Hard gewerkt!

Voor de verandering was het nu eens druk op de prikpost. Ook wel leuk. Alleen krijg ik dan de kriebels of ik niks vergeten ben, genoeg buizen geprikt heb, alles gekopieerd enz. Aangezien ik geen commentaar heb gekregen toen ik in het ziekenhuis kwam, ga ik er vanuit dat het goed was...
Het eerste uur was het nog wel rustig. Kon ik mooi mijn Papiamentu leren! Vooral de getallen. Duurt echt lang voordat je dat een beetje geautomatiseerd hebt. Dus heb ik hard geoefend op geboortedata die we allemaal opgeschreven hebben in een schrift. Alle patiënten worden genoteerd. Dus ik kon vele bladzijden vooruit.

Ook bij de weg wordt hard gewerkt. Van de week zagen we tot onze verrassing dat er nieuwe, blauwe verkeersborden zijn geplaatst. Op verschillende punten bij ons in de buurt. Zo te zien zou je denken dat ze uit Nederland komen. Dan ben ik wel benieuwd welke fabriek ze heeft gemaakt...

en zo kunnen wij ineens zien dat het 35 km is naar Westpunt... en dat we echt vlakbij het vliegveld wonen :)

2 km naar de baai, deze staat vooraan langs de Weg naar Bullenbaai, vlak voordat je het park op gaat

Theo heeft hard gewerkt aan zijn ramen. Nu kan hij er weer door kijken in plaats van er tegenaan. Ik zal verder niet zeuren over strepen ofzo....
En Arjan heeft zijn boekenkast gesopt. Moeten alle boeken eruit, vroeg hij. Tja, leek mij wel, als je alles schoon wilt hebben. Zo heeft hij met frisse tegenzin de klus geklaard. Nu is het weer lekker schoon én super netjes!