Vanavond hebben we weer pizza gegeten. Met 2 pakken bodemmix van Jumbo. Die zijn me lekker! Van de week had Ellen mogen kiezen. Dus we hebben al macaroni gegeten en rijst met sla, boontjes met aardappeltjes uit de frietpan, shoarma... Ze is wel creatief. Vandaag had ze pizza gekozen. Ik vind het altijd zo veel werk, maar het is wel verschrikkelijk lekker. Ik heb ook niemand horen piepen over het eten. Was goed gelukt! Net hebben we de restjes opgegeten, met salami en met tomaat. Morgen hebben we kousenband op het lijstje staan. Nu nog even bedenken wat we daarbij gaan eten.
Vandaag was het niet zo druk op mijn werk. Erg lekker, voor de vrijdag. Ik kon mooi op tijd weg. Vanmiddag moest ik medicijnen ophalen. Eerst de recepten. De dokter is erg schappelijk, ik kreeg voor een half jaar recepten mee. Alleen moet Concerta en Ritalin op een apart recept en dat doet-ie nooit. Daar moet ik dan weer speciaal om vragen. En daar heb ik dus een uur op moeten wachten. Maar goed, ik hoef pas eind juni weer! Nu de medicijnen zelf nog, voor 3 maanden. Dat is hier iets lastiger dan in Nederland.
Zopas heb ik de presentatie voor zondag zitten maken. We willen graag een makkelijker manier om de presentaties in elkaar te zetten. Die zijn er wel. Ik heb uitgebreid zitten zoeken. Maar voor allemaal heb je tenminste een CCLI licentie nodig. Die beheren dat. Alleen kun je dat vanaf Curaçao niet krijgen. Heel flauw. Ik heb ook geen idee waarom dat is. Ze zijn ook in Amerika, Australië, allerlei Aziatische landen, maar niet op de Cariben. We zoeken dus nog even verder.
Voor deze zondag is de presentatie weer klaar. Morgen een beetje in huis aankeutelen, er hoeft niet zo veel meer te gebeuren! Lekker!!
vrijdag 31 januari 2014
donderdag 30 januari 2014
Help
O nee, hulp. Wat was ik blij dat Maria kwam, vanmorgen. Tot het laatste moment was ik bang dat ze nog af zou bellen, maar nee. En ze was amper binnen de deur of ze vroeg al waar ze zich even om kon kleden. Zodat ze fris en fruitig aan het werk ging. Ik had haar al wel voorbereid op een hoop shushi (troep) vanwege de rooi.
Uiteindelijk heeft ze niet alles kunnen doen wat ze van plan was. Wat mij niet echt verbaasde, want ze was wel heel ambitieus.
Zelf kon ik dus de wassen ophangen, opvouwen, even in de tuin onkruid plukken. Onze kast uitsoppen. Wat ook wel heel noodzakelijk was, want ik zag al schimmelplekjes op de planken en op sommige kleerhangers. Dat heb ik in Nederland nog nooit gezien, maar hier moet je er echt verdacht op zijn.
Om kwart voor 12 wilde ik echt weg, Thijs moest opgehaald worden. Maar anders was Maria nog door gegaan, denk ik. Nu mocht ik haar afzetten, vooraan bij de weg. Vanmiddag ging ze dan weer ergens anders aan het werk. Zo verdient zij de kost.
Vanmiddag heb ik zelf nog even de koelkast uitgesopt. Hij was zo mooi leeg... Daarna heb ik boodschappen gedaan, nu is hij weer vol. Heel praktisch.
Verder heb ik Ellen haar verband eraf gehaald en de wond geïnspecteerd. Het ziet er netjes uit. Ik was zelf verbaasd dat die steristrips er zo goed om gekomen zijn. Eigenlijk was ik bang dat het niet mooi naar elkaar toe was gedaan, maar dat viel erg mee. Ik ben er heel tevreden mee. Ellen ook, trouwens. We hebben er weer een nieuw verbandje om gedaan, want het is nog veel te gevoelig. Na het weekend gaan we het proberen met alleen een pleister.
Thijs had ook al een lelijke plek op zijn enkel. Dat was afgelopen weekend gebeurd tijdens het skaten. Hij gaat al een paar dagen met slippers naar school, want die korst zit precies bij de rand van zijn schoen. Maar nu had hij vandaag zijn voet gestoten en was het helemaal open gegaan. Allemaal bloed... Vanavond was het nog vochtig. Morgen maar een pleister erop. Hij vond het wel een reden om niet naar school te gaan, maar dat was ik niet met hem eens. Helaas. Dus we gaan morgen allemaal aan het werk en naar school.
Uiteindelijk heeft ze niet alles kunnen doen wat ze van plan was. Wat mij niet echt verbaasde, want ze was wel heel ambitieus.
Zelf kon ik dus de wassen ophangen, opvouwen, even in de tuin onkruid plukken. Onze kast uitsoppen. Wat ook wel heel noodzakelijk was, want ik zag al schimmelplekjes op de planken en op sommige kleerhangers. Dat heb ik in Nederland nog nooit gezien, maar hier moet je er echt verdacht op zijn.
Om kwart voor 12 wilde ik echt weg, Thijs moest opgehaald worden. Maar anders was Maria nog door gegaan, denk ik. Nu mocht ik haar afzetten, vooraan bij de weg. Vanmiddag ging ze dan weer ergens anders aan het werk. Zo verdient zij de kost.
Vanmiddag heb ik zelf nog even de koelkast uitgesopt. Hij was zo mooi leeg... Daarna heb ik boodschappen gedaan, nu is hij weer vol. Heel praktisch.
Verder heb ik Ellen haar verband eraf gehaald en de wond geïnspecteerd. Het ziet er netjes uit. Ik was zelf verbaasd dat die steristrips er zo goed om gekomen zijn. Eigenlijk was ik bang dat het niet mooi naar elkaar toe was gedaan, maar dat viel erg mee. Ik ben er heel tevreden mee. Ellen ook, trouwens. We hebben er weer een nieuw verbandje om gedaan, want het is nog veel te gevoelig. Na het weekend gaan we het proberen met alleen een pleister.
 |
| netjes, toch? |
 |
| even de rest van de hand schoonmaken... |
Thijs had ook al een lelijke plek op zijn enkel. Dat was afgelopen weekend gebeurd tijdens het skaten. Hij gaat al een paar dagen met slippers naar school, want die korst zit precies bij de rand van zijn schoen. Maar nu had hij vandaag zijn voet gestoten en was het helemaal open gegaan. Allemaal bloed... Vanavond was het nog vochtig. Morgen maar een pleister erop. Hij vond het wel een reden om niet naar school te gaan, maar dat was ik niet met hem eens. Helaas. Dus we gaan morgen allemaal aan het werk en naar school.
woensdag 29 januari 2014
Je moet er wat voor over hebben...
Gister waren ze weer begonnen met het opruimen van alle dode zooi in de rooi. Takken, struiken, afval. Er lag nog een hoop! Vandaag zijn ze daarmee verder gegaan. Heel fijn, want we willen het nog wel een keer netjes hebben, naast en voor ons huis. Maar dat betekent wel dat we nu even door de zure appel heen moeten bijten. De zure appel van een heleboel stof en zand in huis. Want natuurlijk stuift het veel, daarbij waait het ook hard. Overal in huis ligt een laagje zand op. Wat vies!
Morgenochtend komt gelukkig Maria. Dat wil zeggen, eerst zien en dan geloven. Maar als het goed is, is dan aan het eind van de ochtend alles weer schoon en netjes. Leuk, alleen komen dan 's middags die werkmannen nog een keer.... en de boel hermetisch afsluiten is er hier niet bij. Nog maar even een paar dagen doorbijten, dus. Vooral niet de ramen aan de voorkant doen, want dat is helemaal dweilen met de kraan open.
Vanmiddag heb ik mijn wegenbelasting betaald. Mijn nieuwe sticker, 2014, zit al op mijn autoruit. Yes, het is weer gelukt binnen de tijd. We hebben er een lekker ijsje op genomen, Ellen, Thijs en ik.
Ellen had veel bekijks gehad op school. Iedereen vroeg hoe ze dat gedaan had. Daar heeft ze, geloof ik, niet zoveel antwoord op gegeven. Het verband vonden ze allemaal erg mooi. Heeeel interessant...
Na het ijsje hebben we nog even een flesje water gekocht bij Albert Heijn. Daar kun je ook zo gezellig even zitten. Ellen is daar dus vast begonnen aan haar sommen. Om 2 uur moesten we snel naar de Albert Schweizer om Theo en Arjan op te halen. Weer naar de MCB. We waren daar op tijd, ruim voor half 3. Mochten ook gelijk doorlopen. Alleen was het na half 4 dat we daar klaar waren. Allemensen, je moet er wat voor over hebben. In elk geval hebben de oudste 3 nu een Curaçaose rekening. Altijd handig.
Thijs heeft daar dus heel lang in zijn eentje zitten wachten op ons. Hij mocht bij wijze van uitzondering, op mijn telefoon spelletjes doen. Niet dat daar veel op staat... Hij had dus op een gegeven moment een praatje aangeknoopt met een meneer die daar ook zat te wachten. Vertelde hij later zelf. Hij had gevraagd: Als u de volgende vraag met 'nee' kunt beantwoorden krijgt u een gulden van mij. Anders krijg ik een gulden van u. Bent u er klaar voor?
Zegt die meneer: 'Ja'.
Ach, zei Thijs, u mag die gulden wel houden...
Toen konden we net zo goed gelijk doorrijden naar het Sehos, om Kirsten op te halen. Die is eigenlijk om 4 uur vrij, maar het was toch rustig, zei ze. Ze kon best 10 minuten eerder weg. Tegelijk kwamen we aan bij de parkeerplaats. Wat een timing.
En vanavond hebben we het bankje, dat Ard gister opgehaald had, nog even naar Rooi Santu gebracht. Tegelijk hebben we Kirsten meegenomen, dat kwam heel mooi uit.
O ja, de wasmachine doet het weer goed. Behalve dat het slot van het deurtje niet meer werkt. Iedereen moet met zijn t.....s van de machine afblijven zo lang hij draait!
Morgenochtend komt gelukkig Maria. Dat wil zeggen, eerst zien en dan geloven. Maar als het goed is, is dan aan het eind van de ochtend alles weer schoon en netjes. Leuk, alleen komen dan 's middags die werkmannen nog een keer.... en de boel hermetisch afsluiten is er hier niet bij. Nog maar even een paar dagen doorbijten, dus. Vooral niet de ramen aan de voorkant doen, want dat is helemaal dweilen met de kraan open.
Vanmiddag heb ik mijn wegenbelasting betaald. Mijn nieuwe sticker, 2014, zit al op mijn autoruit. Yes, het is weer gelukt binnen de tijd. We hebben er een lekker ijsje op genomen, Ellen, Thijs en ik.
Ellen had veel bekijks gehad op school. Iedereen vroeg hoe ze dat gedaan had. Daar heeft ze, geloof ik, niet zoveel antwoord op gegeven. Het verband vonden ze allemaal erg mooi. Heeeel interessant...
Na het ijsje hebben we nog even een flesje water gekocht bij Albert Heijn. Daar kun je ook zo gezellig even zitten. Ellen is daar dus vast begonnen aan haar sommen. Om 2 uur moesten we snel naar de Albert Schweizer om Theo en Arjan op te halen. Weer naar de MCB. We waren daar op tijd, ruim voor half 3. Mochten ook gelijk doorlopen. Alleen was het na half 4 dat we daar klaar waren. Allemensen, je moet er wat voor over hebben. In elk geval hebben de oudste 3 nu een Curaçaose rekening. Altijd handig.
Thijs heeft daar dus heel lang in zijn eentje zitten wachten op ons. Hij mocht bij wijze van uitzondering, op mijn telefoon spelletjes doen. Niet dat daar veel op staat... Hij had dus op een gegeven moment een praatje aangeknoopt met een meneer die daar ook zat te wachten. Vertelde hij later zelf. Hij had gevraagd: Als u de volgende vraag met 'nee' kunt beantwoorden krijgt u een gulden van mij. Anders krijg ik een gulden van u. Bent u er klaar voor?
Zegt die meneer: 'Ja'.
Ach, zei Thijs, u mag die gulden wel houden...
Toen konden we net zo goed gelijk doorrijden naar het Sehos, om Kirsten op te halen. Die is eigenlijk om 4 uur vrij, maar het was toch rustig, zei ze. Ze kon best 10 minuten eerder weg. Tegelijk kwamen we aan bij de parkeerplaats. Wat een timing.
En vanavond hebben we het bankje, dat Ard gister opgehaald had, nog even naar Rooi Santu gebracht. Tegelijk hebben we Kirsten meegenomen, dat kwam heel mooi uit.
O ja, de wasmachine doet het weer goed. Behalve dat het slot van het deurtje niet meer werkt. Iedereen moet met zijn t.....s van de machine afblijven zo lang hij draait!
dinsdag 28 januari 2014
bloedbad...
Dit was een dag vol... ja vol wat? Vol van van alles en nog wat. Maar laat ik dan met het meest spectaculaire beginnen. Alhoewel, méést?
Na het eten moest Ard nog even voor iemand een bankje ophalen. En daarna de wasmachine. Thijs moest douchen. Zo bleven Ellen en ik over voor de afwas. Ellen was not amused. Ze had het vanmorgen ook al gedaan en vond dat het hoe dan ook de beurt van de jongens was.
Ik zei: je kunt kiezen, of nu afwassen of afdrogen en dan zet ik gewoon alles is het rek. Ze was heel boos, maar koos toch voor het afwassen. Toen waren er een paar glazen.... die erg vies waren van bananensmoothie... die ze eerst niet schoon kreeg.... waardoor ze nog bozer werd en een glas in het water smeet, brak, en haar vinger er aan opensneed. Niet een klein beetje. Het stroomde eruit. Best diep, dus. We hebben er snel een pak keukenrol tegenaan gedrukt. Duurde een poos, toen begon het eindelijk te stoppen. Ik twijfelde nog of we naar het ziekenhuis moesten gaan. Denk dat het daarvoor net niet erg genoeg was. Gelukkig vond ik nog steristrips. Daarvan heb ik er 2 opgeplakt en toen een soort van drukverband gemaakt.
Ik kan zelf ook wel een vingerverband maken, zei Ellen nog kattig... De bui was nog niet helemaal gezakt. En ik was ook niet al te blij met deze actie. Het zoveelste glas wat ze breekt. Nog een geluk dat het glazen zijn van 13 in een dozijn. Ik koop ze vooral simpel en veel. Later beginnen we wel aan kristal.
Maar goed. Toen kon Ellen ook gaan douchen. Plastic zakje om haar hand. Straks nog maar even controleren of het bloed er niet doorheen is gekomen. En dan zien hoe het verder gaat van de week.
Het tweede spectaculaire van deze dag is: Tadadaaaaaa, de wasmachine doet het weer. Ard heeft hem dus met Theo en Arjan opgehaald. Toen zei de vrouw van de reparateur: we hebben de koolborstels vervangen (huh, dus wel aan de machine geknutsteld?) en een printplaat/computer kunnen we hier niet vinden, jammer maar helaas, hij doet dus nog niets!!
Eigenlijk wilden ze er nog verder aan knutselen of een vriend vragen wat te regelen en te proberen, maar wij vonden het mooi geweest. Een collega van Ard wist nog wel wat foefjes om te proberen.
Na het verhaal van die vrouw dacht Ard in de auto dat hij iets wat hij op internet had gezien wel eens kon proberen. Hij had bedacht dat de motor na de storing van de kapotte koolborstels nu wel oké zou kunnen zijn, maar dat de computer nog gereset zou moeten worden wellicht... Na lang zoeken op internet vond hij een cryptische handleiding om de wasmachine te resetten. En na een half uurtje was het dus Bingo! Nu draait er weer een wasje. Zo te horen klinkt het goed. Wat een genot.
Vanmorgen begon de dag al vroeg. Eerst naar de bank, de RBC, waar je dus niet terecht moet komen. Aangezien je niks online kunt doen. Ze allerlei opdrachten niet uitvoeren. De statements ergens anderhalve maand later aankomen. Schiet allemaal niet op. Ik moest nu een statement van augustus hebben. En toen heb ik gelijk maar even die van december en januari gevraagd. De medewerkster was heel aardig en behulpzaam, dat wel. Al met al was ik veel sneller klaar dan ik had verwacht.
Zo kon ik mooi naar Kas di Beibel, kijken naar een kinderbijbel voor een gezin op Bonaire. Het is gelukt, Rianne!
Toen was ik nog steeds te vroeg voor mijn afspraak met de dominee van de Papiamentstalige gemeente, Rudsel. Ik zou hem wat handigheidjes doorgeven voor Powerpoint. We hebben een leuke ochtend gehad. Zijn Nederlands is nog steeds een stuk beter dan mijn Papiaments. Zeker op dit gebied... zodoende hebben we in het Nederlands gesproken.
Voordat ik bij Thijs op school moest zijn, kon ik nog bij de bieb langs. Want vandaag moesten de boeken terug zijn. Snel, snel een paar boeken opgezocht om te lenen. En door naar school.
En door naar Ellen haar school. Waar de juf mij vroeg om nog even te praten: Ellen haar rapport was er. Van de andere kinderen ook, maar ze wilde een paar gesprekken vandaag al doen. Oké, ik kon wel even. Zo kreeg ik een positief verhaal over hoe leuk en lief Ellen is. Ach, die juf is ook een lieverd, hoor. Ellen treft het wel geweldig. Vorig jaar al en nu weer. Papiaments moet nog beter worden. Voor de rest ziet het er goed uit. Blijven oefenen op de redactiesommen. Het is voor Ellen lastig om de som uit een verhaal te halen.
Toen naar huis, Thijs afzetten, even gauw een eitje bakken voor de kids. En naar de Albert Schweitzer terug om Theo en Arjan te halen. We wilden vandaag een rekening openen voor Theo, Arjan en Ellen. Ik had al opgezocht wat ik daarvoor nodig had. Kwamen we bij de bank, bleek dat ze al vol zaten voor vanmiddag. Nu kunnen we morgenmiddag terecht.
Omdat we toch op tijd waren, gingen we bij Ennia nog even vragen naar een verzekeringsbewijs. Dan kan ik morgen voor de derde keer proberen of ik mijn wegenbelasting kan betalen... Het is bij Zuikertuintje, dan vermaken Ellen en Thijs zich ook wel: bij de Bruna, de Top-1-toys en de Jamin.
De wasmachine staat nog vrolijk te draaien. Af en toe ratelt er iets van binnen. Helemaal goed is het dus nog niet. Maar ik heb zo'n vermoeden dat die was er wel weer schoon uit komt. So happy!!
Na het eten moest Ard nog even voor iemand een bankje ophalen. En daarna de wasmachine. Thijs moest douchen. Zo bleven Ellen en ik over voor de afwas. Ellen was not amused. Ze had het vanmorgen ook al gedaan en vond dat het hoe dan ook de beurt van de jongens was.
Ik zei: je kunt kiezen, of nu afwassen of afdrogen en dan zet ik gewoon alles is het rek. Ze was heel boos, maar koos toch voor het afwassen. Toen waren er een paar glazen.... die erg vies waren van bananensmoothie... die ze eerst niet schoon kreeg.... waardoor ze nog bozer werd en een glas in het water smeet, brak, en haar vinger er aan opensneed. Niet een klein beetje. Het stroomde eruit. Best diep, dus. We hebben er snel een pak keukenrol tegenaan gedrukt. Duurde een poos, toen begon het eindelijk te stoppen. Ik twijfelde nog of we naar het ziekenhuis moesten gaan. Denk dat het daarvoor net niet erg genoeg was. Gelukkig vond ik nog steristrips. Daarvan heb ik er 2 opgeplakt en toen een soort van drukverband gemaakt.
Ik kan zelf ook wel een vingerverband maken, zei Ellen nog kattig... De bui was nog niet helemaal gezakt. En ik was ook niet al te blij met deze actie. Het zoveelste glas wat ze breekt. Nog een geluk dat het glazen zijn van 13 in een dozijn. Ik koop ze vooral simpel en veel. Later beginnen we wel aan kristal.
Maar goed. Toen kon Ellen ook gaan douchen. Plastic zakje om haar hand. Straks nog maar even controleren of het bloed er niet doorheen is gekomen. En dan zien hoe het verder gaat van de week.
Het tweede spectaculaire van deze dag is: Tadadaaaaaa, de wasmachine doet het weer. Ard heeft hem dus met Theo en Arjan opgehaald. Toen zei de vrouw van de reparateur: we hebben de koolborstels vervangen (huh, dus wel aan de machine geknutsteld?) en een printplaat/computer kunnen we hier niet vinden, jammer maar helaas, hij doet dus nog niets!!
Eigenlijk wilden ze er nog verder aan knutselen of een vriend vragen wat te regelen en te proberen, maar wij vonden het mooi geweest. Een collega van Ard wist nog wel wat foefjes om te proberen.
Na het verhaal van die vrouw dacht Ard in de auto dat hij iets wat hij op internet had gezien wel eens kon proberen. Hij had bedacht dat de motor na de storing van de kapotte koolborstels nu wel oké zou kunnen zijn, maar dat de computer nog gereset zou moeten worden wellicht... Na lang zoeken op internet vond hij een cryptische handleiding om de wasmachine te resetten. En na een half uurtje was het dus Bingo! Nu draait er weer een wasje. Zo te horen klinkt het goed. Wat een genot.
Vanmorgen begon de dag al vroeg. Eerst naar de bank, de RBC, waar je dus niet terecht moet komen. Aangezien je niks online kunt doen. Ze allerlei opdrachten niet uitvoeren. De statements ergens anderhalve maand later aankomen. Schiet allemaal niet op. Ik moest nu een statement van augustus hebben. En toen heb ik gelijk maar even die van december en januari gevraagd. De medewerkster was heel aardig en behulpzaam, dat wel. Al met al was ik veel sneller klaar dan ik had verwacht.
Zo kon ik mooi naar Kas di Beibel, kijken naar een kinderbijbel voor een gezin op Bonaire. Het is gelukt, Rianne!
Toen was ik nog steeds te vroeg voor mijn afspraak met de dominee van de Papiamentstalige gemeente, Rudsel. Ik zou hem wat handigheidjes doorgeven voor Powerpoint. We hebben een leuke ochtend gehad. Zijn Nederlands is nog steeds een stuk beter dan mijn Papiaments. Zeker op dit gebied... zodoende hebben we in het Nederlands gesproken.
Voordat ik bij Thijs op school moest zijn, kon ik nog bij de bieb langs. Want vandaag moesten de boeken terug zijn. Snel, snel een paar boeken opgezocht om te lenen. En door naar school.
En door naar Ellen haar school. Waar de juf mij vroeg om nog even te praten: Ellen haar rapport was er. Van de andere kinderen ook, maar ze wilde een paar gesprekken vandaag al doen. Oké, ik kon wel even. Zo kreeg ik een positief verhaal over hoe leuk en lief Ellen is. Ach, die juf is ook een lieverd, hoor. Ellen treft het wel geweldig. Vorig jaar al en nu weer. Papiaments moet nog beter worden. Voor de rest ziet het er goed uit. Blijven oefenen op de redactiesommen. Het is voor Ellen lastig om de som uit een verhaal te halen.
Toen naar huis, Thijs afzetten, even gauw een eitje bakken voor de kids. En naar de Albert Schweitzer terug om Theo en Arjan te halen. We wilden vandaag een rekening openen voor Theo, Arjan en Ellen. Ik had al opgezocht wat ik daarvoor nodig had. Kwamen we bij de bank, bleek dat ze al vol zaten voor vanmiddag. Nu kunnen we morgenmiddag terecht.
Omdat we toch op tijd waren, gingen we bij Ennia nog even vragen naar een verzekeringsbewijs. Dan kan ik morgen voor de derde keer proberen of ik mijn wegenbelasting kan betalen... Het is bij Zuikertuintje, dan vermaken Ellen en Thijs zich ook wel: bij de Bruna, de Top-1-toys en de Jamin.
De wasmachine staat nog vrolijk te draaien. Af en toe ratelt er iets van binnen. Helemaal goed is het dus nog niet. Maar ik heb zo'n vermoeden dat die was er wel weer schoon uit komt. So happy!!
maandag 27 januari 2014
het was weer maandag....
Meestal een dag die heel snel gaat. Want er moet zoveel gebeuren. Zo ook vandaag. Vanmorgen heb ik gewerkt. Tot mijn grote verbazing kreeg ik een patiënt die echt niet geprikt durfde te worden. Van kinderen ben ik dit wel gewend. Desnoods in de houtgreep en dan lukt het uiteindelijk wel. Maar dat krijg je niet voor elkaar met iemand die een stukje langer is en een beetje zwaarder dan jezelf. Dan moet je toch echt een beetje medewerking hebben van de patiënt en dat zat er niet in. Op een gegeven moment dacht ik dat het niet meer zou lukken. Maar met enorme overredingskracht van 2 collega's en de zus van de patiënt is het tenslotte toch gelukt. Toen waren we wel 3 kwartier verder...
Door zulke geintjes duurt de ochtend helemaal kort. Het was na half 1 dat ik wegging en dus stonden Ellen en Thijs en Kiet allang op mij te wachten bij Ellen haar school. Toen moesten we eerst ook nog wat boodschappen halen en vervolgens eten koken. Gelukkig wilde Ellen de pudding wel maken, dat scheelde. Al met al zaten we om 2 uur aan tafel en nog geen 10 minuten later kwamen Theo en Arjan thuis. Die konden ook zo aanschuiven.
Met rapporten! Er zijn wat kleine puntjes... maar eigenlijk zien die rapporten er best goed uit. Als het zo blijft, dan komt het wel goed met die 2 voor dit jaar.
Na het eten en de afwas, alweer met Ellen, moest er nog het een en ander opgeruimd worden, even thee gezet en ach, dan is het ook zo weer tijd om naar judo te gaan. Waar ik dan zo'n 5 kwartier zit te lezen. Voelt altijd een beetje nutteloos, maar er is niks anders te doen.
Ard zag net op fb dat "Tula" al op DVD is verschenen! Eens zien hoe we die hier kunnen krijgen. Ik wil hem graag nog wel eens zien.
Door zulke geintjes duurt de ochtend helemaal kort. Het was na half 1 dat ik wegging en dus stonden Ellen en Thijs en Kiet allang op mij te wachten bij Ellen haar school. Toen moesten we eerst ook nog wat boodschappen halen en vervolgens eten koken. Gelukkig wilde Ellen de pudding wel maken, dat scheelde. Al met al zaten we om 2 uur aan tafel en nog geen 10 minuten later kwamen Theo en Arjan thuis. Die konden ook zo aanschuiven.
Met rapporten! Er zijn wat kleine puntjes... maar eigenlijk zien die rapporten er best goed uit. Als het zo blijft, dan komt het wel goed met die 2 voor dit jaar.
Na het eten en de afwas, alweer met Ellen, moest er nog het een en ander opgeruimd worden, even thee gezet en ach, dan is het ook zo weer tijd om naar judo te gaan. Waar ik dan zo'n 5 kwartier zit te lezen. Voelt altijd een beetje nutteloos, maar er is niks anders te doen.
Ard zag net op fb dat "Tula" al op DVD is verschenen! Eens zien hoe we die hier kunnen krijgen. Ik wil hem graag nog wel eens zien.
zondag 26 januari 2014
Iedereen weer thuis
Vanmorgen heeft Theo, samen met zo'n 5000 andere mensen, de walk for the roses gelopen. Het was erg leuk, zei hij. Wat een happening is het inmiddels! Geweldig om te zien hoeveel mensen zich dan in willen zetten voor het goede doel.
Arjan en ik gingen dus vroeg naar de kerk. We waren toch vroeg.... Arjan moest het geluid doen. Hij wist het wel, maar het was wel spannend. Gelukkig ging het goed.
Er waren veel meer mensen uit onze gemeente die meeliepen met de tocht. Desondanks zat de kerk toch wel vol, er waren veel vakantiegangers. Allemaal 50-plussers.
Na de kerkdienst heb ik rustig koffiegedronken en met verschillende mensen gepraat. Er kwam al snel een sms-je van Theo dat hij klaar was met lopen en of ik heb bij de Albert Schweitzer op wilde halen. Bij de Mac, ertegenover, zat het vol met lopers, te herkennen aan hun shirts. Slim, want bij Mambo was het heel erg druk geweest, zei Theo. Blij toe dat hij meegereden was met een schoolvriendin.
Vanmiddag had ik mezelf rust voorgeschreven. Lekker naar de baai. Het was niet zulk mooi weer als gisteren. Het begon zelfs een beetje te miezeren. Daardoor was het rustig aan het strand. Al gauw waren de wolken weer weg en zat ik in het zonnetje. Later spetterde het nog een keer. Maar om 4 uur kwam er echt een donkere lucht aan. Toen had ik toch al een paar uur gerelaxed en van de zon genoten. Er kwam een flinke plensbui over, maar toen ik bij ons de L-sectie opreed was het daar droog.
Na het eten geeft Arjan altijd de planten water. Hij dacht dat het nu niet nodig was, er hing weer een dikke wolk boven ons hoofd. Ik vond dat hij wel de planten water moest geven, want het was nog maar de vraag of er echt genoeg regen zou vallen voor de planten. Natuurlijk kwam de bui toen Arjan net de gieter weg wilde zetten... Beter iets te veel dan te weinig!
Thijs was helemaal enthousiast over zijn logeerpartijtje. Ze hadden zich prima vermaakt, vertelde Kiets moeder. Met opa naar de vuurtoren gelopen, die daar bij Coral Estate is. Gezwommen, geskeelerd. Daar had hij wel een paar flinke schaafwonden bij opgelopen, maar ja, daar wordt je een grote jongen van.
Ellen vertelde van de kerkdienst van vanmorgen. De International Biblechurch. Tja, internationaal, dat mag je gerust letterlijk nemen. Ze had dus met Engelse, Bonairiaanse en Nederlandse kinderen gespeeld. Leuk om te horen dat ze daarin wel vrijer is geworden. Het was erg leuk en ze wil graag nog een keer naar Bonaire! Ze had haar vroegere vriendinnetjes van de Zeeverkennerij gezien en met ze gezwommen. Die bleken vlakbij een gezin te wonen waar Rianne veel komt. En in dat gezin waren ook weer kinderen van ongeveer haar leeftijd. Al met al een gezellige boel.
En Ard had een drukke vrijdag gehad, er moest nog veel geregeld worden voordat ze konden beginnen met de training. Die training was goed gegaan. Iedereen was enthousiast, zei hij. Al reageren Bonairianen wel anders dan Curaçaoënaars en Arubanen. Volgens Ard een verschil net als Groningers-Rotterdammers...
Een plezierige verrassing voor mij was dat én Thijs, én Ellen terug kwam met de kleren gewassen! Wow, ongelooflijk. Wat was ik daar blij mee!
 |
| de dag begon al vroeg... de zon kwam net op |
Arjan en ik gingen dus vroeg naar de kerk. We waren toch vroeg.... Arjan moest het geluid doen. Hij wist het wel, maar het was wel spannend. Gelukkig ging het goed.
Er waren veel meer mensen uit onze gemeente die meeliepen met de tocht. Desondanks zat de kerk toch wel vol, er waren veel vakantiegangers. Allemaal 50-plussers.
Na de kerkdienst heb ik rustig koffiegedronken en met verschillende mensen gepraat. Er kwam al snel een sms-je van Theo dat hij klaar was met lopen en of ik heb bij de Albert Schweitzer op wilde halen. Bij de Mac, ertegenover, zat het vol met lopers, te herkennen aan hun shirts. Slim, want bij Mambo was het heel erg druk geweest, zei Theo. Blij toe dat hij meegereden was met een schoolvriendin.
 |
| uitzicht vanaf de brug op Punda |
 |
| de Annabaai |
Vanmiddag had ik mezelf rust voorgeschreven. Lekker naar de baai. Het was niet zulk mooi weer als gisteren. Het begon zelfs een beetje te miezeren. Daardoor was het rustig aan het strand. Al gauw waren de wolken weer weg en zat ik in het zonnetje. Later spetterde het nog een keer. Maar om 4 uur kwam er echt een donkere lucht aan. Toen had ik toch al een paar uur gerelaxed en van de zon genoten. Er kwam een flinke plensbui over, maar toen ik bij ons de L-sectie opreed was het daar droog.
Na het eten geeft Arjan altijd de planten water. Hij dacht dat het nu niet nodig was, er hing weer een dikke wolk boven ons hoofd. Ik vond dat hij wel de planten water moest geven, want het was nog maar de vraag of er echt genoeg regen zou vallen voor de planten. Natuurlijk kwam de bui toen Arjan net de gieter weg wilde zetten... Beter iets te veel dan te weinig!
Thijs was helemaal enthousiast over zijn logeerpartijtje. Ze hadden zich prima vermaakt, vertelde Kiets moeder. Met opa naar de vuurtoren gelopen, die daar bij Coral Estate is. Gezwommen, geskeelerd. Daar had hij wel een paar flinke schaafwonden bij opgelopen, maar ja, daar wordt je een grote jongen van.
Ellen vertelde van de kerkdienst van vanmorgen. De International Biblechurch. Tja, internationaal, dat mag je gerust letterlijk nemen. Ze had dus met Engelse, Bonairiaanse en Nederlandse kinderen gespeeld. Leuk om te horen dat ze daarin wel vrijer is geworden. Het was erg leuk en ze wil graag nog een keer naar Bonaire! Ze had haar vroegere vriendinnetjes van de Zeeverkennerij gezien en met ze gezwommen. Die bleken vlakbij een gezin te wonen waar Rianne veel komt. En in dat gezin waren ook weer kinderen van ongeveer haar leeftijd. Al met al een gezellige boel.
 |
| international Biblechurch, ze vierden daar vandaag Thanksgiving |
 |
| Die heeft genoten! |
 |
| gezellig met z'n allen in het water spelen |
En Ard had een drukke vrijdag gehad, er moest nog veel geregeld worden voordat ze konden beginnen met de training. Die training was goed gegaan. Iedereen was enthousiast, zei hij. Al reageren Bonairianen wel anders dan Curaçaoënaars en Arubanen. Volgens Ard een verschil net als Groningers-Rotterdammers...
Een plezierige verrassing voor mij was dat én Thijs, én Ellen terug kwam met de kleren gewassen! Wow, ongelooflijk. Wat was ik daar blij mee!
zaterdag 25 januari 2014
Uitgeslapen
Echt ongestoord uitgeslapen! Dat is lang geleden. Om kwart voor 10 werd ik wakker. Toen heb ik nog even lekker liggen dommelen, en tegen 10 uur ben ik er uitgegaan. Theo en Thijs hingen voor de televisie. Thijs wilde "de Erfenis" kijken. Theo vindt die serie geweldig, maar dat is natuurlijk geen genre voor Thijs. Het duurde dan ook niet lang, toen ik in de kamer kwam zaten ze de Kameleon te kijken. Past wat beter bij Thijs. De boeken van de Kameleon vindt hij ook zo mooi. Jammer dat we er niet meer van hebben. Dat wil zeggen, we hebben 2 trilogiën en 2 losse delen en die heeft hij allemaal gelezen.
Qua lezen is hij op dit moment in de ban van Dolfi en Wolfi, we hadden 3 delen uit de bieb, die heeft hij in goed 2 weken uitgelezen.
Na het ontbijt, een lekker bolletje met kaas, en een check van mail en fb, realiseerde ik me dat het wel tijd werd om het appartement een goeie beurt te geven, aangezien we maandagmorgen al weer nieuwe gasten krijgen. Normaal gesproken komen mensen vanuit Nederland (meestal) en KLM en Arke komen ergens in de middag aan. Maar als we gasten van Bonaire krijgen, dan kan het wel anders gaan. Die kunnen natuurlijk ook goed 's morgens aankomen, zoals maandag dus.
In elk geval is het appartement weer schoon en netjes.
Is ook ons huis gezogen en gedweild, met behulp van Arjan! Heeft Theo in de tuin zijn krachten beproefd. In het zweet zijns aanziens... Trouwens, ik heb ook nog even in een snel momentje een paar palmpjes uit de grond getrokken en naast het hek geplant. Nu zijn ze nog klein, maar met een beetje regen of kraanwater groeien ze snel op. En hebben we straks het uitzicht op iets groens naast ons. Deze palmpjes komen overal vanzelf op, mooier kan niet. Ze doen het prima, ook met minder water. Daar moet je dus van genieten.
Arjan en Thijs hebben samen de auto van de kerk gesopt. Dat moest ook nog gebeuren voor maandag. Wat een lol met z'n tweeën, Thijs dreef van het water. Ik vond dat iets minder leuk, aangezien ik nog steeds geen wasmachine heb.
Kirsten kwam ook nog aanwaaien. Die heeft lekker genoten van het strand en de zon. Het was heerlijk weer vandaag, dus dan word je ook wel rood als je niet in de zon ligt. Vanavond was zelfs de binnenkant van haar hand rood, maar dat had Theo op zijn geweten. Hij had een pit aangedaan met het handvat van een pan er nog boven. Kirsten pakte de pan. Au, dat deed pijn!
We hebben lekker pannenkoeken gegeten. Appel met rozijnen, spek, ananas. Het smaakte goed, Theo zei dat ik wel een pannenkoekenrestaurant kon beginnen. Dat ben ik niet van plan, maar bedankt voor het compliment.
Nu nog even slapen, morgen vroeg op om Theo weg te brengen voor zijn "walk for the roses". En dan genieten van een rustdag! Aan het eind van de dag komen dan alle leden van mijn gezin weer terug... Ku Dios ke.
Qua lezen is hij op dit moment in de ban van Dolfi en Wolfi, we hadden 3 delen uit de bieb, die heeft hij in goed 2 weken uitgelezen.
 |
| dit was gisteravond, vrijdagavond filmavond in huize Vreugdenhil, met softdrink en chips... |
Na het ontbijt, een lekker bolletje met kaas, en een check van mail en fb, realiseerde ik me dat het wel tijd werd om het appartement een goeie beurt te geven, aangezien we maandagmorgen al weer nieuwe gasten krijgen. Normaal gesproken komen mensen vanuit Nederland (meestal) en KLM en Arke komen ergens in de middag aan. Maar als we gasten van Bonaire krijgen, dan kan het wel anders gaan. Die kunnen natuurlijk ook goed 's morgens aankomen, zoals maandag dus.
In elk geval is het appartement weer schoon en netjes.
Is ook ons huis gezogen en gedweild, met behulp van Arjan! Heeft Theo in de tuin zijn krachten beproefd. In het zweet zijns aanziens... Trouwens, ik heb ook nog even in een snel momentje een paar palmpjes uit de grond getrokken en naast het hek geplant. Nu zijn ze nog klein, maar met een beetje regen of kraanwater groeien ze snel op. En hebben we straks het uitzicht op iets groens naast ons. Deze palmpjes komen overal vanzelf op, mooier kan niet. Ze doen het prima, ook met minder water. Daar moet je dus van genieten.
Arjan en Thijs hebben samen de auto van de kerk gesopt. Dat moest ook nog gebeuren voor maandag. Wat een lol met z'n tweeën, Thijs dreef van het water. Ik vond dat iets minder leuk, aangezien ik nog steeds geen wasmachine heb.
 |
| kleren over het hekje om te laten drogen... |
Kirsten kwam ook nog aanwaaien. Die heeft lekker genoten van het strand en de zon. Het was heerlijk weer vandaag, dus dan word je ook wel rood als je niet in de zon ligt. Vanavond was zelfs de binnenkant van haar hand rood, maar dat had Theo op zijn geweten. Hij had een pit aangedaan met het handvat van een pan er nog boven. Kirsten pakte de pan. Au, dat deed pijn!
We hebben lekker pannenkoeken gegeten. Appel met rozijnen, spek, ananas. Het smaakte goed, Theo zei dat ik wel een pannenkoekenrestaurant kon beginnen. Dat ben ik niet van plan, maar bedankt voor het compliment.
Nu nog even slapen, morgen vroeg op om Theo weg te brengen voor zijn "walk for the roses". En dan genieten van een rustdag! Aan het eind van de dag komen dan alle leden van mijn gezin weer terug... Ku Dios ke.
vrijdag 24 januari 2014
Genieten op Bonaire
Te zien aan de foto's van Rianne, genieten Ellen en zij lekker. Ze waren vandaag naar 1000 steps geweest. Weet Ellen eindelijk wat dat is: een lange trap, die heel zwaar voelt als je met je duikspullen naar boven moet zeulen. Ze hadden er geen schildpadden gezien. Jammer, want die zijn daar wel vaak. Voor de rest had Ellen gepuzzeld, gespeeld met de hond. Gingen ze vanavond nog een ijsje eten in de stad... Ja, dat klinkt wel heel gezellig. Veel plezier samen, meiden!
Ik had het druk vanochtend. Dat gebeurt bijna nooit op vrijdag op de prikpost. Maar ja, je hebt van die uitzonderingen. Het gekke is dat ik in Zeewolde op normale ochtenden zo'n 40 patiënten prikte. Als ik dat nu zou hebben, zou ik helemaal stapeldol worden. Ik zit dus nog steeds te bedenken wat er hier nu zo anders geregeld is, dat ik veel minder patiënten prik en het toch druk heb. Het zal toch zitten in de administratie: veel meer schrijven, kopiëren, faxen. Eigenlijk moet ik het werk van de mensen in het ziekenhuis in Harderwijk erbij op tellen, want dat doe ik nu erbij.
Toen was er van de week, met de stroom-toestanden ook nog een apparaat kapot gegaan. Dat risico loop je hier toch al meer. Alle apparaten hebben te lijden onder stroom-uitval, vooral doordat daarna vaak de stroom met een grote klap terugkomt. Daarom moet je je laptop ed ook van de stroom afhalen als je stroomuitval hebt. Ja, ik heb veel geleerd in de afgelopen 3 jaar. Doordat ons apparaat stuk was, moesten we een behoorlijk aantal bepalingen uitbesteden. Dus, dat betekent: schrijven, kopiëren, checken, filen... Ach, hoe dan ook hebben we het gezellig gehouden. Het kan niet altijd voor de wind gaan.
Ik was dus wel laat weg. Maar Arjan was op tijd vrij, die nam Thijs mee in de bus. Toch fijn, zo'n grote broer. En ik heb ze in Otrobanda opgepikt. Hoefden ze het laatste stuk niet met de bus. Theo was er toen ook bij, tot mijn verrassing. Ze hadden de leraar Godsdienst lief aangekeken en die had hun een uur eerder les gegeven. Wat een mazzel.
Vanavond aten we lasagnette. Arjan mocht de afgelopen week zeggen wat we zouden eten. Dat varieerde van rode kool tot rijst met kip-kerrie tot lasagnette en nog wat andere gerechten. Hij blij, wij blij. Waarop Ellen en Theo natuurlijk gauw hun plekje inpikten. Komende week eten we van Ellen, de week erna van Theo. Daarna mag Thijs zijn lijstje geven. De enige restrictie die ik heb gegeven is: door de week geen PPP (Pizza, Pannekoeken of Patat). Dus morgen eten we pannenkoeken... dan doen we lekker gevulde pannenkoeken, met spek, appel en rozijnen, ananas, en wat we verder nog lekker vinden. Kan mooi, als we toch maar met z'n drieën zijn. Halverwege de middag gaat Thijs met Kiet mee, logeren bij opa en oma op Coral Estate.
Ik heb net nog even de laatste aflevering gekeken van Wie is de Mol. Kon ook mooi, Ard was er toch niet. Niemand die op me zit te wachten. Alleen nu duurt het wel lang tot volgende week donderdag... Het is weer een leuke serie!
Daarna de ppt gemaakt voor zondag. Altijd een lekker gevoel als dat op vrijdag al af is. Dan zit ik mijn best te doen om het goed te maken, geen verkeerde nummers enzo.... En op zondagmorgen zit ik toch weer te bibberen of het wel goed is. Stel je voor dat... Niet dat het altijd perfect is, maar meestal klopt het wel aardig.
Ik had het druk vanochtend. Dat gebeurt bijna nooit op vrijdag op de prikpost. Maar ja, je hebt van die uitzonderingen. Het gekke is dat ik in Zeewolde op normale ochtenden zo'n 40 patiënten prikte. Als ik dat nu zou hebben, zou ik helemaal stapeldol worden. Ik zit dus nog steeds te bedenken wat er hier nu zo anders geregeld is, dat ik veel minder patiënten prik en het toch druk heb. Het zal toch zitten in de administratie: veel meer schrijven, kopiëren, faxen. Eigenlijk moet ik het werk van de mensen in het ziekenhuis in Harderwijk erbij op tellen, want dat doe ik nu erbij.
Toen was er van de week, met de stroom-toestanden ook nog een apparaat kapot gegaan. Dat risico loop je hier toch al meer. Alle apparaten hebben te lijden onder stroom-uitval, vooral doordat daarna vaak de stroom met een grote klap terugkomt. Daarom moet je je laptop ed ook van de stroom afhalen als je stroomuitval hebt. Ja, ik heb veel geleerd in de afgelopen 3 jaar. Doordat ons apparaat stuk was, moesten we een behoorlijk aantal bepalingen uitbesteden. Dus, dat betekent: schrijven, kopiëren, checken, filen... Ach, hoe dan ook hebben we het gezellig gehouden. Het kan niet altijd voor de wind gaan.
Ik was dus wel laat weg. Maar Arjan was op tijd vrij, die nam Thijs mee in de bus. Toch fijn, zo'n grote broer. En ik heb ze in Otrobanda opgepikt. Hoefden ze het laatste stuk niet met de bus. Theo was er toen ook bij, tot mijn verrassing. Ze hadden de leraar Godsdienst lief aangekeken en die had hun een uur eerder les gegeven. Wat een mazzel.
Vanavond aten we lasagnette. Arjan mocht de afgelopen week zeggen wat we zouden eten. Dat varieerde van rode kool tot rijst met kip-kerrie tot lasagnette en nog wat andere gerechten. Hij blij, wij blij. Waarop Ellen en Theo natuurlijk gauw hun plekje inpikten. Komende week eten we van Ellen, de week erna van Theo. Daarna mag Thijs zijn lijstje geven. De enige restrictie die ik heb gegeven is: door de week geen PPP (Pizza, Pannekoeken of Patat). Dus morgen eten we pannenkoeken... dan doen we lekker gevulde pannenkoeken, met spek, appel en rozijnen, ananas, en wat we verder nog lekker vinden. Kan mooi, als we toch maar met z'n drieën zijn. Halverwege de middag gaat Thijs met Kiet mee, logeren bij opa en oma op Coral Estate.
Ik heb net nog even de laatste aflevering gekeken van Wie is de Mol. Kon ook mooi, Ard was er toch niet. Niemand die op me zit te wachten. Alleen nu duurt het wel lang tot volgende week donderdag... Het is weer een leuke serie!
Daarna de ppt gemaakt voor zondag. Altijd een lekker gevoel als dat op vrijdag al af is. Dan zit ik mijn best te doen om het goed te maken, geen verkeerde nummers enzo.... En op zondagmorgen zit ik toch weer te bibberen of het wel goed is. Stel je voor dat... Niet dat het altijd perfect is, maar meestal klopt het wel aardig.
donderdag 23 januari 2014
Grappig
Grappig, het is dus aanstekelijk, bloggen. Vandaag kreeg ik een berichtje via facebook van iemand die ook op Curaçao is komen wonen met haar gezin. Zij las onze blog al en is nu zelf ook begonnen met schrijven. Leuk voor de achterblijvers...
Verder heb ik vandaag heel hard gewerkt om de slaapkamers schoon te krijgen. Het was ook hard nodig. Dat wist ik natuurlijk wel. Maar ik dacht dat stof wel te kunnen laten liggen voor onze nieuwe schoonmaakster. Haha, die vlieger ging niet op.
Omdat de kinderen hun kamers op moesten ruimen (van mij) zodat de schoonmaakster het makkelijker schoon kon maken, moest ik er zelf wel doorheen. Ach, in elk geval wel weer een lekker gevoel dat voor vandaag het stof en het zand weggepoetst zijn.
Ellen mikte nog een glas van het aanrecht, vanmiddag. Heel fijn. Daarom heb ik ook de stofzuiger maar gepakt en de rest van het huis gezogen.
Tussendoor ben ik nog op kraambezoek geweest. Lekker geknuffeld met een heel klein meisje.
Kirsten kwam bij ons eten. Het was wel een rommelig zootje ongeregeld. Want ondertussen moesten de tassen van Ard en Ellen gepakt. Die gaan morgen naar Bonaire, tot zondag.
En zo tuimelen we bijna het weekend in. Hopen dat ik morgen op tijd de liturgie heb. En dan zaterdagmorgen lekker uitslapen!! Geen zeeverkenners enzo.
Het wachten is nog wel op de kapotte wasmachine. Ard heeft gezegd dat we hem weer terug willen hebben. Want nu weten we ook niet waar we op wachten. Ja ja, zei die man, mijn vriend kijkt nog of hij het kan maken, het ligt aan een stukje van de computer.
Ja ja, het zal wel. Maar we willen toch de wasmachine weer terug. Morgen. Ik ben benieuwd.
Balen, trouwens, dat we afgelopen jaar met zoveel moeite een nieuw paspoort hebben gekregen. Want als je nu een nieuwe aanvraagt is-tie 10 jaar geldig. Was vandaag hier op het nieuws. Helaas, wij krijgen het hele circus dus over 5 jaar nog een keer.
In elk geval heb ik wel een mooi paspoort om straks een reisje naar Nederland te maken. Nu nog toestemming van personeelszaken voor mijn vakantiedagen... Hopen dat ze dat een beetje gauw kunnen beslissen.
Verder heb ik vandaag heel hard gewerkt om de slaapkamers schoon te krijgen. Het was ook hard nodig. Dat wist ik natuurlijk wel. Maar ik dacht dat stof wel te kunnen laten liggen voor onze nieuwe schoonmaakster. Haha, die vlieger ging niet op.
Omdat de kinderen hun kamers op moesten ruimen (van mij) zodat de schoonmaakster het makkelijker schoon kon maken, moest ik er zelf wel doorheen. Ach, in elk geval wel weer een lekker gevoel dat voor vandaag het stof en het zand weggepoetst zijn.
Ellen mikte nog een glas van het aanrecht, vanmiddag. Heel fijn. Daarom heb ik ook de stofzuiger maar gepakt en de rest van het huis gezogen.
Tussendoor ben ik nog op kraambezoek geweest. Lekker geknuffeld met een heel klein meisje.
Kirsten kwam bij ons eten. Het was wel een rommelig zootje ongeregeld. Want ondertussen moesten de tassen van Ard en Ellen gepakt. Die gaan morgen naar Bonaire, tot zondag.
En zo tuimelen we bijna het weekend in. Hopen dat ik morgen op tijd de liturgie heb. En dan zaterdagmorgen lekker uitslapen!! Geen zeeverkenners enzo.
Het wachten is nog wel op de kapotte wasmachine. Ard heeft gezegd dat we hem weer terug willen hebben. Want nu weten we ook niet waar we op wachten. Ja ja, zei die man, mijn vriend kijkt nog of hij het kan maken, het ligt aan een stukje van de computer.
Ja ja, het zal wel. Maar we willen toch de wasmachine weer terug. Morgen. Ik ben benieuwd.
Balen, trouwens, dat we afgelopen jaar met zoveel moeite een nieuw paspoort hebben gekregen. Want als je nu een nieuwe aanvraagt is-tie 10 jaar geldig. Was vandaag hier op het nieuws. Helaas, wij krijgen het hele circus dus over 5 jaar nog een keer.
In elk geval heb ik wel een mooi paspoort om straks een reisje naar Nederland te maken. Nu nog toestemming van personeelszaken voor mijn vakantiedagen... Hopen dat ze dat een beetje gauw kunnen beslissen.
woensdag 22 januari 2014
Werken...
Vanmorgen hoorde ik op mijn werk dat ze de hele middag nog zonder stroom zaten, in elk geval voor een deel. Zodat mijn collega's gisteravond laat nog teruggekomen zijn om het werk van gister af te maken! Wow, wat een doorzetters. Respect!! En evengoed waren ze vanmorgen om 7 uur ook weer op het Lab. Dat was een heel kort nachtje voor hun.
Toen was het vandaag weer druk.... echt januari. Maar ook wel gezellig.
Vanmiddag moest ik met Ellen en Thijs werken: huiswerk. Allebei hadden ze een bult te doen voor Papiamentu. Woordjes in wrts gezet, met Thijs mee-geoefend, anders laat hij veel te snel de moed zakken. Met Ellen nog een heleboel rekenen gedaan, deelsommen, procenten, meet-sommen. Het zit al bijna tegen wiskunde aan. Die heb ik maar aan Arjan uitbesteed, daar is hij beter in dan ik.
En toen kwam er een telefoontje van onze hulp dat ze morgen niet kan komen, ze is ziek. Grrr, had ik me nou zo op verheugd. Kan ik alsnog de heleboel zelf onder handen nemen... Echt balen! En die wasmachine is ook nog steeds kaduuk. Knap waardeloos. Dat is dan werk wat ik eigenlijk wel wil doen en dat kan dan niet. Het is ook nooit goed.
Theo heeft min of meer een afspraak bij de Kustwacht, om een dagje mee te lopen. Over een week of 3. We zijn heel benieuwd hoe hij dat zal ervaren.
Toen was het vandaag weer druk.... echt januari. Maar ook wel gezellig.
Vanmiddag moest ik met Ellen en Thijs werken: huiswerk. Allebei hadden ze een bult te doen voor Papiamentu. Woordjes in wrts gezet, met Thijs mee-geoefend, anders laat hij veel te snel de moed zakken. Met Ellen nog een heleboel rekenen gedaan, deelsommen, procenten, meet-sommen. Het zit al bijna tegen wiskunde aan. Die heb ik maar aan Arjan uitbesteed, daar is hij beter in dan ik.
En toen kwam er een telefoontje van onze hulp dat ze morgen niet kan komen, ze is ziek. Grrr, had ik me nou zo op verheugd. Kan ik alsnog de heleboel zelf onder handen nemen... Echt balen! En die wasmachine is ook nog steeds kaduuk. Knap waardeloos. Dat is dan werk wat ik eigenlijk wel wil doen en dat kan dan niet. Het is ook nooit goed.
Theo heeft min of meer een afspraak bij de Kustwacht, om een dagje mee te lopen. Over een week of 3. We zijn heel benieuwd hoe hij dat zal ervaren.
dinsdag 21 januari 2014
Verbouwing
Tot mijn grote verrassing was er in de afgelopen dagen heel veel gedaan aan de verbouwing bij het Lab. Ons nieuwe magazijn ziet er erg mooi uit. Keurig geverfd, nieuwe plavuizen, ramen netjes afgewerkt. Niet te geloven hoe snel het gaat! Vorige week waren ze nog druk aan het breken en weer opbouwen en nu is die ruimte al weer bijna klaar.
Moesten ze wel vandaag met de stroomvoorziening bezig, dat is natuurlijk even slikken. We werden gewaarschuwd. Ze hebben ook gewacht (al dan niet expres) tot we het meeste werk af hadden. Om half 12 ging het eerste deel eruit. Waaronder de computers. Ik kon nog net een werklijst printen voor verzending, daar staat dan alles op wat naar een ander lab gestuurd moet. Pfff, blij toe dat ik daarmee op tijd was, want anders had ik die hele lijst moeten schrijven!
Even voor 12 gingen zelfs de lampen uit.... toen konden we weinig meer doen. Ik kon alles wat ik klaargezet had verpakken en verzenden. Nu ben ik wel benieuwd hoe ik alles aantref, morgen. Hopen dat ze alles nog wel af hebben kunnen maken.
Theo en Arjan hadden een half-uursrooster, die waren om 12 uur uit, konden met Ard meerijden naar de Dividivi en zo heb ik het hele kippenhok meegenomen naar huis. Blij toe dat we dat niet elke middag hebben. Maar goed, we hebben daarna wel gezellig met elkaar een boterham met roerbakei gegeten. Thijs had 4 boterhammen op!
Vanavond aten we wraps, daarvan heeft hij ook 3 gegeten. Met gehakt, paprika en ui. Toen hij in bed lag zei hij: Nou zit mijn buik wel heel erg vol.
Theo ving in de gauwigheid nog een leguaan. Die moest nog verhuisd worden, dus ging hij maar mee toen ik boodschappen moest doen. Ergens voorbij de waterzuivering heeft hij hem uit de auto gezet. Lekker tussen de groene plantjes, hopen dat hij daar dan maar blijft.
Moesten ze wel vandaag met de stroomvoorziening bezig, dat is natuurlijk even slikken. We werden gewaarschuwd. Ze hebben ook gewacht (al dan niet expres) tot we het meeste werk af hadden. Om half 12 ging het eerste deel eruit. Waaronder de computers. Ik kon nog net een werklijst printen voor verzending, daar staat dan alles op wat naar een ander lab gestuurd moet. Pfff, blij toe dat ik daarmee op tijd was, want anders had ik die hele lijst moeten schrijven!
Even voor 12 gingen zelfs de lampen uit.... toen konden we weinig meer doen. Ik kon alles wat ik klaargezet had verpakken en verzenden. Nu ben ik wel benieuwd hoe ik alles aantref, morgen. Hopen dat ze alles nog wel af hebben kunnen maken.
Theo en Arjan hadden een half-uursrooster, die waren om 12 uur uit, konden met Ard meerijden naar de Dividivi en zo heb ik het hele kippenhok meegenomen naar huis. Blij toe dat we dat niet elke middag hebben. Maar goed, we hebben daarna wel gezellig met elkaar een boterham met roerbakei gegeten. Thijs had 4 boterhammen op!
Vanavond aten we wraps, daarvan heeft hij ook 3 gegeten. Met gehakt, paprika en ui. Toen hij in bed lag zei hij: Nou zit mijn buik wel heel erg vol.
Theo ving in de gauwigheid nog een leguaan. Die moest nog verhuisd worden, dus ging hij maar mee toen ik boodschappen moest doen. Ergens voorbij de waterzuivering heeft hij hem uit de auto gezet. Lekker tussen de groene plantjes, hopen dat hij daar dan maar blijft.maandag 20 januari 2014
Tweede poging...
Vanmorgen ben ik maar weer naar de Girobank getogen om mijn wegenbelasting te betalen. Weer 20 minuten in de rij. Nu was ik mooi op tijd, het zal mij niet weer gebeuren dat het niet lukt.
Dus geef ik de oude kaart en mijn keuringskaart. Met ID, rijbewijs en sedula.
Helaas, ik moest ook de verzekeringspapieren laten zien. Grrr. Die had ik wel bij me, ik heb altijd alles in de auto. Maar bij Ennia hadden ze vorig zomer gezegd dat ze geen nieuwe polissen meer uitdraaien. Je bankafschrift moet het bewijs zijn. Dus had ik wel de kopie van de overschrijving. Verder was ik niet gekomen. Bankafschrift van augustus is foetsie of die hebben we nooit gehad. Het gaat weer echt op z'n Curaçaos.
En zo kon ik wederom onverrichter zake vertrekken. Nu eerst maar eens zien of die betaling ooit goed verwerkt is... dan een nieuwe polis opvragen. En dan voor de derde keer in die rij gaan staan. Zo leer je in elk geval wel hoe het niet moet!
Vanmiddag heb ik met Ellen een hele poos Papiamentu zitten leren. Gelukkig is het pas voor vrijdag, want het is echt veel. Eén troost, ik leer er ook veel van. Diptongo, triptongo, hiato... en rosea, dat is adem. Het leuke eraan vond ik wel dat ik merkte hoe goed Ellen haar uitspraak al is! We oefenen de zinnetjes, waarvan ze eigenlijk alleen hoeft te weten hoe je het schrijft. Maar ja, hoe kun je nou leren hoe je het schrijft, als je niet eens weet wat het betekent. Dus we oefenen samen de uitspraak, we vertalen het, en daar komen we al heel goed uit, samen! Wat we niet weten zoeken we op in het woordenboek. Heel leerzaam, allemaal.
Overigens had Ellen een heel leuke dag gehad. Met het feest van haar juf. Het was of prinses Eleonore naar een feestje ging, zo zag ze er uit met haar lange roze rok. De moeder van haar juf belde op vanuit Suriname, ze zong een verjaardagslied en alle kinderen moesten "hoera" meezingen.
Thijs had zijn boekbespreking vandaag. Een 8,5. Prima. Alleen verbaas ik me erover hoe hij dat dan voor elkaar krijgt terwijl hij zo weinig oefent. Behalve dan dat hij verplicht het boek nog een keer gelezen heeft...
Arjan had een 10 gehaald op de piepjes test. Theo ook al, vorige week. Die deed er nogal schamper over, want in Nederland gingen ze tot de 14de trap(??). Dat deed hij dan ook en daarmee kwam hij altijd als verste uit de bus. Hier ging hij tot de 12de, als ik het goed heb. En dan was hij nog veruit de verste...
Arjan haalde de 10de, en daarmee had hij dus ook een 10, samen met nog 3 anderen uit zijn klas. Hij was over al zijn grenzen gegaan, zei hij. Toch leuk om te merken dat hij ook wel eens tot het gaatje gaat, dit horen we niet zo vaak van hem. Blijkbaar goed getriggerd. Ze zijn sowieso wel tevreden over hun sportleraar.
De wasmachineman heeft zijn best gedaan op de wasmachine. De motor doet het nog wel, maar het bord...? is stuk. Nu zou hij nog proberen om een nieuwe te scoren. Maar Ard zei al: dat kunnen we misschien sneller zelf voor elkaar krijgen.
In dit stadium van de reparatie ben ik blij dat ik niet meer in het Papiamentu hoef te onderhandelen, want nu is het zo technisch geworden dat ik zelfs in het Nederlands afhaak...
Dus geef ik de oude kaart en mijn keuringskaart. Met ID, rijbewijs en sedula.
Helaas, ik moest ook de verzekeringspapieren laten zien. Grrr. Die had ik wel bij me, ik heb altijd alles in de auto. Maar bij Ennia hadden ze vorig zomer gezegd dat ze geen nieuwe polissen meer uitdraaien. Je bankafschrift moet het bewijs zijn. Dus had ik wel de kopie van de overschrijving. Verder was ik niet gekomen. Bankafschrift van augustus is foetsie of die hebben we nooit gehad. Het gaat weer echt op z'n Curaçaos.
En zo kon ik wederom onverrichter zake vertrekken. Nu eerst maar eens zien of die betaling ooit goed verwerkt is... dan een nieuwe polis opvragen. En dan voor de derde keer in die rij gaan staan. Zo leer je in elk geval wel hoe het niet moet!
Vanmiddag heb ik met Ellen een hele poos Papiamentu zitten leren. Gelukkig is het pas voor vrijdag, want het is echt veel. Eén troost, ik leer er ook veel van. Diptongo, triptongo, hiato... en rosea, dat is adem. Het leuke eraan vond ik wel dat ik merkte hoe goed Ellen haar uitspraak al is! We oefenen de zinnetjes, waarvan ze eigenlijk alleen hoeft te weten hoe je het schrijft. Maar ja, hoe kun je nou leren hoe je het schrijft, als je niet eens weet wat het betekent. Dus we oefenen samen de uitspraak, we vertalen het, en daar komen we al heel goed uit, samen! Wat we niet weten zoeken we op in het woordenboek. Heel leerzaam, allemaal.
Overigens had Ellen een heel leuke dag gehad. Met het feest van haar juf. Het was of prinses Eleonore naar een feestje ging, zo zag ze er uit met haar lange roze rok. De moeder van haar juf belde op vanuit Suriname, ze zong een verjaardagslied en alle kinderen moesten "hoera" meezingen.
Thijs had zijn boekbespreking vandaag. Een 8,5. Prima. Alleen verbaas ik me erover hoe hij dat dan voor elkaar krijgt terwijl hij zo weinig oefent. Behalve dan dat hij verplicht het boek nog een keer gelezen heeft...
Arjan had een 10 gehaald op de piepjes test. Theo ook al, vorige week. Die deed er nogal schamper over, want in Nederland gingen ze tot de 14de trap(??). Dat deed hij dan ook en daarmee kwam hij altijd als verste uit de bus. Hier ging hij tot de 12de, als ik het goed heb. En dan was hij nog veruit de verste...
Arjan haalde de 10de, en daarmee had hij dus ook een 10, samen met nog 3 anderen uit zijn klas. Hij was over al zijn grenzen gegaan, zei hij. Toch leuk om te merken dat hij ook wel eens tot het gaatje gaat, dit horen we niet zo vaak van hem. Blijkbaar goed getriggerd. Ze zijn sowieso wel tevreden over hun sportleraar.
De wasmachineman heeft zijn best gedaan op de wasmachine. De motor doet het nog wel, maar het bord...? is stuk. Nu zou hij nog proberen om een nieuwe te scoren. Maar Ard zei al: dat kunnen we misschien sneller zelf voor elkaar krijgen.
In dit stadium van de reparatie ben ik blij dat ik niet meer in het Papiamentu hoef te onderhandelen, want nu is het zo technisch geworden dat ik zelfs in het Nederlands afhaak...
zondag 19 januari 2014
Ontroerend
Een heel bijzondere dag, vandaag. Vanmorgen werd de kleine Kyra gedoopt. Net 4 weken oud... Omdat wij geen eigen dominee hebben, is dominee Rudsel gevraagd. Van de Papiamentstalige gemeente. Ook voor hem een bijzondere gebeurtenis omdat hij nog maar net officieel dominee is. Plus dat ze maar zelden dopen hebben in onze zustergemeente. Rudsel spreekt niet zo heel goed Nederlands en zo hebben Ard en hij samen de dienst geleid. Wat een gevoel van verbondenheid, dan. Iedereen wordt gewaardeerd om zijn eigen gaven en talenten. Ook Marloes, die tijdens de preek getolkt heeft. Zij woont een jaar of 6 op Curaçao, is vorig jaar lid geworden van onze gemeente. En staat daar dan super goed te tolken!
Eén ding was wel jammer...... Ard was zijn fototoestel vergeten...
Nog een verrassing voor ons: vlak voordat de kerk begon stond ineens Margriet voor onze neus! We hadden wel verwacht dat ze één van deze dagen zou komen, maar niet zo ineens. Leuk! Kon ze deze speciale kerkdienst met ons meemaken.
En vanavond heeft Ard zijn collega Stephan van het vliegveld gehaald. Die was een week naar Nederland omdat een oud-collega/vriend van de brandweer daar was overleden, na een ziekte. Een trieste geschiedenis. Alleen vond men dit ook een mooie gelegenheid om Stephan in het zonnetje te zetten, als hij toch in Nederland was. En zo is hij vrijdag geridderd, omdat hij bijna 25 jaar bij de brandweer was geweest en heel vaak de 'extra mile' heeft gelopen. Hij was helemaal perplex geweest. Een week vol met emoties. Gelukkig kon hij zo pas bij Ard even stoom afblazen. Nog een verrassing voor hem, morgen hebben ze koffie met gebak, om dit feit te vieren. Altijd fijn om te merken als je gewaardeerd wordt!
Eén ding was wel jammer...... Ard was zijn fototoestel vergeten...
Nog een verrassing voor ons: vlak voordat de kerk begon stond ineens Margriet voor onze neus! We hadden wel verwacht dat ze één van deze dagen zou komen, maar niet zo ineens. Leuk! Kon ze deze speciale kerkdienst met ons meemaken.
En vanavond heeft Ard zijn collega Stephan van het vliegveld gehaald. Die was een week naar Nederland omdat een oud-collega/vriend van de brandweer daar was overleden, na een ziekte. Een trieste geschiedenis. Alleen vond men dit ook een mooie gelegenheid om Stephan in het zonnetje te zetten, als hij toch in Nederland was. En zo is hij vrijdag geridderd, omdat hij bijna 25 jaar bij de brandweer was geweest en heel vaak de 'extra mile' heeft gelopen. Hij was helemaal perplex geweest. Een week vol met emoties. Gelukkig kon hij zo pas bij Ard even stoom afblazen. Nog een verrassing voor hem, morgen hebben ze koffie met gebak, om dit feit te vieren. Altijd fijn om te merken als je gewaardeerd wordt!
zaterdag 18 januari 2014
Trots meisje
Vanmorgen is Ard al om een uur of 7 met Ellen naar het SDK-stadion gegaan. Daar mocht ze meedoen met de vijfkamp: vandaag atletiek. Rennen, lang en kort, hindernisbaan en dat soort dingen. Ze deed het prima, zei Ard, die haar daarna afgezet heeft bij Caroline, waarmee ze dan weer naar Zeeverkenners ging.
Daar hebben ze iets moois gemaakt voor de 2 meisjes die pas naar Bonaire zijn verhuisd. Ellen mag het dan volgend weekend meenemen, want dan gaat ze met Ard naar Bonaire. Ard geeft daar een training en Ellen mag bij Rianne logeren. Leuke deal!
En vanmiddag heeft Ellen, met enige hulp van mij, haar rok afgenaaid. Ze is super-trots.
Het mag nog niet op haar fb, want dan kan juf het zien... Maar ik mocht het er wel op zetten, want de juf kan dat toch niet zien (heeft mij niet als vriend). Toen ze klaar was heeft ze nog een poosje steken uit zitten proberen. Gewoon, kijken op een proeflapje hoe het er uitziet als je van alles probeert.
Het lukt haar al zelf om de draad erin te rijgen en een nieuw spoeltje erin te zetten. Volgende keer maar eens iets voor de pop maken. Het moet wel overzichtelijk blijven voor haar.
We hebben ook nog snel een cadeautje voor de juf gehaald. Die is nl. maandag jarig. Dan mogen ze met vrije kleding komen. Daarom moest die rok dus ook zo snel af.
Ard is nog naar een kerkdienst. Van de Evangelische Broedergemeente, waar een nieuwe dominee werd bevestigd. Hij dacht dat het niet zo lang zou duren, maar dat liep een beetje anders... Zowieso was er veel animo en waren er de nodige 'kopstukken'. Ard zat onder andere achter de minister van onderwijs en de RK bisschop en naast de rabbi van de joodse synagoge. Als het dan op speechen aankomt wil al snel de één niet onder doen voor de ander en neemt het dus wel even wat tijd.. Het was wel een mooie dienst.
Daar hebben ze iets moois gemaakt voor de 2 meisjes die pas naar Bonaire zijn verhuisd. Ellen mag het dan volgend weekend meenemen, want dan gaat ze met Ard naar Bonaire. Ard geeft daar een training en Ellen mag bij Rianne logeren. Leuke deal!
En vanmiddag heeft Ellen, met enige hulp van mij, haar rok afgenaaid. Ze is super-trots.
Het mag nog niet op haar fb, want dan kan juf het zien... Maar ik mocht het er wel op zetten, want de juf kan dat toch niet zien (heeft mij niet als vriend). Toen ze klaar was heeft ze nog een poosje steken uit zitten proberen. Gewoon, kijken op een proeflapje hoe het er uitziet als je van alles probeert.
Het lukt haar al zelf om de draad erin te rijgen en een nieuw spoeltje erin te zetten. Volgende keer maar eens iets voor de pop maken. Het moet wel overzichtelijk blijven voor haar.
We hebben ook nog snel een cadeautje voor de juf gehaald. Die is nl. maandag jarig. Dan mogen ze met vrije kleding komen. Daarom moest die rok dus ook zo snel af.
Ard is nog naar een kerkdienst. Van de Evangelische Broedergemeente, waar een nieuwe dominee werd bevestigd. Hij dacht dat het niet zo lang zou duren, maar dat liep een beetje anders... Zowieso was er veel animo en waren er de nodige 'kopstukken'. Ard zat onder andere achter de minister van onderwijs en de RK bisschop en naast de rabbi van de joodse synagoge. Als het dan op speechen aankomt wil al snel de één niet onder doen voor de ander en neemt het dus wel even wat tijd.. Het was wel een mooie dienst.
vrijdag 17 januari 2014
Hulp
Vanavond hebben we kennisgemaakt met onze nieuwe hulp. Ze gaat hier schoonmaken. Wow, wat een luxe. Maar ik ben er wel heel blij mee! Want het lukte niet echt om zelf alles een beetje netjes en schoon te houden. Voor het oog nog wel. Alleen moet je niet te erg naar de ramen kijken en vooral niet in de kasten. Dat wordt nu dus anders! Straks mag iedereen zelfs in mijn kasten kijken...
Leuke vrouw, trouwens. Een Colombiaanse, ik moet wel Papiamentu met haar spreken. Heel goed dus, vervolg op de cursus.
Vanmorgen ben ik bij de Girobank langs geweest. Om mijn wegenbelasting te betalen. Nu was ik niet heel erg op tijd, maar ik hoopte dat het zou lukken. Helaas, dus. Er stond een rijtje mensen te wachten. Ik sloot me er bij aan. Maar het duurde zo lang voordat iedereen klaar was, dat het precies 12 uur was toen ik vooraan stond. En toen was het voor mij echt tijd om naar school te gaan. Zo balen! Dus ben ik onverrichter zake afgenokt. En zo mag ik nog een keer in de rij gaan staan.
Vanmiddag zijn Ellen en ik aan het naaien gegaan. Het viel Ellen toch een beetje tegen, het was meer werk dan ze dacht. Toen Ard thuiskwam (mooi op tijd...) en naar de baai wilde, ging ze liever met Ard mee. Daarom heb ik nog een beetje doorgewerkt aan de rok, misschien dat we hem dan morgen klaar krijgen.
Leuke vrouw, trouwens. Een Colombiaanse, ik moet wel Papiamentu met haar spreken. Heel goed dus, vervolg op de cursus.
Vanmorgen ben ik bij de Girobank langs geweest. Om mijn wegenbelasting te betalen. Nu was ik niet heel erg op tijd, maar ik hoopte dat het zou lukken. Helaas, dus. Er stond een rijtje mensen te wachten. Ik sloot me er bij aan. Maar het duurde zo lang voordat iedereen klaar was, dat het precies 12 uur was toen ik vooraan stond. En toen was het voor mij echt tijd om naar school te gaan. Zo balen! Dus ben ik onverrichter zake afgenokt. En zo mag ik nog een keer in de rij gaan staan.
Vanmiddag zijn Ellen en ik aan het naaien gegaan. Het viel Ellen toch een beetje tegen, het was meer werk dan ze dacht. Toen Ard thuiskwam (mooi op tijd...) en naar de baai wilde, ging ze liever met Ard mee. Daarom heb ik nog een beetje doorgewerkt aan de rok, misschien dat we hem dan morgen klaar krijgen.
 |
| Ellen aan het naaien: een rok... |
 |
| met nog een leuk stofje voor een bloesje, wie heeft er nog een leuk patroon?? |
donderdag 16 januari 2014
Lekker begin...
Het was bijna klokslag half 7 toen PATSBOEM de stroom uitviel. En toen was het nog niet licht. Alle lampen in één keer uit. Alarmen slaan dan op hol. Niet bij ons, wel ergens in de buurt. De kinderen zaten al in de auto, klaar om te vertrekken. En ook Ard had niets beters meer te doen dan in te stappen en weg te rijden.
Daar zat ik dan, in het donker. Gelukkig komt hier vrij snel de zon op. Tot die tijd heb ik zitten lezen met een zaklamp aan. Kopje thee erbij... En die stilte!
Verder heb ik nog wel het één en ander gedaan, vanochtend. Wel relaxed, eigenlijk, zonder dat er was te doen was. Het enige wat ik er vandaag aan gedaan heb is de hele bult die van de wasserette kwam opvouwen. Sorry, zo pietluttig ben ik dan wel dat ik het op mijn eigen manier opgevouwen in de kast wil hebben liggen...
Met Ellen en Thijs ben ik de stad in geweest, vanmiddag. Stof gekocht voor Ellen. En een ijsje gegeten. De beloning voor het halen van haar AVI-uit.
Kwamen we thuis, werd Ellen gebeld door haar vriendin of ze morgen mee gaat naar de film. Tja, we hadden afgesproken om te gaan naaien.
Al weer zo'n dilemma voor Ellen, het is toch wat. Ik moest er wel even tegen praten, maar uiteindelijk ging ze er wel mee akkoord dat ze thuis blijft om te leren naaien. Ja zeg, hebben we net een uur in de stad zoet gebracht, omdat die winkel tussen de middag dicht was... Niet handig! En we hebben echt 2 leuke stofjes gekocht. Knalrose, staat altijd leuk bij Ellen haar blonde haar en haar bruine velletje.
Ik was, voor de verandering, eens creatief geweest met koken. Rijst, gehakt, chinese kool en allerlei kruiden. Een lekker prakkie, al kon niet iedereen het waarderen. Arjan zat te kokhalzen aan tafel, maar Thijs daarentegen (onze moeilijkste eter!) at met smaak en grote vaart zijn bord leeg. Niet te geloven.
Pluspuntje voor Arjan is dan wel dat hij toch zijn bord leeg heeft gegeten! Je zal ook maar 2 dagen niet op de laptop mogen.... En zo leer je het wel.
Vanavond hadden we een gezellige afsluiting van onze Papiamentu lessen. Er waren niet zoveel mensen, maar het was wel erg gezellig. Leuke gesprekken gehad. Tips gehad voor op Bandabou... lekker eten enzo!
Daar zat ik dan, in het donker. Gelukkig komt hier vrij snel de zon op. Tot die tijd heb ik zitten lezen met een zaklamp aan. Kopje thee erbij... En die stilte!
Verder heb ik nog wel het één en ander gedaan, vanochtend. Wel relaxed, eigenlijk, zonder dat er was te doen was. Het enige wat ik er vandaag aan gedaan heb is de hele bult die van de wasserette kwam opvouwen. Sorry, zo pietluttig ben ik dan wel dat ik het op mijn eigen manier opgevouwen in de kast wil hebben liggen...
Met Ellen en Thijs ben ik de stad in geweest, vanmiddag. Stof gekocht voor Ellen. En een ijsje gegeten. De beloning voor het halen van haar AVI-uit.
Kwamen we thuis, werd Ellen gebeld door haar vriendin of ze morgen mee gaat naar de film. Tja, we hadden afgesproken om te gaan naaien.
Al weer zo'n dilemma voor Ellen, het is toch wat. Ik moest er wel even tegen praten, maar uiteindelijk ging ze er wel mee akkoord dat ze thuis blijft om te leren naaien. Ja zeg, hebben we net een uur in de stad zoet gebracht, omdat die winkel tussen de middag dicht was... Niet handig! En we hebben echt 2 leuke stofjes gekocht. Knalrose, staat altijd leuk bij Ellen haar blonde haar en haar bruine velletje.
Ik was, voor de verandering, eens creatief geweest met koken. Rijst, gehakt, chinese kool en allerlei kruiden. Een lekker prakkie, al kon niet iedereen het waarderen. Arjan zat te kokhalzen aan tafel, maar Thijs daarentegen (onze moeilijkste eter!) at met smaak en grote vaart zijn bord leeg. Niet te geloven.
Pluspuntje voor Arjan is dan wel dat hij toch zijn bord leeg heeft gegeten! Je zal ook maar 2 dagen niet op de laptop mogen.... En zo leer je het wel.
Vanavond hadden we een gezellige afsluiting van onze Papiamentu lessen. Er waren niet zoveel mensen, maar het was wel erg gezellig. Leuke gesprekken gehad. Tips gehad voor op Bandabou... lekker eten enzo!
woensdag 15 januari 2014
Einde AVI
Alhoewel ik er aan twijfel of men in Nederland nog wel weet wat AVI is.... wij hebben hier een heuglijk moment bereikt: onze kinderen kunnen allemaal goed lezen. Ook Ellen heeft vandaag het hoogste niveau bereikt: AVI-uit. En dat terwijl ze 2,5 jaar geleden, toen we hier aankwamen, nog in AVI 2 zat. Het ging met sprongen, maar wel vooruit. We zijn trots op je, Ellen!
Arjan had vandaag een 9,9 terug van Techniek. Ik hoop dat we ook de onvoldoendes horen, maar volgens mij gaat het super goed! Je vraagt je wel af wat er dan fout was, voor 0,1 punt. Misschien dat Arjan daar nog eens antwoord op kan geven.
Vanmiddag kwam de wasmachine man. Het ging weer op zijn Curaçaos, dat wel. Hij had tegen Ard gezegd dat hij om half 2 er zou zijn. Dus moest ik snel naar huis, vanaf de Dividivi, met Ellen en Thijs. Anders hadden we gelijk een ijsje gehaald voor Ellen haar succes. Nu zijn we even bij de wasserette aan gegaan om 2 grote zakken was te brengen.
Vervolgens kwam hij niet opdagen. Altijd hetzelfde...
Ard belde er achteraan. Om half 4 beloofde hij dat hij er om 4 uur zou zijn. Om half 5 was hij er.
Hij kwam gelijk met een steekkarretje. 2 jongens erbij, kennelijk zijn zoons. Ze laadden de wasmachine op het karretje en het ging, hup, in hun busje.
Toen dacht ik: En nu vragen, anders kunnen ze wel verdwijnen met wasmachine en al, zonder dat ik weet waar ze gebleven zijn en wat de bedoeling is.
Dus heb ik netjes in het Papiamentu gevraagd of de señor naar de machine ging kijken.
Waarop de vrouw, die in het busje was blijven zitten, vertelde dat de 'meneer' inderdaad ernaar ging kijken en dan zou bellen wat er aan mankeerde en wat het zou gaan kosten.
Wat fijn dat ik met goed gevolg de cursussen bij Hellen heb gevolgd en nu prima een gesprek in het Papiamentu kon doen. Simpel gesprek, dat wel, maar toch. Voelt beter dan dat we in moeizaam Nederlands zouden proberen om elkaar te begrijpen.
Even goed zitten we nu zonder wasmachine en dat is niet handig. Al kreeg ik vanavond al de eerste aanbieding om een was te mogen draaien: morgenavond bij Henriët, in Julianadorp.
Dus allemaal vroeg douchen, dan hebben we zo veel mogelijk weer schoon :)
Vanavond hadden we weer een gemeente avond over kringen. Binnenkort gaan we dan echt beginnen. We zijn allemaal vol goede moed. Fijne avond gehad.
Tegelijk met onze vergadering had de Papiamentstalige gemeente een Bijbelcursus. Het zaaltje waar ze die houden zat mudvol. Wat een zegen om te zien dat de Heer werkt!
dinsdag 14 januari 2014
Gek!
Heel gek. Ik dacht toch echt dat ik gisteren ook mijn blog op fb had gezet. Maar zie hem nergens terug. Of ik ben ernstig vergeetachtig, dat kan ook.
Verder kunnen we hier beter de achterdeur openhouden en de voordeur dicht, ik heb de indruk dat er meer muggen (neefjes...) via de voordeur komen dan door de achterdeur. Ik zit op de bank en op mijn benen verschijnen allemaal rode plekken. Het wolkt hier van de muggen. Wat een ergernis.
Met de gewone muggen, voor de rest van Nederland: vliegen!, gaat het ietsje beter. Als we zitten te eten dan hoeven we niet meer voortdurend met een hand over ons bord te waaien om de vliegen op afstand te houden. Selikor is hard bezig om het afval te bedekken. Máár, zeggen ze, het komt niet door hun, doordat zij anderhalve maand het afval niet konden bedekken. Iedereen kan er schuld aan hebben, maar zij niet. Lekker je kop in het zand steken. Tussen het afval.
Jullie zien, het is hier niet altijd rozegeur en maneschijn.
Gister heeft ook de wasmachine het begeven. Althans, hij draait niet meer. Hopelijk kan een monteur er nog iets mee beginnen. Morgenmiddag komt hij langs. Inmiddels ligt er een berg wasgoed. En hangen er een stuk of wat schoolpolo's aan een wasrekje met de fan erop gericht. Anders hebben er 3 kinderen morgen geen schone en droge polo... Zeker geen rozegeur!
Arjan kwam vandaag blij thuis met een 9,8 voor wiskunde en een 9,1 voor NASK. Hopi great. Zou ook leuk zijn als hij eens zo'n cijfer haalde voor Spaans. Maar ja, je kunt niet alles hebben...
Theo had een goede toets gemaakt voor Nederlands. Voorbereiding voor het examen.
En de laatste les Papiamentu gehad. We hebben een hoop lol gehad. En we hebben met elkaar geconstateerd dat we veel geleerd hebben. Welke constatering we in het Papiamentu konden doen. Donderdagavond hebben we een afscheidsdrankje. Nu maar hard verder oefenen op mijn patiënten.
Verder kunnen we hier beter de achterdeur openhouden en de voordeur dicht, ik heb de indruk dat er meer muggen (neefjes...) via de voordeur komen dan door de achterdeur. Ik zit op de bank en op mijn benen verschijnen allemaal rode plekken. Het wolkt hier van de muggen. Wat een ergernis.
Met de gewone muggen, voor de rest van Nederland: vliegen!, gaat het ietsje beter. Als we zitten te eten dan hoeven we niet meer voortdurend met een hand over ons bord te waaien om de vliegen op afstand te houden. Selikor is hard bezig om het afval te bedekken. Máár, zeggen ze, het komt niet door hun, doordat zij anderhalve maand het afval niet konden bedekken. Iedereen kan er schuld aan hebben, maar zij niet. Lekker je kop in het zand steken. Tussen het afval.
Jullie zien, het is hier niet altijd rozegeur en maneschijn.
Gister heeft ook de wasmachine het begeven. Althans, hij draait niet meer. Hopelijk kan een monteur er nog iets mee beginnen. Morgenmiddag komt hij langs. Inmiddels ligt er een berg wasgoed. En hangen er een stuk of wat schoolpolo's aan een wasrekje met de fan erop gericht. Anders hebben er 3 kinderen morgen geen schone en droge polo... Zeker geen rozegeur!
Arjan kwam vandaag blij thuis met een 9,8 voor wiskunde en een 9,1 voor NASK. Hopi great. Zou ook leuk zijn als hij eens zo'n cijfer haalde voor Spaans. Maar ja, je kunt niet alles hebben...
Theo had een goede toets gemaakt voor Nederlands. Voorbereiding voor het examen.
En de laatste les Papiamentu gehad. We hebben een hoop lol gehad. En we hebben met elkaar geconstateerd dat we veel geleerd hebben. Welke constatering we in het Papiamentu konden doen. Donderdagavond hebben we een afscheidsdrankje. Nu maar hard verder oefenen op mijn patiënten.
maandag 13 januari 2014
Onverwachte start
Kwam ik vanmorgen bij het lab, stond er al een grote puincontainer op de stoep! Actie, ze zijn al begonnen met het uitbreken. Niet te geloven, zo'n snelle start.
Nu werken we met op de achtergrond de muziek van breekijzers en hamergeklop. Maar dat is niet erg, het uitzicht op een betere werkplek, efficiëntere ruimtes, is dat meer dan waard.
Het was maandag, dus druk. Als vanouds. De winterstop hebben we achter ons gelaten, en we gaan proberen om de aantallen patiënten weer omhoog te krijgen.
Het meest grappige vanmorgen, was een meisje dat zei, op mijn vraag naar haar "fecha di nasementu", ik zeg het in het Nederlands, want mijn Papiamentu is niet zo goed. Ik ben een zwarte Nederlander.
Haha, dat mijn Papiaments beter is dan dat van haar, Antilliaanse! En bedankt, Hellen :)
Kiet was vandaag gezellig bij ons. Ze hebben bij hun thuis alle ziektes weer achter zich gelaten. De vrije dagen zijn weer voorbij, de judo is weer begonnen.
Omdat Thijs nu met "zijn" laptop mag doen wat hij wil (binnen zekere grenzen) heeft hij Minecraft gedownload. Daar hebben ze zich een uurtje mee vermaakt. Toen vond ik het meer dan welletjes, want Thijs gaat helemaal in dat spel op. Dat had hij al toen hij alleen nog maar filmpjes ervan mocht kijken, maar nu hij het spel echt mag doen is het nog veel erger...
Gelukkig gingen ze daarna met lego spelen. Dat kan ik beter volgen.
Thijs en Kiet vertelden dat ze met de hele school iets gaan maken voor het jongetje dat zijn ouders verloren is. Goed initiatief. Het zit onze kinderen ook heel hoog, het komt spontaan in alle gebeden langs... Plus de bijbehorende vragen: Wat gebeurt er dan met ons als er met jullie iets gebeurt? Niet echt leuke onderwerpen, maar wel goed om het er met elkaar over te hebben. Zeker als je merkt dat die dingen zo'n impact hebben.
Theo was super, super blij met zijn uiteindelijk cijfer Papiamentu: een 6,3. Je zou zeggen, dat moet wel goed komen, straks met het examen. Nog 1 toetsweek en daarna het examen.
Nu werken we met op de achtergrond de muziek van breekijzers en hamergeklop. Maar dat is niet erg, het uitzicht op een betere werkplek, efficiëntere ruimtes, is dat meer dan waard.
Het was maandag, dus druk. Als vanouds. De winterstop hebben we achter ons gelaten, en we gaan proberen om de aantallen patiënten weer omhoog te krijgen.
Het meest grappige vanmorgen, was een meisje dat zei, op mijn vraag naar haar "fecha di nasementu", ik zeg het in het Nederlands, want mijn Papiamentu is niet zo goed. Ik ben een zwarte Nederlander.
Haha, dat mijn Papiaments beter is dan dat van haar, Antilliaanse! En bedankt, Hellen :)
Kiet was vandaag gezellig bij ons. Ze hebben bij hun thuis alle ziektes weer achter zich gelaten. De vrije dagen zijn weer voorbij, de judo is weer begonnen.
Omdat Thijs nu met "zijn" laptop mag doen wat hij wil (binnen zekere grenzen) heeft hij Minecraft gedownload. Daar hebben ze zich een uurtje mee vermaakt. Toen vond ik het meer dan welletjes, want Thijs gaat helemaal in dat spel op. Dat had hij al toen hij alleen nog maar filmpjes ervan mocht kijken, maar nu hij het spel echt mag doen is het nog veel erger...
Gelukkig gingen ze daarna met lego spelen. Dat kan ik beter volgen.
Thijs en Kiet vertelden dat ze met de hele school iets gaan maken voor het jongetje dat zijn ouders verloren is. Goed initiatief. Het zit onze kinderen ook heel hoog, het komt spontaan in alle gebeden langs... Plus de bijbehorende vragen: Wat gebeurt er dan met ons als er met jullie iets gebeurt? Niet echt leuke onderwerpen, maar wel goed om het er met elkaar over te hebben. Zeker als je merkt dat die dingen zo'n impact hebben.
Theo was super, super blij met zijn uiteindelijk cijfer Papiamentu: een 6,3. Je zou zeggen, dat moet wel goed komen, straks met het examen. Nog 1 toetsweek en daarna het examen.
zondag 12 januari 2014
Vanmorgen hebben we weer een fijne kerkdienst gehad. Al misten we best wat mensen, het was een dienst met een saamhorigheidskarakter. Of gemeenschap der heiligen, met een ouderwets woord. In de afgelopen week is er op Curaçao een ernstig ongeluk gebeurd. Waarbij een Nederlandse man omgekomen is, zijn vrouw ernstig gewond in het ziekenhuis is beland en hun zoontje van 7 jaar ligt ook in het ziekenhuis. Ze waren hier op vakantie. Een wreed einde van die vakantie... Vandaag is ook die vrouw overleden. We hebben in de kerk voor dat jongetje en de familie gebeden. Verschillende mensen uit onze gemeente waren bij dit gezin betrokken geraakt, na het ongeluk. Het was ook zo'n zinloos ongeluk: iemand haalde een file in. En als je weet wat files zijn, hier op het eiland. Een lachertje vergeleken met de files in Nederland. Plus dat de wegen niet zo breed zijn dat je kunt inhalen. Dat blijkt maar weer.
De oma van het jongetje was inmiddels hiernaartoe gekomen en een oom. Zij hadden ook aangegeven het heel fijn te vinden als er voor hun gebeden zou worden. Maakt met zoiets ook niet uit of je elkaar kent of niet, broeders en zusters in de ene Heer.
Ard was met Ellen en Thijs naar een dienst van de VPCO, startdienst van het jaar. Het was een bijzondere start van het nieuwe jaar, in een klein kerkje van de EBG, een van oorsprong Surinaamse gemeente.
Vanavond hebben we de sleutels van het appartement overgedragen aan onze nieuwe gasten, ze zijn al op het eiland bij familie en brengen binnenkort hun hebben en houden hier heen. Het was heel gezellig om vast uitgebreider kennis te maken onder het genot van een kopje koffie. Familie van familie, met andere familie in Julianadorp, dus lekker dichtbij.
En dan nu de werkweek weer in. Gelijk 3 dagen werken, maar dan een lang weekend! Deze week mijn laatste les Papiamentu. Dus nu moet ik hard verder oefenen op mijn patiënten...
De oma van het jongetje was inmiddels hiernaartoe gekomen en een oom. Zij hadden ook aangegeven het heel fijn te vinden als er voor hun gebeden zou worden. Maakt met zoiets ook niet uit of je elkaar kent of niet, broeders en zusters in de ene Heer.
Ard was met Ellen en Thijs naar een dienst van de VPCO, startdienst van het jaar. Het was een bijzondere start van het nieuwe jaar, in een klein kerkje van de EBG, een van oorsprong Surinaamse gemeente.
Vanavond hebben we de sleutels van het appartement overgedragen aan onze nieuwe gasten, ze zijn al op het eiland bij familie en brengen binnenkort hun hebben en houden hier heen. Het was heel gezellig om vast uitgebreider kennis te maken onder het genot van een kopje koffie. Familie van familie, met andere familie in Julianadorp, dus lekker dichtbij.
En dan nu de werkweek weer in. Gelijk 3 dagen werken, maar dan een lang weekend! Deze week mijn laatste les Papiamentu. Dus nu moet ik hard verder oefenen op mijn patiënten...
zaterdag 11 januari 2014
feestje gevierd
Na een dag vol met zaterdagse drukte (ramen wassen, hoop was wegwerken, soppen en zuigen, Zeeverkenners en, zucht, een berg strijkgoed) vond Theo het een goed idee om nog even bij de baai iets te drinken. Dus hebben we zijn feestje daar gevierd. Dat hij een voldoende heeft voor Papiamentu!
De jongens een virgin cocktail, wij een iets minder virgin...
Konden we gelijk Arjan zijn feestje meevieren, want die had vanmorgen een prijs gewonnen op school, met de science fair. De prijs voor de beste uitvoering van hun knikkerbaan.
Het was erg leuk geweest, zei hij. Ard was er nog wezen kijken en was bij de prijsuitreiking. Het was een knikkerbaan van hout. Meestal liep hij goed, zei Arjan, alleen een paar keer moesten ze overnieuw beginnen.
Verder had hij nog een rookbom gezien en droogijs. Daarvoor had hijzelf het recept aangeleverd, via Ard, met een brandblusser... In elk geval was het een succes geweest met veel bezoekers.
Met deze opsteker op zak was Arjan in een goede stemming. En werd hij zelfs heel adrem. We hadden het over de fans, ventilatoren, die we in de slaapkamers hebben staan. Er is de laatste tijd een beetje mee geschoven. Maar nu heeft iedereen zijn eigen weer. Alleen is er één die het niet meer doet. Thijs had een tijdje een tafelfan achter op zijn bed staan. Dat ging natuurlijk op een nacht fout. Die dingen zijn ook iet bedoeld voor op het bed... Hij is er afgevallen en stuk gegaan. Hij blies nog wel, maar kan niet meer staan. Ard zei tegen Arjan dat hij die wel mag gebruiken om te zien of hij er nog iets mee kan. Kijk maar of je die twee kunt omwisselen, zei Ard.
Wat, vroeg Arjan, Thijs op de grond zetten en de fan op het bed leggen??
Zulke grapjes verwachten we van Theo, maar niet van Arjan. Humor.
Vanmiddag heeft Ard zijn kerstcadeau naar Siloam gebracht. Siloam is een hospice voor kinderen, een eind richting Bandabou. Daarna ging hij nog vissen en snorkelen. Ze hebben een kleine lionfish gevangen. Leuk om te laten zien, maar niet om op te eten.
Onze kinderen wilden dus ook niet mee, die hadden het wel bekeken. Ze wilden liever in de rooi spelen, die staat allang weer droog. Verstoppertje, tikkertje. Het halve park kon mee genieten van hun lawaai.
Overigens is de slipper van Thijs ook weer terug. Bizar verhaal. Gister waren we, Ellen, Thijs en ik, bij de Albert Heijn. Daar hebben ze een rek vol slippers hangen en aangezien die van Thijs (toen) nog steeds niet boven water was, zei ik tegen hem dat hij een paar nieuwe uit mocht zoeken. Hij blij, zoekt net zulke uit als dat hij had. Prima.
Zijn we thuis, ben ik de boodschappen aan het uitladen, zie ik ineens een zwart slippertje liggen in de achterbak. Slipper van Thijs! Niet te geloven. Dus nu heeft hij een paar nieuwe liggen voor als hij weer wat kwijt is.
De jongens een virgin cocktail, wij een iets minder virgin...
Konden we gelijk Arjan zijn feestje meevieren, want die had vanmorgen een prijs gewonnen op school, met de science fair. De prijs voor de beste uitvoering van hun knikkerbaan.
Het was erg leuk geweest, zei hij. Ard was er nog wezen kijken en was bij de prijsuitreiking. Het was een knikkerbaan van hout. Meestal liep hij goed, zei Arjan, alleen een paar keer moesten ze overnieuw beginnen.
Verder had hij nog een rookbom gezien en droogijs. Daarvoor had hijzelf het recept aangeleverd, via Ard, met een brandblusser... In elk geval was het een succes geweest met veel bezoekers.
Met deze opsteker op zak was Arjan in een goede stemming. En werd hij zelfs heel adrem. We hadden het over de fans, ventilatoren, die we in de slaapkamers hebben staan. Er is de laatste tijd een beetje mee geschoven. Maar nu heeft iedereen zijn eigen weer. Alleen is er één die het niet meer doet. Thijs had een tijdje een tafelfan achter op zijn bed staan. Dat ging natuurlijk op een nacht fout. Die dingen zijn ook iet bedoeld voor op het bed... Hij is er afgevallen en stuk gegaan. Hij blies nog wel, maar kan niet meer staan. Ard zei tegen Arjan dat hij die wel mag gebruiken om te zien of hij er nog iets mee kan. Kijk maar of je die twee kunt omwisselen, zei Ard.
Wat, vroeg Arjan, Thijs op de grond zetten en de fan op het bed leggen??
Zulke grapjes verwachten we van Theo, maar niet van Arjan. Humor.
Vanmiddag heeft Ard zijn kerstcadeau naar Siloam gebracht. Siloam is een hospice voor kinderen, een eind richting Bandabou. Daarna ging hij nog vissen en snorkelen. Ze hebben een kleine lionfish gevangen. Leuk om te laten zien, maar niet om op te eten.
Onze kinderen wilden dus ook niet mee, die hadden het wel bekeken. Ze wilden liever in de rooi spelen, die staat allang weer droog. Verstoppertje, tikkertje. Het halve park kon mee genieten van hun lawaai.
Overigens is de slipper van Thijs ook weer terug. Bizar verhaal. Gister waren we, Ellen, Thijs en ik, bij de Albert Heijn. Daar hebben ze een rek vol slippers hangen en aangezien die van Thijs (toen) nog steeds niet boven water was, zei ik tegen hem dat hij een paar nieuwe uit mocht zoeken. Hij blij, zoekt net zulke uit als dat hij had. Prima.
Zijn we thuis, ben ik de boodschappen aan het uitladen, zie ik ineens een zwart slippertje liggen in de achterbak. Slipper van Thijs! Niet te geloven. Dus nu heeft hij een paar nieuwe liggen voor als hij weer wat kwijt is.
vrijdag 10 januari 2014
Helder ogenblik...
Was ik toch met de presentatie voor zondag bezig... Ik gelukkig dat het allemaal werkt! Kreeg ik ineens een helder ogenblik: als ik nu bij Start, zoeken, het liednummer invoer... En, wonder boven wonder, het werkte: ik kreeg netjes de presentatie met het juiste nummer.
Voel me alleen een beetje knullig dat ik dit niet eerder heb bedacht. Ik zocht altijd op internet. Maar dit gaat stukken sneller.
Al doende leert men, dat blijkt maar weer.
Vanmorgen was het druk op mijn werk. Moet natuurlijk ook, anders hebben we geen recht van bestaan. Toch is het een tikkeltje irritant dat het altijd juist aan het eind van de ochtend, als je bijna naar huis wilt, nog van alles krijgt wat uitgezocht moet worden.
Het goede nieuws vanmorgen was dat er verbouwd gaat worden. We krijgen 4 prikplekken. En een heuse koffiekamer! Binnen een half jaar moet het klaar zijn. Joepie!! Het gaat super mooi worden.
Theo kwam helemaal in de gloria thuis. Zijn leraar had hem verzekerd dat hij een voldoende had voor Papiamentu luistertoets. Hij vreesde voor een 3... De toets was nog niet helemaal nagekeken, maar nu al had hij ongeveer voldoende punten voor een voldoende. Wow, goed gedaan, Theo!
En Arjan is druk bezig geweest met zijn knikkerbaan voor de sciende-fair op school, morgen. Met z'n drieën zijn ze er weken zoet mee geweest. Het wordt door een echte jury beoordeeld. Eerst had Arjan er niet zo'n zin in, want er was van bovenaf bepaald wat het ontwerp moest zijn. Maar uiteindelijk heeft hij er wel lol in gekregen. Scheelt ook dat hij het samen met een vriend mocht maken. Er zitten heel wat uurtjes werk in van de jongens.
Samen met Thijs heb ik zijn boekenkast gesopt. Zucht, steun. Moeten echt al die boeken eruit??
Ja, hoe wil je het anders schoon krijgen. Het is gelukt, alles weer fris en schoon en de peuter- en kleuterboeken kunnen naar zolder.
Ellen heeft het druk gehad met Papiamentu. Ook al. Volgende week een toets, ze is nu vast aan het leren. Aangezien ze vandaag een onvoldoende terugkreeg...
We hebben samen afgesproken dat we volgende week vrijdag (dan ben ik vrij, want ik werk komende dinsdag) gaan naaien. 's Morgens de vervelende verstelklusjes, 's middags eens zien of we iets voor haar in elkaar kunnen knutselen.
Voel me alleen een beetje knullig dat ik dit niet eerder heb bedacht. Ik zocht altijd op internet. Maar dit gaat stukken sneller.
Al doende leert men, dat blijkt maar weer.
Vanmorgen was het druk op mijn werk. Moet natuurlijk ook, anders hebben we geen recht van bestaan. Toch is het een tikkeltje irritant dat het altijd juist aan het eind van de ochtend, als je bijna naar huis wilt, nog van alles krijgt wat uitgezocht moet worden.
Het goede nieuws vanmorgen was dat er verbouwd gaat worden. We krijgen 4 prikplekken. En een heuse koffiekamer! Binnen een half jaar moet het klaar zijn. Joepie!! Het gaat super mooi worden.
Theo kwam helemaal in de gloria thuis. Zijn leraar had hem verzekerd dat hij een voldoende had voor Papiamentu luistertoets. Hij vreesde voor een 3... De toets was nog niet helemaal nagekeken, maar nu al had hij ongeveer voldoende punten voor een voldoende. Wow, goed gedaan, Theo!
En Arjan is druk bezig geweest met zijn knikkerbaan voor de sciende-fair op school, morgen. Met z'n drieën zijn ze er weken zoet mee geweest. Het wordt door een echte jury beoordeeld. Eerst had Arjan er niet zo'n zin in, want er was van bovenaf bepaald wat het ontwerp moest zijn. Maar uiteindelijk heeft hij er wel lol in gekregen. Scheelt ook dat hij het samen met een vriend mocht maken. Er zitten heel wat uurtjes werk in van de jongens.
Samen met Thijs heb ik zijn boekenkast gesopt. Zucht, steun. Moeten echt al die boeken eruit??
Ja, hoe wil je het anders schoon krijgen. Het is gelukt, alles weer fris en schoon en de peuter- en kleuterboeken kunnen naar zolder.
Ellen heeft het druk gehad met Papiamentu. Ook al. Volgende week een toets, ze is nu vast aan het leren. Aangezien ze vandaag een onvoldoende terugkreeg...
We hebben samen afgesproken dat we volgende week vrijdag (dan ben ik vrij, want ik werk komende dinsdag) gaan naaien. 's Morgens de vervelende verstelklusjes, 's middags eens zien of we iets voor haar in elkaar kunnen knutselen.
donderdag 9 januari 2014
Veel geleerd...
De afgelopen dagen ben ik veel bezig geweest om mijn nieuwe laptop te updaten met mijn eigen bestanden. Niet dat dat lukte... Eerst via wetransfer. Duurt natuurlijk eindeloos voordat hij alle bestanden geladen heeft. En dan blijkt na een nacht dat er niks overgekomen is. Er staan een paar mappen op, die zijn leeg. Schiet niet zo hard op.
Dan proberen via de USB. Eerst maar eens alle bestanden bij langs, weggooien wat ik niet meer nodig heb. Scheelt weer met overzetten.
Met dit alles was ik ook een hele avond zoet. Wil ik het met stickje op de laptop zetten: blijken de meeste bestanden beschadigd, zodat het niet gaat lukken. Grrr. En kon ik zelfs de mappen niet meer van het stickje halen. De losse bestanden kon ik wel wegdoen.
Zat ik nog even te kijken wat er nog meer op de nieuwe laptop stond, vond ik een Welcome Center. Hé, wat is dat? Even aanklikken.... Zie ik staan: bestanden overzetten van je oude laptop naar je nieuwe laptop. Dat was precies wat ik nodig had!
Zo hebben beide laptops de hele morgen staan rammelen om alles over te zetten. Met het programma: Windows Easy Transfer. More easy dan wetransfer.
Het enige puntje was dat ik de naam op moest geven van mijn account en dat hij die niet pakte om één of andere duistere reden. Maar ik kon een nieuwe naam opgeven met code. Zo gezegd zo gedaan.
Alleen gingen toen de bestanden natuurlijk niet naar de map: Documenten.
Help. Hoe kom ik er nu bij??
Gelukkig kwamen toen net Theo en Arjan thuis. En Arjan kon mij wel vertellen wat ik moest doen. Bleek dat ik nu 2 accounts heb... ja, dat krijg je ervan.
Ook de USB heeft Arjan weer leeg gekregen. Verder heeft Thijs een eigen account op mijn oude laptop gekregen. Mag hij mee doen wat hij wil. Al heb ik hem gewaarschuwd om niet te veel te downloaden. Want daar wordt de laptop sowieso heel traag van.
Zo heb ik dus afgelopen dagen veel geleerd. Met Office en alle beamteambestanden kan ik weer vooruit. De preek en de liturgie heb ik al binnen...
Gistermiddag bleek dat de leguaan nog steeds op Arjan zijn kamer bivakkeerde. Onder de kast. Ellen wilde wat papier pakken van Arjan zijn kamer, maar kwam heel hard terugrennen. Hij keek mij met zijn ogen aan, vanonder de kast, zei ze rillend... Dus toen Theo en Arjan thuis kwamen van school heb ik ze meteen aan het werk gestuurd. Straks zou hij nog dood gaan onder de kast, wat een stank zal dat geven. Het is gelukt, alleen weet ik niet waar ze hem gebracht hebben.
Mijn vakantiedagen zijn aangevraagd. Nu afwachten wat er van gehonoreerd wordt.
De kerstboom is afgetakeld. De vogeltjes vonden het blijkbaar toch ietsje te druk. Ze hebben 2 eitjes gelegd en toen was het afgelopen. Hadden we aan tafel nog even een discussie of vogeleitjes altijd bevrucht zijn, ja of nee. Ja, maar niet bebroed. Toen mepte Theo per ongeluk tegen de eitjes en konden we zelf zien dat er alleen vocht uit kwam. Lekker lomp. En dat allemaal naast de zelfgebakken pizza...
Dan proberen via de USB. Eerst maar eens alle bestanden bij langs, weggooien wat ik niet meer nodig heb. Scheelt weer met overzetten.
Met dit alles was ik ook een hele avond zoet. Wil ik het met stickje op de laptop zetten: blijken de meeste bestanden beschadigd, zodat het niet gaat lukken. Grrr. En kon ik zelfs de mappen niet meer van het stickje halen. De losse bestanden kon ik wel wegdoen.
Zat ik nog even te kijken wat er nog meer op de nieuwe laptop stond, vond ik een Welcome Center. Hé, wat is dat? Even aanklikken.... Zie ik staan: bestanden overzetten van je oude laptop naar je nieuwe laptop. Dat was precies wat ik nodig had!
Zo hebben beide laptops de hele morgen staan rammelen om alles over te zetten. Met het programma: Windows Easy Transfer. More easy dan wetransfer.
Het enige puntje was dat ik de naam op moest geven van mijn account en dat hij die niet pakte om één of andere duistere reden. Maar ik kon een nieuwe naam opgeven met code. Zo gezegd zo gedaan.
Alleen gingen toen de bestanden natuurlijk niet naar de map: Documenten.
Help. Hoe kom ik er nu bij??
Gelukkig kwamen toen net Theo en Arjan thuis. En Arjan kon mij wel vertellen wat ik moest doen. Bleek dat ik nu 2 accounts heb... ja, dat krijg je ervan.
Ook de USB heeft Arjan weer leeg gekregen. Verder heeft Thijs een eigen account op mijn oude laptop gekregen. Mag hij mee doen wat hij wil. Al heb ik hem gewaarschuwd om niet te veel te downloaden. Want daar wordt de laptop sowieso heel traag van.
Zo heb ik dus afgelopen dagen veel geleerd. Met Office en alle beamteambestanden kan ik weer vooruit. De preek en de liturgie heb ik al binnen...
Gistermiddag bleek dat de leguaan nog steeds op Arjan zijn kamer bivakkeerde. Onder de kast. Ellen wilde wat papier pakken van Arjan zijn kamer, maar kwam heel hard terugrennen. Hij keek mij met zijn ogen aan, vanonder de kast, zei ze rillend... Dus toen Theo en Arjan thuis kwamen van school heb ik ze meteen aan het werk gestuurd. Straks zou hij nog dood gaan onder de kast, wat een stank zal dat geven. Het is gelukt, alleen weet ik niet waar ze hem gebracht hebben.
Mijn vakantiedagen zijn aangevraagd. Nu afwachten wat er van gehonoreerd wordt.
De kerstboom is afgetakeld. De vogeltjes vonden het blijkbaar toch ietsje te druk. Ze hebben 2 eitjes gelegd en toen was het afgelopen. Hadden we aan tafel nog even een discussie of vogeleitjes altijd bevrucht zijn, ja of nee. Ja, maar niet bebroed. Toen mepte Theo per ongeluk tegen de eitjes en konden we zelf zien dat er alleen vocht uit kwam. Lekker lomp. En dat allemaal naast de zelfgebakken pizza...
dinsdag 7 januari 2014
Rare jongens...
Theo heeft een nieuwe hobby: leguanen vangen. Nu de volwassen dieren... Het lukt steeds beter. Naderhand worden ze dan losgelaten ergens in de buurt van de waterzuivering. Lekker in de vrije natuur, liefst een beetje ver van ons huis. Zo had hij gister ook weer een beest te pakken. In een doos gestopt en bij Arjan op de kamer geparkeerd. Kon Arjan mooi meenemen op de weg naar de kerk. Ware het niet dat Arjan dat vergeten was...
En zo zat dat beest nog steeds op Arjan zijn kamer, in een doos, gisteravond. Arjan keek een beetje beteuterd. Waarop Theo doos met leguaan meenam naar zijn eigen kamer. Daarbij enigszins verbaasd zijnde over de toch wel lichte doos. Maar niks zeggen, natuurlijk.
Zo kwam hij er vanmorgen pas achter dat de doos, op de staart van de leguaan na, leeg was. Conclusie van mij: hij moet of op Arjan zijn kamer zijn, of op Theo zijn kamer.
Die beesten zijn 's nachts niet vooruit te krijgen, warmen op in de zon, en gaan dan op pad. Op naar het lekkere groen.
Ik had de kamerdeur van Arjan wijd opengezet. Alle ruimte voor de leguaan om de benen te nemen. Deed-tie natuurlijk niet. Nee, hij bleef zitten.
Tot ik aan het eind van de ochtend even mijn haar fatsoeneerde voor de spiegel, mijzelf in de spiegel bekeek of het ermee door kon. En in mijn ooghoeken iets waarnam. Whaaaa!! Ik rende naar buiten. Net of ik bang ben voor leguanen. Wel als het zo onverwachts komt.
Ik stond werkelijk te rillen buiten.
Hij zat er nog steeds toen ik, met Ellen en Thijs, weer thuis kwam. Ik heb alle deuren opengezet. Daarna heb ik hem niet meer gezien. Ik ga er nu vanuit dat hij de weg naar buiten heeft gevonden en dat hij niet in ons bed opduikt, vannacht....
Rare jongens, die van ons. De volgende keer stuur ik Theo met doos en al op pad: zelf wegbrengen!
Verder is mijn dag een beetje gevuld met het zoeken naar PowerPoint en Word. En Redactiesommen...
Maar voor een beetje afwisseling kwam Kirsten aan het eind van de middag. Met verhalen van het Lab. Leuk hoor, tot nog toe gingen de meeste stagiaire-verhalen over onderwijs. Nu kunnen wij ervaringen uitwisselen!
Na het eten heb ik Kirsten teruggebracht naar huis en daarna ben ik doorgegaan naar Papiamentu. Was weer erg gezellig. Nog één les en dan is het afgelopen.
En zo zat dat beest nog steeds op Arjan zijn kamer, in een doos, gisteravond. Arjan keek een beetje beteuterd. Waarop Theo doos met leguaan meenam naar zijn eigen kamer. Daarbij enigszins verbaasd zijnde over de toch wel lichte doos. Maar niks zeggen, natuurlijk.
Zo kwam hij er vanmorgen pas achter dat de doos, op de staart van de leguaan na, leeg was. Conclusie van mij: hij moet of op Arjan zijn kamer zijn, of op Theo zijn kamer.
Die beesten zijn 's nachts niet vooruit te krijgen, warmen op in de zon, en gaan dan op pad. Op naar het lekkere groen.
Ik had de kamerdeur van Arjan wijd opengezet. Alle ruimte voor de leguaan om de benen te nemen. Deed-tie natuurlijk niet. Nee, hij bleef zitten.
Tot ik aan het eind van de ochtend even mijn haar fatsoeneerde voor de spiegel, mijzelf in de spiegel bekeek of het ermee door kon. En in mijn ooghoeken iets waarnam. Whaaaa!! Ik rende naar buiten. Net of ik bang ben voor leguanen. Wel als het zo onverwachts komt.
Ik stond werkelijk te rillen buiten.
Hij zat er nog steeds toen ik, met Ellen en Thijs, weer thuis kwam. Ik heb alle deuren opengezet. Daarna heb ik hem niet meer gezien. Ik ga er nu vanuit dat hij de weg naar buiten heeft gevonden en dat hij niet in ons bed opduikt, vannacht....
Rare jongens, die van ons. De volgende keer stuur ik Theo met doos en al op pad: zelf wegbrengen!
Verder is mijn dag een beetje gevuld met het zoeken naar PowerPoint en Word. En Redactiesommen...
Maar voor een beetje afwisseling kwam Kirsten aan het eind van de middag. Met verhalen van het Lab. Leuk hoor, tot nog toe gingen de meeste stagiaire-verhalen over onderwijs. Nu kunnen wij ervaringen uitwisselen!
Na het eten heb ik Kirsten teruggebracht naar huis en daarna ben ik doorgegaan naar Papiamentu. Was weer erg gezellig. Nog één les en dan is het afgelopen.
maandag 6 januari 2014
Klussen en werken
Of andersom, maar ja, soms weet je gewoon niet waar het één ophoudt en het ander begint. Gister, net na kerktijd, we waren bijna thuis, begon de motorkap van de Pick up te roken. Ai, ai, dat is niet goed! Ard heeft 'em nog net thuis kunnen brengen. Bleek dat er een slang van de koelvloeistof gescheurd was. Tja, het kan erger, maar even goed kun je met zo'n mankement niet rijden. Vandaag heeft Ard een nieuwe slang op de kop getikt en hem zelf gemonteerd. Waarna het euvel weer verholpen was. Alleen was daarna de accu weer eens leeg. En onze kavel loopt zo fijn af. Naar de rooi, dan wel, en niet naar de weg... Gelukkig zijn er nog een hoop behulpzame mensen op de wereld: een man van de Security heeft de Pick-up naar de weg gesleept en samen met Theo en Arjan hem even aangeduwd, toen reed-tie weer. Ard heeft een flink rondje gereden om de accu op te laden. Nu hopen dat het morgen ook goed gaat!
Daarna heeft Ard ook nog de gootsteen vastgekit! Wow, het gaat de goede kant op met het aanrecht.
Thijs was vanmorgen naar de baai geweest. Hij zei dat het ging regenen. Dat kan, want bij het Advent had het ook geregend. Maar op Muizenberg, waar ik was, niet. Dus het zal wel weer plaatselijk zijn geweest. In elk geval was het bij het ziekenhuis een flinke plens, het water stond nog op de weg, toen ik daar aankwam.
Thijs vertelde dat het zo saai was bij de baai. Dat hij daarom maar snel weer terug was gegaan naar huis. Dat hij daar met Lego had gespeeld.
Vanmiddag heeft hij een begin gemaakt met zijn boekbespreking. Ellen ook, wel grappig dat ze allebei een boekbespreking hebben. Gingen ze eerst nog ruziemaken wie welk boek níet mocht. Thijs heeft besloten dat hij het gaat hebben over "Lisa en Summer, het verdwenen veulen". Daarna vond hij wel dat hij het boek kende, terwijl het een jaar geleden is dat hij het gelezen heeft. Dus ik vond dat hij het nog wel een keer moest lezen... Het kostte enige overredingskracht, maar hij heeft inmiddels 5 hoofdstukken gelezen.
Nu moet Ellen ook nog aan de gang. Die heeft een boek van Corien Oranje gekozen: Sagorups en zoute drop. Morgenmiddag maar eens samen voor gaan zitten, want het valt niet mee om dit een beetje structuur te geven.
Onze biebboeken moeten ook weer terug. Dat wordt een leesdagje morgen!
Theo en Arjan hadden mooie cijfers terug van de toetsweek. Theo zou morgen het liefst onder een steen kruipen, want dan krijgt hij scheikunde en Papiamentu terug, de vakken waarvan hij de onvoldoendes verwacht.
En ik ben aan het goochelen met mijn nieuwe laptop. Daar staat een andere versie van office op, dus mijn power point is een zoektocht... Hopen dat Thijs nog even geduld heeft, want ik kan de oude bestanden nog niet overzetten. Misschien moet ik alles wel één voor één openen en vernieuwen. Dat is pas veel werk! Er moet een snellere oplossing zijn, lijkt me. Nog even door proberen.
Daarna heeft Ard ook nog de gootsteen vastgekit! Wow, het gaat de goede kant op met het aanrecht.
Thijs was vanmorgen naar de baai geweest. Hij zei dat het ging regenen. Dat kan, want bij het Advent had het ook geregend. Maar op Muizenberg, waar ik was, niet. Dus het zal wel weer plaatselijk zijn geweest. In elk geval was het bij het ziekenhuis een flinke plens, het water stond nog op de weg, toen ik daar aankwam.
Thijs vertelde dat het zo saai was bij de baai. Dat hij daarom maar snel weer terug was gegaan naar huis. Dat hij daar met Lego had gespeeld.
Vanmiddag heeft hij een begin gemaakt met zijn boekbespreking. Ellen ook, wel grappig dat ze allebei een boekbespreking hebben. Gingen ze eerst nog ruziemaken wie welk boek níet mocht. Thijs heeft besloten dat hij het gaat hebben over "Lisa en Summer, het verdwenen veulen". Daarna vond hij wel dat hij het boek kende, terwijl het een jaar geleden is dat hij het gelezen heeft. Dus ik vond dat hij het nog wel een keer moest lezen... Het kostte enige overredingskracht, maar hij heeft inmiddels 5 hoofdstukken gelezen.
Nu moet Ellen ook nog aan de gang. Die heeft een boek van Corien Oranje gekozen: Sagorups en zoute drop. Morgenmiddag maar eens samen voor gaan zitten, want het valt niet mee om dit een beetje structuur te geven.
Onze biebboeken moeten ook weer terug. Dat wordt een leesdagje morgen!
Theo en Arjan hadden mooie cijfers terug van de toetsweek. Theo zou morgen het liefst onder een steen kruipen, want dan krijgt hij scheikunde en Papiamentu terug, de vakken waarvan hij de onvoldoendes verwacht.
En ik ben aan het goochelen met mijn nieuwe laptop. Daar staat een andere versie van office op, dus mijn power point is een zoektocht... Hopen dat Thijs nog even geduld heeft, want ik kan de oude bestanden nog niet overzetten. Misschien moet ik alles wel één voor één openen en vernieuwen. Dat is pas veel werk! Er moet een snellere oplossing zijn, lijkt me. Nog even door proberen.
zondag 5 januari 2014
rust..... en restjes!
Vandaag geen acties, hikes, bbq's enzo... tijd voor rust en regelmaat.
Dat betekent op zondag op tijd uit bed om voor 8 uur te kunnen rijden. Mariette reed als eerste met de geluidsmannen en de ppt-presentatie. Ik er kort achteraan met de jongste twee kids, nog wel in een stoffige pickup na de pittige dag van gisteren (zonder schoonmaaktijd).
We hebben nog even nagenoten van Peter Colijn doordat hij een leespreek achtergelaten had die vandaag door Gerard is gebruikt. Na een maand wennen aan de stijl en vorm, ging dit prima en hebben we er als gemeente ook weer van genoten.
Na de dienst hebben we nog nagepraat met Gert-jan Seegers (CU) en Ronald van Raak (SP) die hier zijn voor de interparlementaire conferentie. Zij zijn beide lid van de vaste kamercomissie voor koninkrijkszaken en deze week hier op het eiland. We konden zo bij de koffie gelijk al samen doorpraten over diverse koninkrijkszaken, met en zonder hoofdletter K... ;-)
Mooie combi, deze twee mannen samen als gast in onze gemeente! Vanwege de gebrekkige taxibeschikbaarheid ben ik met de beide mannen en onze twee oudste jongens naar het Avila gereden, waar de delegatie logeert en deze week ook de vergaderingen gehouden worden. Een interessante rit.. er is heel wat uitgewisseld. Grappig is dat Gert-Jan de broertjes Hermen en Dirk Vreugdenhil ook kent. Theo heeft wel laten merken een echte Vreugdenhil te zijn door zijn politieke interesse en kennis te tonen en de beide parlementariërs samen met Arjan meer te vertellen over hoe wij de politiek hier beleven en wat we er van meemaken. Wordt vervolgd.....
Verder hebben we vandaag genoten van restjes van de BBQ, soep en stokbrood, de baai (met lekker veel zon!) en de middagleerdienst. Om langzaam af te kicken en te wennen was Kirsten tussen de diensten mee naar Blauw, die heeft nog lekker een graantje zon meegepikt.
Het mysterie van de dag was de spoorloos verdwenen slipper van Thijs, je zou er een aflevering van Bassie en Adriaan van kunnen maken (B&A en het mysterie van de verdwenen slipper....) compleet met boosaardige acties van B100, tranen en boze woorden en aan het einde van de dag nog steeds maar één slipper... De broertjes hebben er een sport van gemaakt om elkaars slingerende spullen te verstoppen en dat gaat soms helemaal fout. Nu geldt er vanaf vanmorgen al een algeheel laptopverbod tot de slipper boven water is. Helaas gaan we dus morgen de tweede ict-loze 24 uur in want de zoektocht heeft nog niets opgeleverd. We kunnen wel melden dat niet iedereen even hard werkt aan een oplossing, hoewel de sanctie alle betrokken partijen betreft. In navolging van Veen hebben we voor de sleepnetmethode gekozen en daarmee alle mogelijke daders én bijvangst in een keer aangepakt. Wordt ook vervolgd....
Na nu rond borreltijd ook wat andere restjes feestvreugde te hebben opgedronken en gegeten (lekker zonder kinderen ;-) ) gaan we zo maar eens ons matje opzoeken. Nog steeds zonder airco want het is 's avonds en 's nachts lekker koel, het kwik daalt tot 21/23 graden.. Prima voor de avond en nacht, maar fris in de ochtend. Thijs heeft morgen vrij dus die kan er nog een baai/bar dag van maken, wij gaan op een andere manier ons geld morgen weer verdienen!
Hier zeggen we dan: Bon siman (een goede week gewenst) i te awero, ku Dios ke!
oh ja, dit is het wrak waar we gisteren hebben gedoken... dat zouden we vaker moeten doen! Thijs heeft me gevraagd alle details op te snorren, maar ik kwam niet zo ver... wellicht kunnen jullie helpen, het gaat om een ongeveer 35 meter lang wrak (de Catherine) bij Santu Pretu, afgezonken in 1993 door captain Goodlife ter herinnering aan zijn overleden vader.
Er zit nogal wat Lionfish (nu iets minder ;-) ) en de stek intrigeert Thijs enorm... Het is ook wat als je als 8 jarig mannetje mee gaat snorkelen naar een echt scheepswrak, ruim 140 meter uit de kust, zonder enige angst voor de diepte terwijl je de hele weg allerlei liedjes in je snorkel zingt/humt/neuriet en druk begint te gorgelen als je in die diepte een lionfish ziet.....
Dat betekent op zondag op tijd uit bed om voor 8 uur te kunnen rijden. Mariette reed als eerste met de geluidsmannen en de ppt-presentatie. Ik er kort achteraan met de jongste twee kids, nog wel in een stoffige pickup na de pittige dag van gisteren (zonder schoonmaaktijd).
We hebben nog even nagenoten van Peter Colijn doordat hij een leespreek achtergelaten had die vandaag door Gerard is gebruikt. Na een maand wennen aan de stijl en vorm, ging dit prima en hebben we er als gemeente ook weer van genoten.
Na de dienst hebben we nog nagepraat met Gert-jan Seegers (CU) en Ronald van Raak (SP) die hier zijn voor de interparlementaire conferentie. Zij zijn beide lid van de vaste kamercomissie voor koninkrijkszaken en deze week hier op het eiland. We konden zo bij de koffie gelijk al samen doorpraten over diverse koninkrijkszaken, met en zonder hoofdletter K... ;-)
Mooie combi, deze twee mannen samen als gast in onze gemeente! Vanwege de gebrekkige taxibeschikbaarheid ben ik met de beide mannen en onze twee oudste jongens naar het Avila gereden, waar de delegatie logeert en deze week ook de vergaderingen gehouden worden. Een interessante rit.. er is heel wat uitgewisseld. Grappig is dat Gert-Jan de broertjes Hermen en Dirk Vreugdenhil ook kent. Theo heeft wel laten merken een echte Vreugdenhil te zijn door zijn politieke interesse en kennis te tonen en de beide parlementariërs samen met Arjan meer te vertellen over hoe wij de politiek hier beleven en wat we er van meemaken. Wordt vervolgd.....
Verder hebben we vandaag genoten van restjes van de BBQ, soep en stokbrood, de baai (met lekker veel zon!) en de middagleerdienst. Om langzaam af te kicken en te wennen was Kirsten tussen de diensten mee naar Blauw, die heeft nog lekker een graantje zon meegepikt.
Het mysterie van de dag was de spoorloos verdwenen slipper van Thijs, je zou er een aflevering van Bassie en Adriaan van kunnen maken (B&A en het mysterie van de verdwenen slipper....) compleet met boosaardige acties van B100, tranen en boze woorden en aan het einde van de dag nog steeds maar één slipper... De broertjes hebben er een sport van gemaakt om elkaars slingerende spullen te verstoppen en dat gaat soms helemaal fout. Nu geldt er vanaf vanmorgen al een algeheel laptopverbod tot de slipper boven water is. Helaas gaan we dus morgen de tweede ict-loze 24 uur in want de zoektocht heeft nog niets opgeleverd. We kunnen wel melden dat niet iedereen even hard werkt aan een oplossing, hoewel de sanctie alle betrokken partijen betreft. In navolging van Veen hebben we voor de sleepnetmethode gekozen en daarmee alle mogelijke daders én bijvangst in een keer aangepakt. Wordt ook vervolgd....
Na nu rond borreltijd ook wat andere restjes feestvreugde te hebben opgedronken en gegeten (lekker zonder kinderen ;-) ) gaan we zo maar eens ons matje opzoeken. Nog steeds zonder airco want het is 's avonds en 's nachts lekker koel, het kwik daalt tot 21/23 graden.. Prima voor de avond en nacht, maar fris in de ochtend. Thijs heeft morgen vrij dus die kan er nog een baai/bar dag van maken, wij gaan op een andere manier ons geld morgen weer verdienen!
Hier zeggen we dan: Bon siman (een goede week gewenst) i te awero, ku Dios ke!
oh ja, dit is het wrak waar we gisteren hebben gedoken... dat zouden we vaker moeten doen! Thijs heeft me gevraagd alle details op te snorren, maar ik kwam niet zo ver... wellicht kunnen jullie helpen, het gaat om een ongeveer 35 meter lang wrak (de Catherine) bij Santu Pretu, afgezonken in 1993 door captain Goodlife ter herinnering aan zijn overleden vader.
Er zit nogal wat Lionfish (nu iets minder ;-) ) en de stek intrigeert Thijs enorm... Het is ook wat als je als 8 jarig mannetje mee gaat snorkelen naar een echt scheepswrak, ruim 140 meter uit de kust, zonder enige angst voor de diepte terwijl je de hele weg allerlei liedjes in je snorkel zingt/humt/neuriet en druk begint te gorgelen als je in die diepte een lionfish ziet.....
zaterdag 4 januari 2014
verjaardag Kirsten
vuurtje stoken, knakworstjes warm maken, marshmallows bakken en natuurlijk cake eten! Wat smaakte dat lekker na de klim en klautertoeren die we uitgehaald hadden.
Er waren nog meer mensen mee, de broer van Anja met zijn gezin (zij wonen op Curaçao) Thijs vond het heel gezellig met die meiden.
Bij houtjes baai even naar de Noordkust gekeken. Het waaide hard, de zee was echt wild
.
O, wat was dat zweten onderweg! Warm, klam en moeilijke stukjes af en toe. Maar we hebben het allemaal prima gedaan. Hier en daar een schaafplekje of een bult...
10 meter omhoog klimmen
cadeautjes uitpakken...
gezellig met z'n allen aan de bbq
net of wij de hele avond vlees hebben staan draaien... nee hoor, het meeste hebben Theo en Arjan gedaan.
vleermuizen in de grot, Thijs weet wat het is in het Papiamentu: raton djanochi
Vanmorgen hadden Ellen, Thijs en ik al op tijd Kirsten opgehaald. Voor 10 uur waren we bij Tera Kora, waar we afgesproken hadden bij de benzinepomp. Wij waren het eerst! Dat gebeurt mij niet vaak...
Maar om 10 uur was Ard er ook met Arjan. Herman en Anja kwamen er ook aan, met de broer van Herman: Kees. En ook de broer van Anja kwam, met zijn gezin. Al met al een gezellige club. Theo had op het laatste moment besloten om niet mee te gaan.
We hebben de lange route gedaan. Door de grotten, omhoog klimmen, weer een eindje lopen, zakken langs de wortels. Gelukkig hadden we een touw mee. Dat hadden we wel nodig. In de grotten is het koeler, maar doordat je hard bezig bent en er geen wind is daar, zweet je je een ongeluk. Tel daarbij alle stof en zand op: we leken wel indianen. Maar het was erg leuk.
Aan het eind hebben we een vuurtje gemaakt, om knakworstjes te kunnen opwarmen. Broodje knakworst, juice met ijs uit de jug, marshmallows en cake, omdat Kirsten jarig was vandaag.
Na de grotten zijn we naar de Houtjesbaai gegaan. Daar ligt (dus) veel hout wat aangespoeld is. Ellen heeft er wat van mee genomen. Kun je leuke dingen mee maken.
Het is zo geweldig om daar naar de zee te kijken. Er lag een dikke stam, waar we prima op konden zitten. De golven spatten daar hoog tegen de rotsen op. Wow, zo mooi!
Daarna zijn we teruggegaan naar de benzinepomp. Ik ben naar huis gegaan om het een en ander voor te bereiden. Ard is met de rest naar Santu Pretu gegaan. Eerst naar de Blauwe Kamer. Snorkelen... Toen door naar het wrak bij Santu Pretu.
Ondertussen was alles hier thuis klaar voor de bbq. Zo hebben we vanavond een heel gezellige avond gehad en heeft Kirsten vast wat nieuwe mensen leren kennen. De mensen van Encelia, die op Veeris wonen. Gerard, haar achterneef (als ik het goed zeg...) en Bob, die bij Gerard woont.
En dan is de vakantie ook weer voorbij! Morgen zondag en dan begint het normale leven weer.
vrijdag 3 januari 2014
Werken, afscheid en twee cakes gebakken
Ard en ik zaten vanmorgen heel gezellig samen te ontbijten. Om half 7... Dan zijn we ook zo spraakzaam. Niet dus. Heerlijk, als je dan dus ook niet hoeft, zonder kinderen. Om 7 uur gingen we allebei de deur uit. Ard had vandaag een training, nu eens niet zelf gegeven, maar gekregen. Het was leuk, zei hij.
En ik mocht vandaag naar Muizenberg. Het eerste uur was het rustig, maar daarna was het druk. Van alles en nog wat, maar de klapper van de ochtend was wel de patiënt die (bleek naderhand) een hb van 2,8 had. Normaal is 8 - 9... Je snapt werkelijk niet hoe iemand dan nog rechtop kan zitten. Kan alleen als het heel langzaam afneemt. Ik neem aan dat hij inmiddels ergens opgenomen is. Je maakt wat mee, soms.
Ook op het Lab was het drukker geworden. Het was na half 1 dat ik weg kon, en mijn collega was toen zelfs nog aan het prikken. Ik ben naar Kirsten gereden, even zoeken wat het snelst gaat... Zij stond al te wachten, dus dat ging in elk geval snel. Ze weet al waar de bushalte is, waar de supermarkt is en de benzinepomp. Maar ja, als je geen auto hebt, heb je daar niet zo veel aan.
Thuis hebben we een broodje gegeten en daarna is Kirsten naar de baai gelopen. Even later kwam Rianne terug. Die moest zich klaar maken om terug te vliegen naar Bonaire. Helaas, haar dagen hier zitten er al weer op.
Ik was nog even aan het stofzuigen, toen de stroom uitviel. Alleen bleek later dat het geen stroomuitval was, maar de stop was gesprongen. Grrr. Anders had ik nu de boel schoon en netjes gehad...
Nadat Rianne op Hato was gebracht, heb ik boodschappen gedaan. Thuisgekomen moesten de boodschappen opgeruimd, het eten gekookt, de kids in het gareel gehouden...
En vanavond nog de presentatie voor zondag gemaakt. Pfff, het is allemaal weer gelukt. Tussendoor hebben we zelfs nog 2 cakes gebakken. Want morgen is Kirsten jarig. Dus tijd voor een feestje. Verrassing?
En ik mocht vandaag naar Muizenberg. Het eerste uur was het rustig, maar daarna was het druk. Van alles en nog wat, maar de klapper van de ochtend was wel de patiënt die (bleek naderhand) een hb van 2,8 had. Normaal is 8 - 9... Je snapt werkelijk niet hoe iemand dan nog rechtop kan zitten. Kan alleen als het heel langzaam afneemt. Ik neem aan dat hij inmiddels ergens opgenomen is. Je maakt wat mee, soms.
Ook op het Lab was het drukker geworden. Het was na half 1 dat ik weg kon, en mijn collega was toen zelfs nog aan het prikken. Ik ben naar Kirsten gereden, even zoeken wat het snelst gaat... Zij stond al te wachten, dus dat ging in elk geval snel. Ze weet al waar de bushalte is, waar de supermarkt is en de benzinepomp. Maar ja, als je geen auto hebt, heb je daar niet zo veel aan.
Thuis hebben we een broodje gegeten en daarna is Kirsten naar de baai gelopen. Even later kwam Rianne terug. Die moest zich klaar maken om terug te vliegen naar Bonaire. Helaas, haar dagen hier zitten er al weer op.
Ik was nog even aan het stofzuigen, toen de stroom uitviel. Alleen bleek later dat het geen stroomuitval was, maar de stop was gesprongen. Grrr. Anders had ik nu de boel schoon en netjes gehad...
Nadat Rianne op Hato was gebracht, heb ik boodschappen gedaan. Thuisgekomen moesten de boodschappen opgeruimd, het eten gekookt, de kids in het gareel gehouden...
En vanavond nog de presentatie voor zondag gemaakt. Pfff, het is allemaal weer gelukt. Tussendoor hebben we zelfs nog 2 cakes gebakken. Want morgen is Kirsten jarig. Dus tijd voor een feestje. Verrassing?
donderdag 2 januari 2014
Dagje Punda...
Vanmorgen, ik kon nog even uitslapen, Ard moest er weer vroeg uit, zijn Kirsten, Rianne, Ellen en ik naar Punda gegaan. De kamer van Kirsten werd een soort van opgeleverd. Zo te zien is het aardig nieuw. Alhoewel de rest van het huis er niet nieuw uitziet, maar wel netjes en schoon. De huisbaas is een aardige, Hollandse man, die ook nog even de nieuwe ventilator in elkaar schroefde.
We hebben Kirstens bed opgemaakt en zelf heeft ze de meeste spulletjes in de kast gelegd.
Daarna zijn we de stad in gegaan. Even gesnuffeld in een paar winkels en toen aan de Handelskade een broodje gegeten en een fruit punch gedronken. Met uitzicht op de Pontjesbrug.
Nadat we ook nog een simkaartje hebben gekocht, heeft Rianne haar koop-talent in de strijd gegooid: voor 6 gulden had ze iets van 8 bananen en 3 sinaasappels om een lekkere smoothie te maken. Jammer genoeg hadden ze geen mango's.
Toen werd het tijd om naar de Albert Heijn te gaan en naar La Curaçao. Het was een beetje behelpen met kussens, gewone hoofdkussens hadden ze niet, alleen Amerikaanse maten. Kingsize... We hebben wel iets gevonden wat kan. Nu hopen dat het ook lekker slaapt. Maar dat horen we dan morgen wel.
Al met al waren we de hele dag onder de pannen. Ard was zelfs nog eerder thuis dan wij. Gelukkig is het nog vakantie, zodat we geen haast hadden met eten.
Zonet hebben we Kirsten dan naar haar eigen kamer gebracht. Het huis raakt langzaam leeg, morgen vertrekt Rianne weer naar Bonaire. Daar zien ze ook al naar haar uit! En Ellen verheugt zich er op dat ze eind januari een nachtje mag logeren bij Rianne, als Ard toch voor een training naar Bonaire moet. Komt dat even mooi uit!
Nu hopen dat het vannacht niet weer zo koud wordt als de afgelopen nacht. We hebben weer eens een record verbroken: 17,3 graden op Hato. Ard had zelfs een overhemd met lange mouwen aangedaan, vandaag...
We hebben Kirstens bed opgemaakt en zelf heeft ze de meeste spulletjes in de kast gelegd.
Daarna zijn we de stad in gegaan. Even gesnuffeld in een paar winkels en toen aan de Handelskade een broodje gegeten en een fruit punch gedronken. Met uitzicht op de Pontjesbrug.
Nadat we ook nog een simkaartje hebben gekocht, heeft Rianne haar koop-talent in de strijd gegooid: voor 6 gulden had ze iets van 8 bananen en 3 sinaasappels om een lekkere smoothie te maken. Jammer genoeg hadden ze geen mango's.
Toen werd het tijd om naar de Albert Heijn te gaan en naar La Curaçao. Het was een beetje behelpen met kussens, gewone hoofdkussens hadden ze niet, alleen Amerikaanse maten. Kingsize... We hebben wel iets gevonden wat kan. Nu hopen dat het ook lekker slaapt. Maar dat horen we dan morgen wel.
Al met al waren we de hele dag onder de pannen. Ard was zelfs nog eerder thuis dan wij. Gelukkig is het nog vakantie, zodat we geen haast hadden met eten.
Zonet hebben we Kirsten dan naar haar eigen kamer gebracht. Het huis raakt langzaam leeg, morgen vertrekt Rianne weer naar Bonaire. Daar zien ze ook al naar haar uit! En Ellen verheugt zich er op dat ze eind januari een nachtje mag logeren bij Rianne, als Ard toch voor een training naar Bonaire moet. Komt dat even mooi uit!
Nu hopen dat het vannacht niet weer zo koud wordt als de afgelopen nacht. We hebben weer eens een record verbroken: 17,3 graden op Hato. Ard had zelfs een overhemd met lange mouwen aangedaan, vandaag...
Abonneren op:
Posts (Atom)