Dagje shoppen

Vanmorgen hebben we eerst, gelijk na het ontbijt...., koffie met gebak gegeten. Ard was al wel aan het werk. Maar wij hadden er wel zin in! Met de boterhammen nog op tafel hebben we gezellig gevierd dat Arjan zo succesvol was in Miami.

Inmiddels was het bijna 10 uur en Ellen was al ongeduldig. Tijd om naar de stad te gaan. De jongens bleven thuis.
En wij zijn de hele stad door geweest. We hebben alle leuke winkels gehad, waar we anders geen tijd voor hebben.... Lekker gesnuffeld en gekocht. Al waren het vooral noodzakelijke dingen die we gehaald hebben: polo's voor school (nu nog de emblemen er weer op naaien...), sokken, pennen, stiften, zwemshorts voor Arjan en Thijs.

Aangezien Ellen 12 jaar wordt in augustus, krijgt ze ook een mobiel. Theo en Arjan kregen er ook één op die leeftijd, dus wil zij ook. Is voor haar iets minder noodzakelijk, maar wel leuk. Gelukkig vonden we er een leuke die ook nog afgeprijsd was. Nu moet ze nog ruim 2 weken wachten voor ze jarig is. Dat gaat lang duren.
We hebben op de handelskade een lekker broodje gegeten. Erg fijn om zo een dagje weg te zijn.

Vanavond zijn we dan nog even samen naar Hato geweest, het vliegveld welteverstaan. Want Bob Baan is terug van weggeweest. Vorig jaar liep hij hier stage, nu heeft hij een baan gekregen op het Kleincollege. Die hebben we dus welkom geheten, samen met Gerard Buitenhuis en Yvette Sonneveld. Altijd fijn om enthousiaste mensen te verwelkomen!

Arjan komt met brons terug!

 

Heel de familie was vandaag hyper. Arjan komt terug, en hij heeft brons gewonnen op het US Open in Fort Lauderdale in Miami. Het was zijn eerste tournooi in het buitenland zonder dat Ard of Theo er bij was... Hij heeft het supergoed gedaan en zou dan ook met een brede grijns de aankomsthal uitkomen, was onze verwachting en dat wilde iedereen wel meemaken..... Eerst zou het vliegtuig om 6 uur landen, vanavond. Toen werd het half 8, uiteindelijk was het na 9 uur. Dat werd te laat voor Ellen en Thijs, helaas.

Maar Herman en Anja wilden nog wel even mee naar Hato.
Dus dat werd een laat feestje.... Voor de statistieken: Hij heeft in de herkansingen (door een verloren 1e partij) goed gevochten en met twee overnames op Ippon gewonnen... dat leverde dus een mooie derde plek op. Hij wist zich te herinneren dat hij tegen een Amerikaan en een Puertoricaan moest judoen.... hoe dan ook, de buit is binnen... een vette bronzen plak!

Familie

Soms heb je dat gevoel meer. Het gevoel dat je familie bent van elkaar, ook al is er geen bloedband. Familie, doordat je naar dezelfde kerk gaat, hetzelfde gelooft. Zo'n speciale dag was vandaag. Vanmorgen deed Monica belijdenis van haar geloof. Ze studeert inmiddels een jaar in Nederland, maar de band met onze gemeente hier blijft. Ook doordat haar ouders en zusje hier nog wonen. We hadden dus een heel feestelijke dienst.
De preek ging over de 2 verloren zonen uit de gelijkenis. Die oudste was namelijk met z'n boosheid op de jongste broer net zo fout bezig. Maar eigenlijk ging het over de Vader, de Vader die bleef uitkijken naar zijn zonen, of ze nu ver weg waren getrokken of dichtbij waren gebleven.
Wat ben ik blij met zo'n Vader in de hemel!

Na de kerkdienst zijn we met z'n allen naar het ouderlijk huis van Monica gegaan. Daar hebben we koffie gedronken, pastechi's gegeten en daarna was er ook nog middageten, maar toen wilden onze jongens echt naar huis. Thijs en Ellen hebben ook nog lekker in het zwembad gespeeld.

Het spectaculaire nieuws van vanochtend vroeg was wel dat Arjan brons heeft gewonnen, gister op de Open Amerikaanse Judokampioenschappen. Die kanjer! Morgenavond komen ze terug van Miami. Heerlijk om dan dat gezicht van hem te zien... Echt geweldig dat hij dit voor elkaar heeft gekregen. Alhoewel Theo beweert dat hij het wel verwacht had. Die had er dus wel vertrouwen in!

En weer afscheid...

Vanmiddag hebben we onze gasten naar Hato gebracht. We hebben het erg gezellig gehad, met elkaar. Maar aan alles komt een einde.... Even wennen weer, een leeg appartement naast ons.
Theo zei vanmiddag ook een paar keer: Jammer hoor, dat ze weer weg zijn.
Ik denk dat dat gevoel bij ons allemaal wel heerst...

De Atlanta staat klaar om weer een vrachtje Nederbelgen op te pikken...

 

bijna tijd voor afscheid...

Toen moest ik nog de presentatie voor morgen maken. Tja, gisteravond had ik andere dingen te doen. En er lag inmiddels een berg wasgoed!
Vannacht heeft het een flinke poos gehoosd. Vanmorgen, in alle vroegte onweerde het ook. Een heel harde klap, vlakbij. Iedereen wakker. We hebben de stekkers uit de contacten gehaald. Daarna zijn we weer gaan slapen. Ook de kinderen bleven in bed. Heel fijn. Tot onze verbazing werden we om 10 voor 10 opnieuw wakker. Dat is pas uitslapen. Thijs was uit bed, die had Donald Duckjes gelezen. Theo maakte ook net aanstalten om uit bed te komen. En Ellen hebben we om half 11 maar eens wakker gemaakt.
Op ons gemak hebben we ontbeten. Er was toch niets beters te doen. Het regende nog steeds zachtjes.

Later vanmiddag kon Ard het niet laten om nog eens naar San Juan te gaan. Daar waren zijn Spaanse vrienden aan het free-diven en speervissen.

De eerste zelfgespeerde Lionfish, op 16 meter gevonden....

Gelukkig werd het rond de middag droog. Zodat ik nu 4 wassen droog heb. Wat een klimaat! Maandag het restje nog, dat dan weer aangegroeid is tot minstens 2 wasmanden vol...

bloedstollend

Na een bloedstollend spelletje Machiavelli volgde een verhitte discussie over wie waarom gewonnen heeft, wie zijn schuld het was dat hij niet gewonnen had. Haha. Met z'n vijven Machiavelli, da's best spannend. Ben geeft iedereen adviezen, maar hij houdt zelf de minste punten! Ard liep al een tijd voorop, maar ja, dat is link: dan gaan ze achter je aan. Gevolg: op het nippertje verliezen.

dat gebeurt er als je verliest....

En wie het laatst lacht, lacht het best: dat was Katinka. Die had het eerst haar 8 kaarten en daarmee 4 bonuspunten. Het is een lang spel, maar het was erg leuk. We zullen jullie missen! Wie biedt zich aan om met ons Machiavelli te spelen??

Verder heeft Ard vandaag weer allerlei administratieve klussen gedaan. En nog een stukje geverfd. Beetje warm in de achternamiddag in de zon....

Theo en ik dachten nog even gauw ons paspoort op te halen. Nee, natuurlijk. Denk vooral niet dat dat makkelijk gaat. Om de een of andere vage reden was Kranshi dicht. Behalve voor een paar mensen die maandag niet konden?? En de Sedula machine was kapot. Ik zei dus: Maar we komen voor een nieuw paspoort, het ligt klaar! Nada, kom maandag maar terug.

Ben en ik hebben ons in het zweet gewerkt om pannenkoeken te bakken. Anderhalve kilo meel. Maar ze waren lekker. De kinderen hebben flink gegeten. Nu is er nog een restje over. Dus wie zin heeft mag morgenochtend een pannenkoek komen eten. Niet te lang wachten, dan zijn ze op :)

Kas weer Blou....

Terwijl Ard met Ellen en Thijs, Ben en Katinka, Samuël en Galina en alle kinderen lekker aan het struinen waren in de grotten van Hato, hebben Theo en ik hier hard gewerkt. Theo heeft in zijn eentje het appartement geschilderd. Ik kan zien dat hij veel geleerd heeft met zijn vakantiebaan. Geen gespetter op de ramen. Compliment! Alleen toen hij de nieuwe emmer openmaakte, en er mee ging verven, zag hij dat het een flinke tint donkerder is. Nu moet één kant van het appartement nog een keer goed om het egaal te maken. Geeft niet heel veel, de rest moet ook nog een keer. Eigenlijk staat het best heel goed, deze kleur. Het is dus de kleur van onze voorporch. Verkeerde code, denk ik....

In die tijd heb ik huisgehouden. Heel veel opgeruimd, schoongemaakt, gesopt en gedweild. En wassen gedraaid. Als ik die wasmachine was was ik hier al helemaal doorgedraaid, zo veel wordt er gewassen.

Had ik bedacht dat we geroosterde groenten uit de oven gingen eten. Was is toch te lang bezig met dweilen, groente zwart-geroosterd.... Tja, dat was niet de bedoeling.

Gelukkig had ik nog witlof liggen, hebben we dat gegeten. Ook lekker, dat wel.

Omdat Ard moest zingen vanavond kon hij niet meedoen met Machiavelli. Theo wilde wel invallen, die kent het nu ook, zag gelijk kans om te winnen. En dan niet op het nippertje, zoals ik gister. Nee, overtuigend met 10 punten verschil met nummer 2: Katinka. Ben bungelde achteraan, maar die is behoorlijk door zijn lief te pakken genomen. Morgen revanche??

Een leuk spelletje...

Maar die vertel ik pas aan het eind....
Vanmorgen heb ik voor het eerst in het ziekenhuis zelf geprikt. Ze zullen wel gedacht hebben: tijd genoeg om iets nieuws te doen. Daarna werd het alsnog druk met prikken.
Nog een grappig voorval. Kwam een Spaanstalige dokter bij mij. Hing een heel verhaal op. Ik pikte er net genoeg woorden uit op om te snappen over welke patiënt het ging. Papier erbij: waarschijnlijk blaasontsteking, moet antibiotica, maar zit er genoeg urine in het potje om te onderzoeken. Tja, dan schiet mijn Spaans schromelijk tekort om hier zinvol op te antwoorden. Wat zeg ik, ik breng er geen woord van terecht. Dus de patiënt waar ik mee bezig was even gerustgesteld, gezegd dat ik zo terug kwam. Op naar de collega's die ons konden helpen. Oké, er was genoeg urine, voor een kweek is er niet veel nodig.
Kom ik terug bij mijn patiënt, zegt ze: Toch raar dat die dokter niet eerst Nederlands moet leren spreken voor ze hier mag werken.....
Oef, dat is even een andere benadering dan die ik normaal gesproken hoor. Het is maar net hoe je het bekijkt! Was een leuke ervaring.

Ard en Theo hebben het appartement geschuurd en geprimed. Mooi, morgen verder.
En vanmiddag zijn Ard en ik naar Hato geweest om, samen met nog een heleboel vrienden en vriendinnen, Wouter en Vera uit te zwaaien. Heel jammer voor ons dat ze teruggaan naar Nederland. Maar ja, zo gaat het hier nu eenmaal. Hun termijn zat er op. En vooral Vera wilde echt terug. Als het goed is hangen ze nu ongeveer boven Engeland....

Vanavond hebben we met Ben en Katinka het spel: Machiavelli gedaan. Het was wel even wennen. Ik denk dat we het morgenavond nog een keer moeten doen om er goed in te komen. Tenminste, als ze allemaal nog willen. Want ik heb gewonnen. Even veel punten als Ard, die als eerste uit was, alleen had ik dan de meeste punten van mijn kaarten. Beetje ingewikkeld, maar wel lachen als je daar dan na veel bestuderen achter komt.....

Baya beach

Vanmorgen heeft Ard, samen met Theo, Arjan naar Hato gebracht. Op naar Miami. Zoals de meeste jongens laat hij niks van zich horen. Dus denken we maar: geen bericht is goed bericht.

Daarna is Ard nog naar kantoor gegaan. Iemand moest met spoed een brief hebben... Inmiddels is Ard elke dag bezig voor school, vanmiddag weer de boel afsluiten en het alarm erop zetten. Vakantie, ja ja.

 

Overigens zijn we vanmiddag wel met de hele club naar Baya Beach gegaan, oftewel: Tugboat. Ben en Katinka waren ook erg enthousiast over de Tugboat. Heel veel mooie vissen. Zelfs de kleine mannen zijn meegesnorkeld. Ard kon weer met Fernando en zijn vriendin (of vrouw?) free-diven.

 

Jammer voor de grotere kinderen dat ze niet meer op de touwen van de ferry mogen klimmen. Sara probeerde het nog, maar die werd er door vader Samuël snel afgeroepen. Anders waren ze van de ferry wel in actie gekomen. En dan zijn ze niet vriendelijk meer.


Morgen gaat Theo het appartement primen. Hopen dat het nu wel goed erop blijft! Theo verveelt zich nu al stierlijk zonder Arjan. Dat kan nog wat worden, deze week. Alhoewel hij zich vandaag wel goed vermaakt heeft met vrienden en vriendinnen aan de baai (Blue Bay).

Daar zaten ze vanmorgen om 9 uur al te vissen. Maar die vissen zijn allemaal weer teruggegooid in het water. Stel je voor dat hij ze weer schoon moest maken.... wel jammer, ik had best weer een visje gelust.

Dushi hende

Vanavond hebben we heerlijk gebarbecued. Enorm gezellig met Ben en Katinka en de jongens, en om de feestvreugde nog meer te verheugen hadden we Herman en Anja ook gevraagd.

Ben heeft vanmiddag gevist met Theo en Arjan, en Emsie en Daniël (jawel, die vriend van Thijs...) Met veel passie en plezier hebben die mannen zich vermaakt. Ze hadden een stuk of 8 vissen die groot genoeg waren om op de bbq te leggen. Alleen moesten ze eerst nog schoongemaakt. Ik had gezegd: ik lust graag vis, maar ik maak ze niet schoon.

Nee, nee, dat hoefde ook niet. Met als gevolg dat Ben met Theo en Arjan flink aan het schrapen is geweest. Zelfs Herman heeft nog een velletje van een vis gehaald. Toen ze dan zonder ingewanden en kop, maar met staart, op een stuk folie lagen, hebben Anja en ik de kruiden erop gedaan. Toen konden ze, ingepakt en wel, op de bbq. En lekker dat het was!!

 Ik zei al tegen Theo dat hij van mij elke week vis mocht vangen. Als hij ze zelf dan ook schoonmaakt... Helaas zag hij dat niet zitten. Dus, daarop wachten we dan, Ben! Als jullie hier komen wonen :)

Dat zijn toch wel echt de leuke dingen om te doen, samen met die dushi hende (leuke mensen).

Ellen en Thijs weer thuis

Nogal gesloopt, dat wel. Ze hadden het allebei heel leuk gevonden. Maar behalve de nacht dat Ard er was, hebben ze niet veel geslapen. Theo zou zeggen: dat hoort ook bij kamp. Die vond het maar een zootje dat Ard ze zo vlot in slaap had allemaal. Er waren die nacht dus ook begeleiders die even met kleren en al op bed waren gaan liggen om tenminste even te rusten.... en die verbaasd wakker werden, zaterdagmorgen. Huh?? Heel de nacht geslapen??
Maar de afgelopen nacht was het weer feest geweest. Gelukkig is het niet langer dan 3 nachten... Ellen had weer nieuwe vriendinnen gemaakt, daar geniet ze zo van! En Thijs vindt het ook heerlijk met een grote groep, veel gezelligheid. Die heeft daar één grote vriend: Daniël, en Daniël is 12. Maar dat geeft niet, klikt heel goed.

Echt afscheid nemen nu van Wouter en Vera.....

 

Ze vertelden dan ze heel lekker gegeten hadden, 's ochtends. Met kleine worstjes, eieren, een witte en een bruine boterham. Jij ook Thijs? Ja, Thijs ook. Vreemde ogen dwingen.
Ze vonden het ook zo leuk om te zingen, houden ze allebei erg van. Nu hoor ik steeds de liedjes die ze veel gezongen hebben. Heerlijk! Daar geniet ik ook weer van.

Ik had het nog druk vanmorgen: in m'n eentje de beamer opstarten, de koffie enzo klaarzetten. Juice maken. Kwam ik bij de kerk. Dacht ik dat ik de tas met de laptop was vergeten. Gelukkig was dat niet zo, maar het was zo veel om aan te denken dat ik het niet meer allemaal op een rijtje had. Uiteindelijk ging het prima. Toen ik weer thuis was, was het kwart over 11. Het was kwart over 1 dat Ard met de andere kids weer thuis was. Even tijd om rustig te lezen.

Tula is ook bezig te bezinken. Althans, de film. Het verhaal is heftig, de beelden ook. Veel bloed en grof geweld. (Daarom zei ik tegen Ellen en Thijs dat ze dat echt nog niet konden zien. Zegt Ellen: maar dat bloed is niet echt, hoor! Nee, zei ik, maar dat lijkt wel echt. Ellen weer: ja, maar dan moet je steeds eraan denken dat het niet echt is..) Het echt leuke is wel dat het zo herkenbare plaatsen zijn, de landhuizen, de vlakten.

van alles....

Vannacht is Ard nachtwacht geweest op het kamp, 23.30 uur lichten uit en 23.45uur was alles in diepe rust! Hij kon dus zelf ook nog lekker slapen gelukkig.

Landhuis San Juan, nog in de Tulakleuren,
inmiddels wordt er weer een ander kleurtje opgesmeerd

Na een bak koffie en brunch zijn we vertrokken naar San Juan, dé Tula-site, maar wij hebben lekker genoten van de zee en het weer, Hat was eerst nog wat bewolkt en af en toe spetterde  het wat, maar het was prima om wat te lezen (Theo en Mariette) of te snorkelen en free-diven (Ard en Arjan). We waren van plannen de indianentekeningen in de grotten op te zoeken, maar het weekend-mannetje van de Erven Schotborgh vertelde gedecideerd dat hij dat niet toestond... helaas!

Arjan duikt naar beneden....

In de loop van de middag kwamen er nog twee Spaanse freedivers bij de baai, samen met ze zijn Arjan en Ard nog met een langere lijn  de zee opgegaan. Arjan heeft heel wat techniekjes aangeleerd en uitgeprobeerd en Ard is tot 18 meter diepte gekomen. Doordat ze een lijn  van 24 meter gebruikten, waren ze behoorlijk ver op zee, daar werd niet iedereen vrolijk van, maar de mannen hebben zich prima vermaakt.

We hebben een mooie grote Spotted Eagleray gezien!!

Na het eten zijn  we met Ben en Katinka en Herman en Anja naar de bioscoop geweest voor Tula, opnieuw was iedereen erg onder de indruk en liepen we in stilte de zaal uit... Na afloop hebben we nog een borrel gedronken bij De Gouverneur en samen lekker bijgekletst en zinnig nagepraat, het was erg gezellig met de (oud)buurtjes zo!

weer aan de slag voor Churchcamp...

Samen met 2 collega's, Theo, Arjan en Ben, heeft Ard vanmiddag het hele kamp aan de gang gekregen. Alhoewel er ook enige stagnatie was: mensen die echt niet op zo'n vlot durfden... Het was hard werken, voor iedereen. Maar ook leuk om zo samen bezig te zijn.

Ik heb vanmorgen op de prikpost flink mijn best gedaan op mijn Engels. 2 patiënten die echt geen Nederlands of Papiamentu spraken. Gelukkig kom ik er aardig uit. En dan te bedenken dat ik vroeger op vakantie geen mond open deed in de winkels... Ha, daar is wel iets veranderd.

In augustus begin ik met een echte cursus Papiamentu. Eens zien hoeveel ik daarvan ga leren!

Churchcamp

Vanmorgen in alle vroegte heeft Ard Ellen en Thijs weggebracht naar Churchcamp. Om 8 uur waren ze er. Wouter ook, vanzelfsprekend, hij is de leider van het geheel. Toen bleek dat de eigenaar van de camping dacht dat ze vanavond zouden komen.... Paniek in de tent. Hij had nog van alles op de planning staan voor vandaag. Maar het kwam goed.

Vanmiddag is Ard er dus nog even naar toe gegaan om de spelletjes uit te leggen die ze met elkaar bedacht hadden. Het meeste kwam dan ook uit de koker van Ard. Toch handig als je zo creatief bent op dat gebied. Morgenmiddag gaat hij ze flink aan het werk zetten met vlotten bouwen enzo.

 

 

Theo was vanavond pas om kwart over 7 thuis. Tot 6 uur kon ik het nog wel begrijpen. Maar daarna slaat de ongerustheid toe. Ben ik nou de enige moeder die zo ongerust wordt?? ja!
Theo z'n mobiel doet het niet meer, te lang niet gebruikt, dan vervalt alles. Nu moet hij eerst weer een nieuwe sim-kaart. Dus kon ik hem ook niet bellen. En ik had niet het nummer van zijn 'baas'. Ard gelukkig wel, dus via een omweg kwam ik aan de weet dat ze gewoon nog zo lang bezig waren. Pfff, oké...

Toen Theo thuis was maakte hij mij duidelijk dat het echt belachelijk was dat ik mij zorgen had gemaakt. Wat kan er nou gebeuren?? Tja.... Ik heb maar niet verteld wat ik mij allemaal in mijn hoofd had gehaald. In elk geval kan ik een heleboel bedenken wat er kan gebeuren (wat niet leuk is).

Arjan heeft zijn laatste judotraining gehad voor Miami. Dinsdag vertrekken ze. Het is een beetje spannend, zoals hij zelf zegt. Maar het scheelt dat hij vorig jaar ook al is geweest en dat hij dus weet wat hij kan verwachten.

crisis op de vlakte van Hato

Dat wil zeggen... Ard is met de kinderen van de crisisopvang naar de vlakte van Hato geweest, vandaag. Ellen en Thijs mochten ook mee. En 2 begeleiders waren mee. Het was een groot succes. Struinen door de grotten, klimmen en klauteren.

Vanmiddag is Ard doorgegaan naar onze eigen baai. Kids weer mee. En een enorme binnenband. Die deed dienst als drijver. Touw naar beneden en dan kijken hoe ver of je komt. Arjan heeft het ook geprobeerd. Zo kom je steeds weer met nieuwe uitdagingen.

 

 

Theo vertelde dat hij morgen zijn laatste werkdag heeft. Maar dat hij wel alle zaterdagen aan de gang mag bij de hovenier. Zijn ze allebei content mee.

Anja heeft 6 kaartjes bemachtigd voor Tula, op zaterdagavond. Gaan we gezellig met elkaar.
Morgen gaan Ellen en Thijs op kamp, churchcamp. Wel spannend, vooral voor Ellen. Maar ze hebben er wel zin in. Alles is gepakt, morgenochtend om half 8 weg: ze beginnen om 8 uur!

Femkes dag

Vandaag al weer 16 jaar geleden dat onze Femke werd geboren.

Daar hebben we vandaag bij stil gestaan. Vanmorgen een taartje gegeten, samen met Anja. Toch even gepraat over: hoe zou het geweest zijn als... Toch merk ik dat dat met het verstrijken van de jaren steeds moeilijker voor te stellen is. Eigenlijk zie ik meer uit naar het terugzien in de hemel. En wat zijn wij rijk dat we dat vooruitzicht hebben!

Op een dag als vandaag voel ik het gemis wel extra. Alhoewel ik pas ook een keer ons kleine achterbuurmeisje hoorde praten. Zij is nu anderhalf, dus ongeveer net zo oud als Femke is geworden. Ze kletst ook al best leuk. En haar papa zat met haar te oefenen: opa, oma. Waarop ze het nazei: Opá, omá. Ineens was het of ik Femke hoorde praten... Of de grond onder m'n voeten wegzakte. Dat zijn van die onverwachte momenten dat het gemis en het verdriet even weer fel door je heen gaan.
Omdat ik mij vandaag niet echt aan het werk kon zetten, ben ik vanmiddag met Ellen en Thijs naar de baai gegaan. Lekker lezen onder een palmboom, geruis van de zee op de achtergrond. Had ik even nodig, denk ik.

Ard heeft vanmorgen nog hekjes in de olie gezet, vanmiddag de (kleine) gasfles bijgevuld, dozen gehaald bij Herman en Anja. En vanavond mocht Theo naar de film Tula. Gratis en voor niks, omdat hij meegespeeld heeft. Wat een mazzeltje! Volgens hemzelf is het echt een aanrader...

zie, ze kleuren al mooi geel

Theo heeft stekjes meegenomen van zijn werk, die mogen morgen in een potje!

Het zal je maar gebeuren...

Ard ging vanmorgen gelijk met mij weg. Arjan en Thijs mee. En dat op z'n eerste vakantiedag. Hoezo, vakantie?? Arjan ging weer meehelpen met klussen op de scholen. Thijs mocht andere 'klussen' doen. En de mannen op school zeiden: Zullen we vanavond met elkaar gaan eten op Lions'Dive?
Het zal je maar gebeuren. Je helpt een dagje mee en dan 's avonds lekker uit eten! Wat een pret.
Zo zat ik vanavond met Theo en Ellen rijst met zoetzure saus te eten. Overigens ook heerlijk.
Theo was klaar met verven. Morgen mag hij weer helpen met tuin-onderhoud. Ik zei al: Let goed op, dan kun je het komende jaar onze tuin onderhouden. Maar dat was niet hetzelfde, zei hij.
De tuin is best netjes, vind ik. We hebben weer aardig wat onkruid weggewerkt. Leguanenpoep opgeruimd. Dode blaadjes opgeraapt. Je ziet ook wel alles op dat witte grind.

Ellen was in haar eentje naar de baai geweest. Daar had ze een stel meisjes ontmoet die er vorig jaar ook waren, vertelde ze. Ze hadden het gezellig gehad. Thijs ging vanmiddag ook nog een poosje. Samen kwamen ze terug, hadden even een taxi geregeld (lees: golfkarretje). Het zal je maar gebeuren...

Morgen zal ik eens een foto maken van de bananen. Het schiet nu mooi op, ze kleuren al aardig naar geel toe. Misschien kunnen we ze er al wel afhalen en rijpen ze verder. Hoe zullen ze smaken??

Opwekking 569 - Regeer in mij - HD 1080P

Deze zongen we vanmorgen met elkaar in de kerk. Een mooi lied!

Even dan...

Niet dat er zo heel veel te vertellen is. Maar altijd wel wat.

 

Vanmorgen hebben we in de kerk afscheid genomen van Wouter en Vera. Ze zijn nog wel anderhalve week op Curaçao, maar waren voor het laatst bij ons in de kerk. We zullen ze zeker missen: met veel enthousiasme en passie hebben ze meegedaan in de muziekgroep. Hun verzoeknummer was vanmorgen dan ook Opwekking 569.
Gelukkig konden we ook weer nieuwe mensen verwelkomen. En nog wel in de verte familie van mij: we hebben dezelfde oom en tante. Het wordt vast gezellig met hun, ze komen over een paar weken vlakbij te wonen, in Julianadorp.

Na de kerkdienst en het koffiedrinken hadden we weer een preek-nabespreking. Er bleven niet zo heel veel mensen, toch was het wel een goede bespreking. Je leert er altijd weer wat van.
Daarna ging Thijs nog even in gesprek met de dominee. Grappig dat hij dat nu dan wel durft. En eigenlijk ben ik wel benieuwd wat hij voor vragen had...

Vanmiddag is Ard met Ellen en Thijs naar de baai gegaan. Hij had iets nieuws bedacht: met een touw naar beneden duiken (snorkelen). Het touw zat aan een opblaasband, daaraan zat ook een emmer. Ik weet niet helemaal wat hiervan de bedoeling is?? In elk geval heeft Thijs het ook geprobeerd en het lukte hem ook. Als bewijs nam hij zand mee van de bodem.

 

Note Ard: dat heet 'freediven...' we hebben een emmer gevuld met koraal en zand en die hangt aan een touw strak naar beneden. We duiken dan langs de lijn naar beneden (zo diep mogelijk) zonder persluchtflessen. Thijs komt nu tot 3 meter ongeveer en ik heb het einde van het touw (15 meter) vandaag gehaald. Het touw zit nu nog dubbel maar we kunnen gaan oefenen  voor een duik tot 30 meter. De constructie werkte iig wel heel goed! Leuke nieuwe uitdaging!