Ard en ik zaten vanmorgen heel gezellig samen te ontbijten. Om half 7... Dan zijn we ook zo spraakzaam. Niet dus. Heerlijk, als je dan dus ook niet hoeft, zonder kinderen. Om 7 uur gingen we allebei de deur uit. Ard had vandaag een training, nu eens niet zelf gegeven, maar gekregen. Het was leuk, zei hij.
En ik mocht vandaag naar Muizenberg. Het eerste uur was het rustig, maar daarna was het druk. Van alles en nog wat, maar de klapper van de ochtend was wel de patiënt die (bleek naderhand) een hb van 2,8 had. Normaal is 8 - 9... Je snapt werkelijk niet hoe iemand dan nog rechtop kan zitten. Kan alleen als het heel langzaam afneemt. Ik neem aan dat hij inmiddels ergens opgenomen is. Je maakt wat mee, soms.
Ook op het Lab was het drukker geworden. Het was na half 1 dat ik weg kon, en mijn collega was toen zelfs nog aan het prikken. Ik ben naar Kirsten gereden, even zoeken wat het snelst gaat... Zij stond al te wachten, dus dat ging in elk geval snel. Ze weet al waar de bushalte is, waar de supermarkt is en de benzinepomp. Maar ja, als je geen auto hebt, heb je daar niet zo veel aan.
Thuis hebben we een broodje gegeten en daarna is Kirsten naar de baai gelopen. Even later kwam Rianne terug. Die moest zich klaar maken om terug te vliegen naar Bonaire. Helaas, haar dagen hier zitten er al weer op.
Ik was nog even aan het stofzuigen, toen de stroom uitviel. Alleen bleek later dat het geen stroomuitval was, maar de stop was gesprongen. Grrr. Anders had ik nu de boel schoon en netjes gehad...
Nadat Rianne op Hato was gebracht, heb ik boodschappen gedaan. Thuisgekomen moesten de boodschappen opgeruimd, het eten gekookt, de kids in het gareel gehouden...
En vanavond nog de presentatie voor zondag gemaakt. Pfff, het is allemaal weer gelukt. Tussendoor hebben we zelfs nog 2 cakes gebakken. Want morgen is Kirsten jarig. Dus tijd voor een feestje. Verrassing?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten