Vanmiddag was de 'Balans' gekomen, met de Balans-kids. Heerlijk blad, Ellen leest hem ook van voor tot achter.
Nu stond er een artikel in over een jongen waarbij dyslexie was geconstateerd. Hij vond het helemaal niet leuk op school, stond er op de voorpagina.
Het sprak Ellen vanzelfsprekend erg aan, die bladert dus door naar de betreffende bladzijde. Ondertussen tegen zichzelf pratend: Die jongen zit natuurlijk niet op een speciale school!
Leest het stukje, en inderdaad, jongen zit op een 'gewone' basisschool.
Ik hoorde het aan en wilde graag weten waarom Ellen van te voren al dacht dat hij dus niet op een speciale school zat. Eerst kon ze dat niet onder woorden brengen. Maar toen ik doorvroeg zei ze: "Het is toch veel fijner op een speciale school. Daar gaat het veel beter."
Waaruit ik kon concluderen dat we voor haar in elk geval de beste keus hebben gemaakt. Zij voelt zich op haar plaats in het Speciaal Onderwijs. Is gelukkig met haar plekje daar en gaat er vanuit dat dat voor alle 'speciale' kinderen geldt. Heerlijk kind.
Vanmorgen kon mijn auto weer opgehaald worden. Stuurbekrachtiging werkt weer. Ik heb zelfs het gevoel dat ik zo de bocht in kan schieten. Even wennen... Verder moet het ook weer wennen, door al die mankementen aan de auto word ik wel onzeker. Bij elk piepje krijg ik de kriebels. Ik hou voortdurend alle wijzertjes en lampjes in de gaten. Neurotisch... Zal wel weer beter worden, als het goed blijft gaan.
Tussen de middag waren Theo en Arjan ook al vrij. Met een auto vol kids zijn we naar huis gereden. Vooraan bij de weg, nog voor het park, heb ik onze jongens er uit gegooid (Kiet was ook mee, maar die wilde blijven zitten en dat wilde ik ook wel graag) en hebben we Rianne nog even opgehaald. Die heeft met Ellen taal geoefend en sommen gemaakt. Daarna zijn ze samen naar de baai gegaan.
Thijs en Kiet beweerden geen huiswerk te hebben. Ik hoop dat dat klopt. Die twee hebben zich vermaakt met Lego en een deel Nemo gekeken.
Theo is eerst aan zijn huiswerk gegaan. En toen heeft hij bedacht dat er nieuwe uitdagingen nodig zijn: op skeelers over een blauwe ton (zo-een als waar ze vlotten mee bouwen...) springen. En over 2 tonnen. Nog mazzel dat hij dan beschermers en een helm gebruikt. Ondertussen maakt Arjan dan de filmpjes. Je moet natuurlijk wel bewijs hebben.
Arjan oefent steeds weer op zijn eenwieler, samen met Ellen. Toch fijn dat we een pleintje hebben met een beetje een vlak wegdek. Daar wordt ook nog aan een huis gebouwd. De bouwvakkers waren vandaag dus een dankbaar publiek, compleet met applaus.
Stond ik net met Thijs en Kiet bij de judo, blijkt dat het geen judo is, vandaag. Waren ze vorige week vergeten te zeggen. Beetje balen. Kiet afgezet, konden wij weer naar huis. Lag Thijs ook een keer vroeg op bed op maandag. Zijn knuffel is vorige week verdonkeremaand door mij. Hij wilde het duimen maar niet afleren. Zelfs met washandje zag hij nog kans om een duim in zijn mond te krijgen. Of hij liep overdag met duim en knuffel. Nu zijn we rigoureus geworden. Alleen duurt het iets langer voordat hij in slaap valt. Maar het zal toch wel een keer wennen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten