasseerd. Die meiden hebben zich prima vermaakt. Het maakt Ellen dan ook niet zo veel uit dat ze de helft niet kent. Ze past zich wel aan, en geniet lekker mee van al die meiden dingen.
In die tijd had Ard met Arjan en Theo het huis gezogen en gedweild, (noot Ard: en de slaapkamers aan kant en de was afgehaald en gestreken, maar dat is waarschijnlijk niet opgevallen....) . Wat een luxe toen ik thuis kwam. En zo is de week weer omgevlogen. Morgen rustdag! Behalve het beamen...

Hèhè...

Mijn eerste werkweek zit er op. Dat wil zeggen, mijn eerste werkweek in het ziekenhuis. Best pittig, moet ik zeggen. Maar het gaat steeds beter. Behalve dan dat er thuis wel heel veel blijft liggen. Zeker in zo'n week met feestdagen en andere toestanden.
Máár... Ard heeft vanmorgen wel de ramen gewassen aan de ene kant van het huis. Daar kunnen we weer door de ramen heen kijken in plaats van er tegenaan.

Vanmorgen kreeg ik 2 patiënten achter elkaar aan die moeilijk te prikken waren. Dan ga je toch een beetje aan jezelf twijfelen. Bij de eerste lukte het tenslotte, al was ze niet blij na twee keer prikken. De tweede patiënt heb ik maar overgedaan aan mijn collega. Ik had 1 buisje vol en toen stopte het. Tja, wat moet je dan? Tot mijn geruststelling kreeg zij het ook niet voor elkaar. Sneu voor de mevrouw, maar mijn zelfvertrouwen krikte weer een beetje op. Met kunst en vliegwerk hebben we toch voor alle bepalingen iets gekregen. Toen waren we minstens een half uur verder.
Inmiddels zaten er heel wat mensen op ons te wachten. Samen hebben we de wachtrij weggewerkt.
Ik heb al wel bekeken dat je nooit om 12 uur weg kunt. Altijd komen er nog onverwachte dingen bij, vooral voor verzending. Die moeten dan nog gekopieerd en bijgeschreven. Wat een gedoe! Ze spelen wel heel erg op safe, maar dat betekent wel dat de administratie meer tijd kost dan het prikken. Zelfs als je helemaal ingewerkt bent.

Na de dienst ben ik gelijk doorgegaan naar de bank om een rekening te openen. We zouden een en/of rekening doen. Maar de MCB is heel streng. Ard had niet zijn laatste salarisstrook mee (maar die van december) en toen ging het feest niet door. Gelukkig had ik wel mijn contract gekregen, daarmee kon ik de rekening openen.
Toen nog even naar de kapper, afspraak voor morgen. Even snuffelen bij de Bruna. Door naar de Kooyman om een nieuw lichtknopje te kopen, want die van onze slaapkamer was kaduuk. En nog bij de Centrum boodschappen gedaan voor het eten. Pfff. Na half 4 was ik eindelijk thuis.

Ard heeft een drum gescoord, dat is zo'n grote ton van ijzer. Daar maakt een man in Boca Sami een bbq van voor ons! Mmmm, moeten we begin juni maar eens uitproberen, als Ard jarig is. Hopen dat hij dan klaar is.

Theo heeft de hele dag gefilmd met een stuk of wat klasgenoten. Ik had hem om half 7 al meegenomen. Om half 5 was hij thuis. Het schijnt een zwaar leven te zijn, filmer. In elk geval was Theo total loss.
Dus vanavond hebben we het rustig aan gedaan. Kopje koffie, even chillen met Janwillem. Nu nog een glaasje wijn en dan gauw naar bed.

Hemelvaartsdag

Vanmorgen zijn we naar Hòfi Korsou gegaan.

Een heel mooie locatie om feest te vieren. Samen met onze broers en zussen van de Papiamentstalige gemeente hebben we daar een kerkdienst gehad. Heel feestelijk allemaal. Zingen, bidden, luisteren, samen eten en elkaar ontmoeten.

JW die het geluid regelt, de papiamentstalige band die begeleidt

dominee en tolk

Samen in de naam van Jezus...

bands van beide gemeenten zingen samen voor: King of kings

Wij zien ook steeds meer saamhorigheid tussen beide gemeenten. Zo goed om te zien! Het was geweldig.

We waren pas om half 3 thuis. De kinderen vonden het wel genoeg. Maar Ellen en Thijs gingen toch wel mee naar de baai. Zij hebben daar gechilled... wij gezwommen en lekker op een bedje gelegen.

Vanavond hebben we gezien hoe een leguaan een nest eieren legde in de tuin. Ze was er een hele poos zoet mee. Jammer voor haar, morgen gaan de jongens het nest wel uithalen. We moeten de leguane-populatie een beetje in de hand houden.