vrijdag 12 juli 2013

The day after....



Toen in Nl iedereen de luikjes weer open deed, gingen Ben en ik (Ard) na een gezellige afterparty net onze oogjes dicht doen.
             Zoek de verschillen.... het zijn echt dezelfde mensen op deze twee foto's

Wie Tula the Revolt nog niet gezien heeft: zoals men hier zegt een Must See.... echt een aanrader. Wow, wat is dat weer heftig om terug te zien. Nu zat alles netjes aan elkaar gemonteerd, goeie muziek er onder (helaas vielen daardoor mij twee 'Famous words' weg) en was het een soort rollercoaster van beleving voor mij. Je herkent erg veel terug, ik vind de film ook wel heel er realistisch en met een hoog historisch gehalte.

Danny Glover als de opa van Tula, Shinishi

Voor de premiere zijn we de rode loper over gegaan, op de foto voor het doek, bekenden begroet en de sfeer opgesnoven. Rond half 8 kwamen de acteurs. Ben en ik stonden op de stoep te wachten en hadden eerst niet eens in de gaten dat het busje met Paul Bazalie, Curtis Hawkins en Nathalie Simpson er al was. Tot Paul en Curtis met uitgestoken hand op ons afkwamen...  Paul herkende me en riep: "The soldier who lives at Blue Bay'...  nou ja! Leuker kon het niet beginnen.

 
 

Ben keek zijn ogen uit (ik ook...) en zoog alles in zich op. Zelfs het flesje water van de buurvrouw in de bioscoopzaal ;-) De film was erg indrukwekkend en  echt.. het klopte en het paste! We zaten regelmatig met kippenvel van de emotie en aan het einde, terwijl Speransa met de jonge Tula op het strandje van San Juan stond, hield ik het niet mee droog. Na het slot was het stil... geroerd stil...

 
 
 

Het was maar goed dat we even moesten wandelen van de Cinema's naar De Gouveneur, voor de afterparty. We konden het allemaal even laten bezinken en verwerken. Nou, de afterparty was een groot feest, iedereen was aanspreekbaar en de sfeer was heel open en toch ook wel intiem. We hebben ruim een half uur staan praten met Paul over vrijheidsidealen, rolmodellen en voorbeeldfiguren, vrijheid en beleving van binding en angst, de erfenis van het verleden en zo nog meer. Wow, wat een avond. We hebben het er erg (te) lang volgehouden en de wekker stond weer op 5.30 uur, het was haast de moeite niet om nog te gaan slapen.












Samen met collega Evita, bij Tula de pruikendame...


En Ben weet nu ook wie Natasja Gibbs is...

Geen opmerkingen: