Klaar

Oke, iedereen zal het wel druk hebben met heel andere dingen, maar traditiegetrouw zullen we toch weer een nieuwe blog toevoegen aan de dagelijkse collectie babbels en brabbels vanaf Curacao.

Ik (Ard) werd vanmorgen gewoon om 8 uur wakker, dat was wel bijzonder! Ik ben vannacht wel een paar keer wakker geweest omdat draaien en keren in bed niet lukte met mijn dikke pootje, maar de pijn was gelukkig veel minder en met een paracetamolletje goed te doen. We werden ons bed bijna weer in gestuurd door de kids, want die hadden een verrassing voor ons bedacht, ontbijt op bed met verse croissantjes en al... we zijn het bed maar niet weer ingedoken, maar hebben wel heerlijk relaxed op de voorporch zitten ontbijten met z'n tweeën.

Vanmiddag zijn we, Ard + Mariëtte, Ellen en Rianne, naar Hato gegaan. Om Kirsten op te halen en tegelijk de dominee met vrouw en kinderen uit te zwaaien. We hebben nog even gezellig een bakje koffie gedronken met elkaar.

En nu, eind van de avond, zit Kirsten met moeite haar ogen open te houden. Die is al meer dan 24 uur wakker! Je zal maar op Oudejaarsdag de reis naar Curaçao maken... Kwart voor 12 is ze als een blok in slaap gevallen. Morgen zullen we haar een gelukkig nieuw jaar wensen :)

Ellen vermaakt Joy

Sem en Eva drinken samen uit één flesje, het moet op, want je mag natuurlijk niks mee nemen na de douane

Ayo!!

Pagara bij de security, een gezellig samenzijn op Blue Bay

Thijs met zijn voorraad, een hele kunst om dat op tijd op te krijgen... Gelukkig mag je hier ook op 1 januari nog vuurwerk afsteken.

Ook de Top 2000, van Radio 2 is klaar. We kunnen weer overgaan tot de orde van de dag.

duivels...

Vandaag was weer zo'n echte tussendoor dag met allemaal regeldingetjes en klussen die nog niet in het oude jaar konden worden gedaan.

Mariette moest weer werken en Thijs mocht vandaag nog gaan logeren bij Herman en Anja... Hij liep om 6 uur al compleet aangekleed door het huis, met zijn armen vol kleren die hij mee wilde nemen. Heel zelfstandig. 

Het afleveren had ik in de ochtend gepland, maar voor ik zo ver was dat ik op de Grote Berg stond, was het al middag... sorry Thijs! Voordeel was wel dat ik nog even kon helpen met de laatste restjes zwembad en daarna ging de kraan open en werd zwembad De Boer officieel geopend!

Voor die tijd waren de eerste kinderpakketjes vuurwerk al gehaald voor Ellen en Thijs en kon Thijs dus met een gerust hart uit logeren..... de knalerwtjes moesten wel mee, sorry Anja!

Ik ben verder gegaan met klussen en daar hoorde ook een bezoek aan de baai bij vanwege een belofte van duiklessen die nog moet worden ingelost...

Terwijl ik stond te wachten en wat ronddrentelde (door het water natuurlijk..) ben ik waarschijnlijk op een schorpioen- of steenvis gaan staan... familie van de lionfish maar veel lelijker, minder schadelijk (want inheems...) maar wel heel pijnlijk. Ik weet niet meer helemaal precies hoe ik thuis ben gekomen, maar heb ondertussen wel een bevriende arts aan de lijn gekregen en instructies voor de behandeling .... Oef, ik weet inmiddels dat een Lionfish gemeen kan steken, maar dit was wel buitencategorie! Met een doof been tot halverwege mijn bovenbeen, een dikke en rode enkel en een warm kloppend onderstel wacht ik nu tot de medicijnen uitgewerkt raken en ik kan gaan ontdekken wat er nu het beste helpt. Ik heb eerst anderhalf uur met mijn voet in heet water gezeten om de eiwitten te laten stollen, antihistaminica en pijnstillers geslikt en ben nu wel weer een beetje het mannetje. Maar dat heeft wel een paar uur geduurd. Geen aanrader dus, die duivelse vissen 



Rianne heeft vandaag uitgebreid staan kokkerellen en een heel uitgebreide maaltijd op tafel getoverd. We hebben flink groente gegeten en de kids hebben allerlei nieuwe dingen geprobeerd. Mmmm, lekker gevulde courgettes!

Mariette is nu (min of meer noodgedwongen) voor het eerst in haar leven op pad om vuurwerk te komen.... haha, de jongens mogen nog niet zelf kopen en ik kan met mijn halflamme, gevoelloze en dikke been niet achter het stuur kruipen. 'wens me maar sterkte' zei Mariette net voor ze wegreed... Ellen schoof ook nog snel in de auto, die ziet haar kans schoon om nog een tweede ronde mee te doen ;-)

Sorry, er zitten eitjes in, maar ik kan de kronkel niet maken om dat goed op de foto te krijgen. Vader en moeder vink zitten nog niet op het nest, dus volgens Theo komen er nog meer eitjes... We zullen zien.

laatste decemberzondag...

Afscheid van onze tijdelijke dominee. Natuurlijk met de stille hoop in ons hart dat er een tijd komt dat deze dominee voor langer naar Curaçao mag en wil komen. We leggen het in Gods hand, Hij weet wat goed is voor onze gemeente. In elk geval hebben we een paar goede, leerzame, gezellige weken met elkaar gehad. We gaan geïnspireerd aan de slag met het kringenwerk en hopen de komende maanden eerst onze eigen gemeenteleden en broers en zussen beter te leren kennen!

Ondertussen hadden Theo en Arjan, achter in de kerk, ook iets minder hoogstaande experimenten met het fototoestel van Ard uitgehaald. De resultaten zullen we maar niet op de blog zetten...

Vanmiddag, onder het eten, maakte Thijs een rake opmerking. Theo vroeg over Thijs: Wanneer gaat hij dan voor zijn nachtje logeren naar oom Herman en tante Anja?

Waarop Thijs reageerde met: 'hé ik heb zelf een tong gekregen van de Here God!'

En even later, tegen Ellen: .....  'Dat krijg je er van als je haasje de eerste wilt zijn.....'

Waarop wij allen in lachen uitbarstten. Dat was te veel gevraagd van Thijs zijn incasseringsvermogen. Zwaar beledigd verliet hij de tafel... Het is weer goed gekomen, later.

We maken ons op voor de laatste dagen van 2013. Wat zullen we eten, de komende dagen? Wanneer doen we de boodschappen? Hoeveel oliebollen moeten we halen (Halen?? Ja, zelf bakken ben ik nooit aan begonnen...) We bereiden ons voor op de komst van een nieuwe stagiaire, Kirsten, die oudejaarsdag komt. In één moeite door zwaaien we dan gelijk Peter en Lucie en kinderen uit.

Oftewel, genoeg te doen. Maar eerst moet ik nog een ochtend werken, morgen. Die 6 dagen vrij zijn zomaar omgevlogen!

alle varkens weer gewassen.....

Zo, de mannen, Rianne en Ellen zijn weer thuis na hun tweedaagse Hike op San Juan. Nog niet alle zooi is aan kant en de was moet deels nog worden weggewerkt, maar de meeste varkens liggen nu schoon en fris weer in bed om de opgelopen slaapachterstand in te lopen. Iedereen kwam enthousiast weer terug, inclusief Peter Colijn die deze dagen grenzen heeft verlegd (net als Rianne en verschillende anderen...) en kennis heeft gemaakt met een nieuwe kant van Curacao.

Theo had binnen het kwartier weer een leguaan te pakken...

beide groepen moesten in 15 minuten een 'opgerichte steen' bouwen.... goed gelukt!

het nachtelijke vuur, ook goed als oven en kooktoestel...

De dames bouwden en mooi camp Bravo maar sliepen uiteindelijk niet op de kale grond maar in de bak van de pickup of hangmat...

weight balance.... 1 minuut alles in balans houden zonder handen en voeten te gebruiken...

Nog even een klein stukje van mij (Mariëtte) erbij. Natuurlijk heeft Ard veel meer beleefd dan ik, vandaag en gister. Maar toch. Het aanrecht zag er fantastisch uit, vanmorgen. De spierpijn was dus de moeite waard! Nu de gootsteen nog vastgezet... echt mannenwerk, toch??

Lucie Colijn was er al op tijd, met de kinderen. We hebben een gezellige dag gehad, met elkaar! Vanmiddag natuurlijk al op tijd naar de baai. En om een uur of half 4 waren de hikers ook al terug.

Waarna Thijs en Ellen, Sem en Eva, Sil en Mike heel leuk samen hebben gespeeld. Dit even voor Marjon, die snapt hoe grappig dit is...

Thijs mocht met Sil en Mike bij oma Barbara eten (pannenkoeken). Ja, daar kan geen spaghetti tegenop.

De familie Colijn heeft wel lekker in onze spaghetti gegeten. Theo had ook nog een leguaan gevangen, maar het was iets te veel werk om die nog te slachten :)

Hike en meer...

Vanmorgen ging Ard al op tijd met het hele spul richting San Juan. Rianne, Theo, Arjan en Ellen. Thijs was zeer teleurgesteld dat hij niet mee mocht. Dat wist hij natuurlijk al wel, maar op het moment suprême was het toch erg vervelend. Helaas, je bent nog lang geen 12 jaar...
Het was een ware volksverhuizing! De bak van de Pick-up lag helemaal vol, de kar was afgeladen met de tonnen en palen en wat er nog meer nodig is om een vlot te bouwen (of 2...) Ellen kon nog net op de achterbank zitten en Rianne mocht prinsheerlijk voorin. Theo en Arjan zaten achterop, boven op de spullen, zodat het niet eruit kon springen.

Ik had daarna alle tijd om het aanrecht te lakken. Maar ik was eigenwijs, vond het nog niet glad genoeg geschuurd, dus heb nog een tijd mijn best gedaan om het nog kaler te krijgen. Sowieso moest het nog geschuurd waar Ard de houtvulling had gesmeerd: tussen de 2 delen van het aanrecht.
Tussendoor moest ik ook nog even iets vinden van de liturgie voor zondag...
Interessant artikel, trouwens, in het ND! Over Opwekkingsmuziek. Ik zag iets langskomen en heb maar even een vriendelijke vraag gedaan of ik het artikel kon krijgen. Geen probleem, ik heb het al gekregen.
Goed om eens diep over na te denken.
Begin van de middag was het aanrecht al 3 keer gelakt. De rechte stukken gaan heel snel, maar rond de kraan en de gootsteen is het iets lastiger en komt het juist precies. Ook dat is gelukt!
Thijs speelde al de hele ochtend met Sil, de kleinzoon van onze gast. Dat kwam allemaal heel mooi uit, vandaag. Grappig hoe goed ze het samen kunnen vinden, terwijl Thijs bijna nooit met jongere kinderen speelt. Sil is bijna 7 en scheelt 2 jaar met Thijs en op de één of andere manier klikt het heel goed met die 2. Ze wilden graag naar de baai lopen, maar met z'n tweeën vond ik dat toch niet zo'n goed idee. Zoveel is Sil niet gewend, dus in een vlaag van verstandsverbijstering heb ik aangeboden om met hun mee te lopen. Om 2 uur zouden we weggaan. Wat je belooft moet je doen. Ik heb nog geprobeerd of ze niet over te halen waren om met de auto te gaan, maar ze waren vastbesloten. Oma en kleine broertje waren al op het strand (en nog een grote vriend) dus het was uiteindelijk heel gezellig.
Maar ja, als je lopend heen gaat, moet je ook lopend terug! Dus om 5 uur werd het wel tijd. De terugweg duurde ook ietsje langer dan de heenweg. Gelukkig hadden we toen wel net gehoord dat het zusje van Sil was geboren, want daar zaten we al de hele dag op te wachten. En wachten duurt altijd lang!

wie het langst onder water kan blijven, wat een pret samen

en een diepe kuil graven

Thijs en ik hebben de frietjes opgemaakt die we nog in de vriezer hadden liggen. Met een frikandel en een restje kouseband van woensdag. Lekker makkelijk.
Toen moest er nog gezogen worden, afgewassen, het aanrecht nog een tikkeltje afgewerkt... En Thijs zijn kamer was een puinhoop, terwijl hij maandag nog opgeruimd had. Hoe snel kan het gaan! Maar die kamer heeft hij zelf weer netjes gemaakt. Redelijk netjes, dan. Zodat ik kon zuigen. Met een verlengsnoer aan de stofzuiger gaat ook dat een stuk sneller. Zodat het er nu in huis toch best aardig uitziet, voor het oog. Morgen krijgen we visite, dan moet het toch wat lijken...

het nestje in de kerstboom

2de kerstdag kerstmenu

Vanavond hebben we gedineerd aan het strand. Om het maar even deftig te zeggen. We hadden nog de bon van Blue Bay, voor Ard z'n aandeel in de reanimatie. Vandaag was het een mooie dag om die bon te gebruiken. Het eten was heerlijk! Ellen en Thijs een kindermenu, wij een volwassen bord. Wat is het leuk om af en toe zoiets te doen met de kinderen. Iedereen heeft zitten genieten. Rianne had geluk dat ze bij ons is...

Verder was het een dag met van alles en nog wat. Vanmorgen heeft Ard zijn spierballen getest op het aanrecht. Het was een put werk, maar nu is het helemaal kaal en kan ik morgen aan het lakken. Alle olie en lak is er af. Overal stof, gelukkig heeft Ard het meeste wel weg gezogen.

Rianne ging toen vast met Ellen en Thijs naar de baai. Ze konden hier toch niet veel doen en de zon scheen zo lekker!

Ondertussen las ik een berichtje op fb van mensen van onze kerk, die crisisopvang-gezin zijn, dat ze gisteravond een meisje van 11 jaar in huis gekregen hebben. Dus ik vroeg of ze genoeg kleren voor haar heeft, aangezien ze zelf 2 kleine jongetjes hebben. Inderdaad kon ze nog wel wat gebruiken. Ik erheen, alleen wist ik niet precies waar ze wonen, dat had ik nog vergeten te vragen.

Na anderhalf rondje in Julianadorp bedacht ik dat ik Anja kon bellen, die hebben daar hun eerste hondje vandaan. Ze kon het adres niet precies vertellen, maar aan ongeveer had ik al heel wat.

Bleek, na nog een rondje, dat ik precies naast hun huis had staan bellen. Sneu verhaal van een Haïtiaans meisje, dat geen Papiamentu en geen Spaans verstaat (en natuurlijk al helemaal geen Nederlands) dat gisteravond uit een vlucht naar Zuid Amerika is gehaald. Vals paspoort, zaterdag moet ze met de eerste vlucht terug naar Haïti. Niemand weet hoe ze daar dan weer opgevangen moet worden. Ze had nu alleen de kleren die aan had. Gelukkig had Ellen nog best wat over, dat mag ze mee nemen. Ellen deed alleen een beetje moeilijk over de bikini die ik ook gegeven had. Dat was een 2de handsje en te wijd voor haar, daarom dacht ik dat dat Haïtiaanse meisje het goed zou passen. Maar ja, Ellen dacht dat zij het binnenkort wel aan zou kunnen en nu heeft ze nog maar 1 goede bikini. En ja, ze moet haar kleren zelf betalen. We hebben een deal gemaakt, binnenkort gaan we een bikini kopen die ik dan voor de helft betaal...

Verder staat alles klaar voor de hike naar San Juan. De hele familie heeft er zin in. Alleen Thijs baalt dat hij nog niet mee mag. Pas als hij 12 is, dat duurt dus nog héél lang. Je zal maar de jongste zijn...

kerst..

Vanmorgen werd ons van alle kanten "bon Pasku" toegewenst. Oftewel: een fijn Kerstfeest. Wat is het heerlijk om met elkaar in een volle kerk het feest te vieren van de geboorte van de Here Jezus. Met een mooie preek over het kenmerk van Jezus: dat hij klein werd, niet dat hij zo bijzonder groot was. Kijk dus ook naar de kleine wonderen om je heen! Daarin kun je Jezus zien.

Met elkaar zingen en muziek maken, klein en groot. 

sorry, deze foto's willen niet rechtop, maar ze zijn wel leuk. Met dank aan Hellen...

Tante Erna is vandaag gezellig bij ons geweest. We hebben met elkaar genoten!

Maar na het (lekkere) eten, moest er wel afgewassen worden. Theo en Arjan waren de klos, onder de bezielende leiding van Rianne. Voor de belangstellenden: ons kerstdiner bestond uit: Ham di Pasku, echt een grote: mijn braadpan was er helemaal mee gevuld. Witlof, kousenband, aardappeltoefjes en natuurlijk ijs van Lovers als toetje. Het lekkerste ijs van de wereld.

Ellen en Thijs waren hard toe aan hun bed. Die hebben we dus ook niet meer gehoord, nadat ze er in lagen.