Vanmiddag, vlak voor 12 uur, belde Melissa mij. Of ik al nagedacht had. Ha, ze moest eens weten! Met kloppend hart heb ik toch gezegd dat ik blijf bij die drie ochtenden. Met wel even een kleine toelichting over ons gezin. Daarbij, ik wil wel een vierde ochtend bereikbaar zijn voor calamiteiten.
Ze had er alle begrip voor. Zei dat ze met het hoofd ging overleggen, hoofd van het lab. En ze zou mij terugbellen.
Nu had ik wel verwacht dat ze deze week nog zouden laten horen wat of ze er van vonden. Maar toen we thuis waren, iets na 1 uur, belde ze al terug.
Met een vrolijke stem vertelde ze dat het akkoord was. Maandag, woensdag, vrijdag. Kun je morgen komen voor een vervolggesprek.
Oeps, eigenlijk had ik andere plannen. Als je net gehoord hebt dat ze aan je wensen tegemoet zijn gekomen, dan probeer je wel flexibel te zijn. Dus morgenochtend, gelijk na een gesprek op school over Thijs, ga ik door naar het ziekenhuis. Zo langzamerhand ben ik ook wel nieuwsgierig naar het salaris en naar de 'gunstige secundaire arbeidsvoorwaarden'.
Tussen die twee telefoontjes in heb ik Ellen haar juf nog gesproken. Voor het tussenrapport. Ellen doet het allemaal zo goed! Het ziet er super uit. Lezen, rekenen, ze is met alles vooruit gegaan. Het enige waar de juf een aanmerking op heeft is schrijven. Dat mag wel wat netter.
Toen heb ik meester Wendell nog gesproken. Die heb ik gelijk verteld dat mijn bieb-werkzaamheden binnenkort wel eens verleden tijd zouden kunnen zijn geweest. Hij zei: 'Heb je niet ergens een tweelingzus??' Helaas... Dus er gaat een oproep naar de ouders.
En zo gaat er een heleboel veranderen!
De jongens reageerden erg enthousiast. Na enige tijd vroegen ze, om de beurt, 'enne, wanneer gaan we nu frietjes bij de baai eten??' Want dat hadden we beloofd, laatst, toen we frietjes hadden gegeten toen Herman aangenomen was. Gelukkig namen ze er wel genoegen mee dat ik zei dat het niet vanavond was.
Nu wachten we nog op oom Gerrit en Tjitske. Die vanuit Suriname hierheen komen. En zaterdag doorvliegen naar Nederland. Helaas voor hen heeft DAE weer eens een flinke vertraging. Het voordeel is dat we straks rustig naar Hato kunnen gaan. Ze zullen ook wel snel door de douane zijn, om die tijd. Ergens tussen half 10 en 10 uur. Ik heb de nasi voor hen bewaard, ze hebben nog niks gegeten.... lekkere service van DAE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten