Weer eens naar de vlakte van Hato

Je zou denken dat we het wel zat worden, maar dat is niet zo. Die vlakte van Hato, met de grotten, de putten, de ruige vegetatie blijft boeien. Ook het idee dat daar honderden jaren geleden Indianen woonden, spreekt tot de verbeelding.
Margriet heeft al veel gezien van Curaçao, stranden enzo. Maar nog nooit de vlakte van Hato, een mooie gelegenheid nu!
Ook Ben was erg benieuwd om nu in het echt alles te zien waar hij al 2 jaar over gelezen heeft...
Thijs en Arjan gingen mee en ook Quinten mocht mee. Gelukkig voor Thijs mocht hij toch nog even klimmen. Heel die put omhoog met alleen een paar slippertjes aan. Je moet het maar willen.

Na de pret van het vuurtje stoken en marshmallows eten zijn ze nog naar San Juan geweest. Even zien waar een deel van de film Tula is opgenomen. Wij kijken natuurlijk heel erg uit naar komende week als de première hier plaatsvindt.

 

 

 

Vanmiddag heb ik proefgereden in een auto die we misschien gaan kopen. Ik twijfel nog, hij trekt slecht op... Verder zit hij lekker hoog. Ziet hij er netjes uit. Rijdt verder ook wel goed, maar ja. Als je ergens over moet steken wil je wel graag een beetje vlot ertussen komen. Nog maar even afwachten wat de garage ervan zegt.
Ellen was mee, die moest nog een paar nieuwe slippers omdat ze die van haar gister kwijt was geraakt aan het strand. Van je zakgeld dan maar!
Aldus geregeld. Komen we thuis, had Margriet haar slippers gevonden, aan de baai, bij de bar.
Ja, zegt Ellen verontwaardigd, nu ga ik niet die nieuwe slippers zelf betalen!
Daar moeten we nog over onderhandelen, geloof ik.

De nieuwe dominee is aangekomen. Hij heeft, met zijn gezin, de auto (die nog steeds bij ons stond) en het huisje in gebruik genomen. Beetje krap, maar ach, altijd meer ruimte dan in een tent. Zeiden ze. En dat is ook zo...