woensdag 29 januari 2014

Je moet er wat voor over hebben...

Gister waren ze weer begonnen met het opruimen van alle dode zooi in de rooi. Takken, struiken, afval. Er lag nog een hoop! Vandaag zijn ze daarmee verder gegaan. Heel fijn, want we willen het nog wel een keer netjes hebben, naast en voor ons huis. Maar dat betekent wel dat we nu even door de zure appel heen moeten bijten. De zure appel van een heleboel stof en zand in huis. Want natuurlijk stuift het veel, daarbij waait het ook hard. Overal in huis ligt een laagje zand op. Wat vies!
Morgenochtend komt gelukkig Maria. Dat wil zeggen, eerst zien en dan geloven. Maar als het goed is, is dan aan het eind van de ochtend alles weer schoon en netjes. Leuk, alleen komen dan 's middags die werkmannen nog een keer.... en de boel hermetisch afsluiten is er hier niet bij. Nog maar even een paar dagen doorbijten, dus. Vooral niet de ramen aan de voorkant doen, want dat is helemaal dweilen met de kraan open.

Vanmiddag heb ik mijn wegenbelasting betaald. Mijn nieuwe sticker, 2014, zit al op mijn autoruit. Yes, het is weer gelukt binnen de tijd. We hebben er een lekker ijsje op genomen, Ellen, Thijs en ik.
Ellen had veel bekijks gehad op school. Iedereen vroeg hoe ze dat gedaan had. Daar heeft ze, geloof ik, niet zoveel antwoord op gegeven. Het verband vonden ze allemaal erg mooi. Heeeel interessant...

Na het ijsje hebben we nog even een flesje water gekocht bij Albert Heijn. Daar kun je ook zo gezellig even zitten. Ellen is daar dus vast begonnen aan haar sommen. Om 2 uur moesten we snel naar de Albert Schweizer om Theo en Arjan op te halen. Weer naar de MCB. We waren daar op tijd, ruim voor half 3. Mochten ook gelijk doorlopen. Alleen was het na half 4 dat we daar klaar waren. Allemensen, je moet er wat voor over hebben. In elk geval hebben de oudste 3 nu een Curaçaose rekening. Altijd handig.

Thijs heeft daar dus heel lang in zijn eentje zitten wachten op ons. Hij mocht bij wijze van uitzondering, op mijn telefoon spelletjes doen. Niet dat daar veel op staat... Hij had dus op een gegeven moment een praatje aangeknoopt met een meneer die daar ook zat te wachten. Vertelde hij later zelf. Hij had gevraagd: Als u de volgende vraag met 'nee' kunt beantwoorden krijgt u een gulden van mij. Anders krijg ik een gulden van u. Bent u er klaar voor?
Zegt die meneer: 'Ja'.
Ach, zei Thijs, u mag die gulden wel houden...

Toen konden we net zo goed gelijk doorrijden naar het Sehos, om Kirsten op te halen. Die is eigenlijk om 4 uur vrij, maar het was toch rustig, zei ze. Ze kon best 10 minuten eerder weg. Tegelijk kwamen we aan bij de parkeerplaats. Wat een timing.

En vanavond hebben we het bankje, dat Ard gister opgehaald had, nog even naar Rooi Santu gebracht. Tegelijk hebben we Kirsten meegenomen, dat kwam heel mooi uit.

O ja, de wasmachine doet het weer goed. Behalve dat het slot van het deurtje niet meer werkt. Iedereen moet met zijn t.....s van de machine afblijven zo lang hij draait!

Geen opmerkingen: