Toen hij dus weer thuis kwam, vanmorgen, hebben we eerst maar eens een bak koffie gedronken, op de voorporch, in de zon. Met het uitzicht op een steeds leger wordende rooi. Die loopt sneller vol dan dat-tie weer leeg is. Voor je het weet is dan de ochtend al weer half voorbij. Was ophangen, afhalen, nog een ophangen, even kletsen met de gasten, kranten uitzoeken en weggooien. En dan tot de conclusie komen dat het eigenlijk al te laat is om nog boodschappen te doen.
Daarbij, er moesten nog cadeautjes komen. Arjan had een klassefeest met sinterklaascadeautjes, surprises en gedichten: van half 6 tot 10 uur, 's avonds. Ellen had, vrij onverwacht, een verjaardagsfeestje, ook vanavond. En ook Theo had een klassefeest, maar dan van 7 tot 11. We hadden het heel leuk bedacht: als Arjan nu samen met vriend Reamer kan poolen. Brengen wij ze heen, halen zij ze op. Theo zorgt zelf dat hij op het feest komt en die halen wij weer op. Dan hoeven we geen 6 keer op en neer. Ellen haar feestje was in Julianadorp, dus in elk geval dichtbij.
Arjan kwam thuis met het verhaal dat hij niet samen met Reamer kon rijden... Balen. Theo moesten we wel naar Saliña brengen, maar die kwam dan wel zelf verder. Kon alsnog met Arjan gecombineerd worden.
Tot onze grote verbazing stond Arjan zijn vriend ineens toch voor de deur. Oeps, snel spullen pakken en gaan met die banaan.
Opa en oma kwamen ook nog langs, die waren hier bij de baai geweest... Al waar ze Thijs en Ellen gezien hadden die met Rianne en haar ouders mee mochten.
Kopje koffie en hoppetee, en opa en oma namen Theo mee. En Ard, tot aan de garage. Zodat hij met de auto weer naar huis kon.
Waar hij de Pick-up weer niet aan de praat kreeg... misschien toch echt eerst een nieuwe, zwaardere accu?? Dus ergens een accu opgeduikeld, nieuw, en die heeft hij met een hoop geduld zelf erin gemaakt. En een beetje hulp van onze logee. Tussendoor had ik Ellen weggebracht. Die was ook voor 2 uur onder de pannen.
Thijs wilde graag een filmpje kijken. Goed idee, film van de KLM. In die tijd kon ik een enorme berg was eindelijk opvouwen. Strijken had ik vanmiddag ergens tussendoor nog gedaan.
En zo lijkt het dat je niks doet, maar ondertussen ben je voortdurend bezig met van alles en nog wat.
Arjan werd toen ook nog weer thuisgebracht. Geen enkel probleem. Heerlijk zulke mensen! Zodat Ard aan het eind van de avond (dat dan weer wel...) alleen Theo nog maar op hoefde halen. Want ik had Ellen al weer opgehaald.
Het meest opzienbarende van de hele dag is dat de auto van Ard het nu, met nieuwe koppelingsplaten en nieuwe accu, eindelijk en tenslotte het echt goed doet.
En dan ben ik nog vergeten te vertellen dat we gezellig met Janwillem koffie hebben zitten drinken en chips hebben zitten eten... Dat was onze ontspanning van vandaag. Ik hoop dat hij nog even wacht met zijn ticket boeken...
Tussen alles door was ik in gedachten voortdurend bezig met mijn oom en tante, neven en nichten, met hun verdriet om het overlijden van hun zoon en broer. Moeilijk hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten